Niet lekker in m'n vel - Stamcafé

Hey,
Ja dit word een zeik topic, als je er geen zin in heb dan klik je hem maar weg. Geen rot reacties aub, dat kan ik nu helemaal niet hebben.

Ok, ik zit nu al weken niet lekker in mijn vel. En ik heb geen idee waarom. Ik sta steeds op het punt om in huilen uittebarsten en als ik alleen ben doe ik dat dan ook. Alles wat ik normaal doe als ik me zo voel werkt nu niet. Niets werkt nu meer.
Ik slaap nu ook verschrikkelijk slecht, normaal 5/6 uur nu nog maar 4/3 uur. Wat ook niet echt meer werkt.

Nee, geen puberteit en praten helpt niet. Ik kan namelijk niet praten over zulke dingen.

Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, ik word langzaam gek.
Bedankt voor het lezen.

[ bericht aangepast op 7 sep 2011 - 22:28 ]

---

Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

Ik heb die tijd ook gehad. Ben depressief geweest. Wat mij er doorheen heeft gesleept is: Muziek en schrijven. En huilen, heel veel huilen. Jank alles er maar lekker uit. Dat lucht echt ongelooflijk op!

---

Music is the new sex

Unusual schreef:
Ik heb die tijd ook gehad. Ben depressief geweest. Wat mij er doorheen heeft gesleept is: Muziek en schrijven. En huilen, heel veel huilen. Jank alles er maar lekker uit. Dat lucht echt ongelooflijk op!

Dat ga ik dan maar eens proberen.
Iedereen dank je, ik zou echt niet weten wat ik zonder jullie moest.

---

Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

Meddows schreef:
Veel praten met vriendinnen helpt, en vooral veel leuke dingen doen. Probeer eens een keer wat eerder naar bed te gaan en een beetje water te drinken van te voren (dat helpt bij mij iig altijd).

Als zo iets simpels zou werken zou ik er nu niet mee zitten.

---

Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

Storytime schreef:
(...)
Ik wil wel maar ik weet niet hoe. Ik heb nooit geleerd om over mijn gevoelens te praten en al kon ik het. Ik weet niet eens wat ik voel.

Ik heb dat ook niet geleerd hoor. Ik vertel nooit wat aan mijn ouders van hoe ik me voel, zelfs niet aan vriendinnen, maar die merken wel als er wat scheelt. Maar ik heb de stap genomen omdat ik en mijn vriend er steeds ruzie over hebben en ik wil eindelijk eens hulp. Wat begint door er et een vriendin over te praten die je helpt door te zeggen wat je moet doen en dergelijke (:

---

Stop being afraid of what could go wrong and start being positive about what could go right

Negligible schreef:
(...)
Ik heb dat ook niet geleerd hoor. Ik vertel nooit wat aan mijn ouders van hoe ik me voel, zelfs niet aan vriendinnen, maar die merken wel als er wat scheelt. Maar ik heb de stap genomen omdat ik en mijn vriend er steeds ruzie over hebben en ik wil eindelijk eens hulp. Wat begint door er et een vriendin over te praten die je helpt door te zeggen wat je moet doen en dergelijke (:

Maar hoe doe ik dat, mijn vrienden zien het niet. Ik ben heel goed in mijn gevoelens verbergen, want als ik dat niet doe ben ik hier thuis weer de slechterik die de sfeer verpest.
Het is altijd gezellig met mijn vrienden, zeker als we afspreken(want ik ga hier niet op school over beginnen) en dan kan ik toch niet zomaar die bom laten vallen?
Één vriendin vertrouw ik wel, zij vroeg het ook een keer maar de andere praten er gewoon over heen. Ik kom er niet tussen met een serieus gesprek.

Ik weet dat ik zeur en ik weet dat ik lastig ben. Ik ben hel dankbaar dat je/jullie me proberen te helpen.

---

Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

Tijd geven, afleiding zoeken en een keer goed janken.
En vergeet nooit dat je niet te enige met dit probleem bent. (Het helpt mij nog wel eens als ik weet dat ik niet de enige ben)

Ik wens je het beste.

---

I can't even think straight.