Atropos schreef:
(...)
Ik denk dat je bedoelt: Zielen die we met ons meedragen, of de engelse versie: Ghosts we carry home. Dat is ook het enige verhaal waarbij ik heb moeten huilen, en die ik ook twee keer heb gelezen.
Oh ja, ik wist dat het iets met zielen was. :') Ik heb hem ook twee keer gelezen, best slecht dat ik me de tittel niet meer herinnerde.
Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.