Zou ik hem nog eens bezoeken of niet? - Liefde, Vriendschap & Familie

Sommigen weten het misschien al, maar gisteren is mijn opa overleden. Maar nu heb ik dus nog de kans om hem te bezoeken in het funerarium. Hij is het eerste familielid dat overleden is, dus weet ik niet of het wel een goed idee is.
Zijn er mensen die hetzelfde dilemma meemaakten, en wat hebben jullie toen gekozen, want ik weet het echt niet meer...

---

Never run out of reasons to smile...

Ik zou het niet doen. Je moet je opa herinneren als de leuke persoon, niet als iemand die daar dood ligt. Ik zou het niet doen, maar uiteindelijk moet jij nog wel de knoop doorhakken.
Ik heb het btw zelf ook meegemaakt & ik heb bewust gekozen om hem niet meer te gaan bezoeken als... lijk eigenlijk. Ik heb hem één keer gezien en diezelfde week is hij gestorven en dat vond ik al vreselijk om hem zo te zien, zo te zien pijn lijden. Dus ik zou het echt niet doen.

[ bericht aangepast op 24 aug 2011 - 22:34 ]

Abrazo schreef:
Ik zou het niet doen. Je moet je opa herinneren als de leuke persoon, niet als iemand die daar dood ligt. Ik zou het niet doen, maar uiteindelijk moet jij nog wel de knoop doorhakken.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

ik zou gwn langsgaan als ik jou was
ligt er natuurlijk ook aan hoe de band tussen jou en je opa was
ga gwn, want je krijgt nog maar 1 kans om hem te zien

en nog gecondoleerd

ik was toen heel klein ,dus toen ging ik met me ouders ;'D. maar ik zou het gewoon doen ik bedoel het is toch nog (dode) familie lid :]

sterkte nog(flower)

---

Shoganai i ne~

Mijn opa lag gewoon in de woonkamer toen hij overleden was, mijn oma wou hem liever gewoon thuis hebben. Ik had er geen problemen mee, ook al vond ik het in het begin nogal raar om hem aan te raken.

---

Everything is quiet, except for all the voices in my head that say your name.

Abrazo schreef:
Ik zou het niet doen. Je moet je opa herinneren als de leuke persoon, niet als iemand die daar dood ligt. Ik zou het niet doen, maar uiteindelijk moet jij nog wel de knoop doorhakken.

Ik weet het. Aan de ene kant wil ik hem gewoon nog een laatste keer zien, maar aan de andere kant wil ik hem gewoon herinneren zoals vroeger...

---

Never run out of reasons to smile...

Ik zou het niet doen.
Je wilt je hem niet herinneren op die manier. Geloof me, dat beeld krijg je nooit meer weg en ik dnek dat je je hem liever herinnert als hij nog, eh, leefde. Mijn dichte familieleden heb (kon/mocht idk) ik niet gezien, één ver familielid wel en dat had ik liever niet gezien, maar de familie kwam de laatste groet brengen voor ze verder gingen in de kerk dus ik kon niet anders. Je doet het beter niet.
Gecondoleerd btw.

[ bericht aangepast op 24 aug 2011 - 22:35 ]

---

Has no one told you she's not breathing?

Ik ben toen wel gegaan (ik was toen zeven jaar oud en ben op korte tijd twee familieleden verloren). Bij mijn oom vond ik het écht verschrikkelijk om te zien: (hij had een aorta-breuk, waardoor zijn gezicht helemaal dik en paars was) en bij mijn 'opa' -hij was niet mijn opa met vlees en bloed maar wel de man die ik als mijn opa zag- was het eigenlijk wel raar. Hij was helemaal wit en voelde heel koud aan. Het is me altijd bij gebleven en om eerlijk te zijn had ik mijn oom liever op een andere manier herinnerd dan op de manier die ik nu doe. Ik zou het niet doen als ik jou was, maar uiteindelijk zul je het toch zelf moeten beslissen.

Veel sterkte

[ bericht aangepast op 24 aug 2011 - 23:22 ]

---

If you don't understand my silence, you will never understand my words.

Eos schreef:
(...)
Ik weet het. Aan de ene kant wil ik hem gewoon nog een laatste keer zien, maar aan de andere kant wil ik hem gewoon herinneren zoals vroeger...

Ik snap dat. Maar iedereen vond het bij ons beter om hem niet meer te zien. Mijn mama en oma zijn nog naar mijn opa gegaan om te groeten en mijn oudere zus wou mee, maar ze mocht niet. Achteraf gezien is ze blij dat ze het niet gedaan heeft en dat ze haar opa nog steeds herinnert als toen hij nog vol energie zat.

Ik zou het niet doen.
Pff, was vandaag nog bij het graf van mijn opa en oma.. blijft altijd raar.

---

Don't dream your life, but live your dream!

toen mijn opa overleed ben ik wel gegaan
want ik hield van mijn opa, alleen besefte ik me niet dat ik dat deed, ik was 12, en hoe ouder ik word, hoe meer ik ga beseffen dat ik mn opa mis

Bij mijn vader wou ik heel graag gaan. Zeker omdat ik dat weekend weg was, dus ik had niet afscheid kunnen nemen. Dus ik wou gaan.

Ik persoonlijk zou het wel doen, maar ik weet niet of je het aan kan?
Je kan een van je ouders vragen of ze een foto er van willen maken, dan kan je wanneer je er klaar voor bent naar je opa kijken hoe hij er voor het laatst bij lag. Een vriendin van me heeft dat ook gedaan, die heeft 3jaar na het overlijden van haar opa pas de foto's bekeken, omdat ze er toen pas klaar voor was.

---

No man is just a soldier. Every soldier is a hero.

Ik mocht kiezen of ik mee wou of niet, en ik ben niet meegegaan..
Ik wil mijn opa zo niet zien liggen, ik wil hem liever herrineren als in mijn gedachten..
Ik ben blij dat ik niet ben gegaan..
Maar zoiets kan alleen jij beslissen..

---

Stop wishing, Start doing..

Abrazo schreef:
(...)
Ik snap dat. Maar iedereen vond het bij ons beter om hem niet meer te zien. Mijn mama en oma zijn nog naar mijn opa gegaan om te groeten en mijn oudere zus wou mee, maar ze mocht niet. Achteraf gezien is ze blij dat ze het niet gedaan heeft en dat ze haar opa nog steeds herinnert als toen hij nog vol energie zat.

Mijn nicht is gegaan vandaag en zij heeft heel hard geweend, maar ze zei dat ze wel blij was dat ze nog eens gegaan was. Pff, het is gewoon zo moeilijk...

---

Never run out of reasons to smile...