Wat er allemaal om me heen gebeurt. Ik blijf altijd koelbloedig, niets raakt me, niets interesseerd me. Het is een soort overheersende attitude die ik maar niet weet te verjagen. Hoe slecht mijn punten ook zijn, ik kan geen motivatie vinden om te leren. Als ik luister naar de mogelijke gevolgen, die mij gelukkig voorbij zijn gegaan, van mijn achterlijke acties, het doet me werklijk niets. Ik hoor dat een goede kennis van me zichzelf vastklemt aan ik weet niet wat voor pillen en andere soorten drugs, het gaat gewoon langs me voorbij.
Iedere poging om mij(zelf) te shockeren lijkt te mislukken, en ik kan er niet tegen. Ik kan niet tegen die ongevoeligheid van mezelf, het maakt me gewoonweg gek.
Ik weet niet hoe ik hiermee moet omgaan, het gebrek aan, emoties zou ik bijna zeggen, maakt dat ik nergens motivatie voor heb, continu in twijfeling zit over welke keuze ik zal maken. Kan iemand me helpen hier mee om te gaan, de oorzaak te achterhalen, of nog beter, er vanaf te komen? Ik heb echt e neigingen mezelf een klap voor mijn kop te geven, maar ik weet dat ik er niets mee op schiet.
[ bericht aangepast op 16 okt 2011 - 16:14 ]
Let it come and let it be