En het gaat maar door en door en door. - Stamcafé

Ik zie het persoonlijk op dit moment niet echt meer zitten.
Elke dag is het hetzelfde liedje, elke dag weer die zelfde tranen.
En ik maar denken een maand geleden dat het beter zou worden, dat ik mijn leven weer kon oppakken en weer gelukkig kon worden. Dat alles achter me kon laten en me gewoon weer zoals iedereen kon voelen.
Maar natuurlijk was dat weer te veel gevraagd. Natuurlijk moet het weer mis gaan, natuurlijk moet mijn verleden er weer bij komen.
Ik word gek van mezelf, van school, van de mensen om me heen.
En ik weet ook wel, ik heb hulp nodig. Maar ik zie het niet zitten.
Ik zie het niet zitten om geholpen te worden, ik zie het niet zitten om nog proberen te vechten. Want hoe harder ik vecht, hoe meer ik verlies.

Zo dit moest er even uit. Haters hebben boven een roodkruisje of het knopje: actieve topics dan ben je zo bij dit topic weg.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Lieve Sarita, als je denkt dat je het niet meer aankan, bedenk dan waarom je het al die tijd hebt volgehouden. Het leven is niet altijd even gemakkelijk, maar je moet altijd sterk in je schoenen blijven staan. Denk er niet te veel over na en sluit jezelf af van de problemen. If you need a shoulder to cry on, take mine. Stay strong.

[ bericht aangepast op 18 sep 2011 - 19:08 ]

---

We accept the love we think we deserve.

Praat met iemand.

---

"Well, well. Look who we've got here!"

Dudley schreef:
Praat met iemand.

Dat is juist het punt.
Ik heb niemand om mee te praten.

---

"Ignite, my love. Ignite."

'Want hoe harder ik vecht, hoe meer ik verlies.'

Sarita, dat is niet waar! Hoe harder je vecht, hoe sterker je word. Uiteindelijk zul je nog honderden keren gaan vallen, niemand weet altijd aan de top te blijven. Je zult altijd wel eens vallen, maar dat is het leven. Sarita, geef nou niet op. Je vecht niet enkel voor je trots of voor de winst, je vecht voor jezelf en de mensen die van je houden. Als je die dingen in je hoofd houd, ben je onbreekbaar!

---

Let it come and let it be

Sushita schreef:
(...)
Dat is juist het punt.
Ik heb niemand om mee te praten.

Je kan altijd de kindertelefoon bellen.. of een vertrouwenspersoon op school, daar mee praten.. nee oke een vertrouwenspersoon dat lijkt me geen optie, op mijn school vertelde ze alles door aan de docenten. Maar geen idee of dat bij jou ook zo is.

---

“It does not do to dwell on dreams and forget to live.”

Raveleijn schreef:
(...)
Je kan altijd de kindertelefoon bellen.. of een vertrouwenspersoon op school, daar mee praten.. nee oke een vertrouwenspersoon dat lijkt me geen optie, op mijn school vertelde ze alles door aan de docenten. Maar geen idee of dat bij jou ook zo is.

Bij ons zijn die vertrouwingspersonen de leraren

---

"Ignite, my love. Ignite."

Sushita schreef:
(...)
Dat is juist het punt.
Ik heb niemand om mee te praten.

Je hebt héel veel anonieme punten waar je - je verhaal kwijt kunt, ik weet uit ervaring dat het makkelijker spreekt als je weet dat je er daarna nooit meer mee geconfronteerd kunt worden.
Of als je het fijn vind, kun je ook met mij praten. Sarita je bent ontelbaar veel waard bent en dat er duizende mensen met alle plezier tijd voor je willen vrij maken om met je te spreken!
Al ben ik nu even een kwartiertje naa rmijn oma

---

Let it come and let it be

Ik zou graag een bemoedigende speech komen afsteken, maar aangezien ik me ook zo voel, hou ik misschien mijn mond maar beter. :'D

---

I know there's a way so I promise: 'I'm gonna clean up the mess I made'

Dit gaat heel hard klinken, maar het leven is nou eenmaal hard. Soms moet je op je tanden bijten en gewoon door blijven vechten, ookal lijkt het einde uitzichtloos. Ik heb het ook zwaar gehad, maar je moet gewoon door deze periode heen. Je kan er niet omheen, je kan het niet ontwijken dus moet je eer dwars doorheen. Iedereen heeft zo'n periode, de een erger dan de ander en de een kan er beter tegen dan de ander. Just keep on smiling, it's cheap medicine.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
Dit gaat heel hard klinken, maar het leven is nou eenmaal hard. Soms moet je op je tanden bijten en gewoon door blijven vechten, ookal lijkt het einde uitzichtloos. Ik heb het ook zwaar gehad, maar je moet gewoon door deze periode heen. Je kan er niet omheen, je kan het niet ontwijken dus moet je eer dwars doorheen. Iedereen heeft zo'n periode, de een erger dan de ander en de een kan er beter tegen dan de ander. Just keep on smiling, it's cheap medicine.

---

i put the fun in funeral