• Sommigen weten het misschien al, maar gisteren is mijn opa overleden. Maar nu heb ik dus nog de kans om hem te bezoeken in het funerarium. Hij is het eerste familielid dat overleden is, dus weet ik niet of het wel een goed idee is.
    Zijn er mensen die hetzelfde dilemma meemaakten, en wat hebben jullie toen gekozen, want ik weet het echt niet meer...


    Never run out of reasons to smile...

    Toen mijn opa doodging, heb ik ervoor gekozen hem niet te zien, vooral omdat ik niet in Sittard wou zitten met allerlei bedroefde mensen, omdat zijn verlies nog niet zo op me doordrong.
    Maar mijn neefjes die hem gezien hebben, zeiden dat het net leek alsof hij lag te slapen op de bank waar hij altijd op lag. Ik denk dat de herinneringen hier niet door zijn aangetast, maar ergens steekt het wel dat ik geen laatste afscheid heb kunnen nemen. Maar aan de andere kant ben ik blij dat ik hem herinner zoals hij was.

    Verder nog mijn condoleance en heel veel sterkte.


    "Stay beautiful. Keep it ugly."

    veel sterkte.

    Toen mijn oma overleed, heb ik haar wel gezien. Ja, het beeld blijft mij altijd wel bij -ik besefte nog niet dat ze gestorven was & toen drong het tot me door, met veel tranen- maar niet echt als ik aan haar denk, dat ik dat beeld voor me zie.
    Jou keuze,... Sterkte nog.


    There's faith and there's sleep - we need to pick one - please

    Overleden mensen liggen er altijd vredig bij met frisse kleding en alles. Het zal dus waarschijnlijk lijken alsof hij slaapt.

    Ik vind het moeilijk om dit voor je te beoordelen. Ik heb mijn oma wel nog gezien toen ze dood was, maar ik had niet zo veel met haar..


    ars moriendi

    Als je het niet doe krijg je er spijt van dat je hem helemaal niet meer hebt kunnen zien. Geloof me. Het is misschien eng, maar later ben je jezelf dankbaar dat je bent gegaan.

    Je gaat het jezelf verwijten als je niet ga. En de spijt blijft de resat van je leven.

    [ bericht aangepast op 24 aug 2011 - 23:20 ]


    #WWED - What Would Emma Do?

    Ik zou hem bezoeken, alleen maar om inspiratie op te doen voor mijn story. Echt waar.


    And remember that, in a world of ordinary mortals, you are a Wonder Woman.

    Mijn opa is in mei dit jaar overleden, dit was voor mij ook het eerste familie dat kwam te overlijden.
    Ik heb mij opa in 3 maanden tijd zien aftakelen en den nog bij hem geweest een kwartier voor hij stierf.
    Wij waren net weg en zijn toen terug naar mijn oma gegaan waar ik toen mijn opa nog zo heb zien liggen.
    Ik heb zelfs meegeholpen met het verzorgen van mijn opa samen met mijn vader, oom en een mevrouw van Thebe.
    De dag voor zijn crematie heb ik hem nog opgebaard zien liggen.
    Persoonlijk vond ik dat het mezelf rust gaf, te weten dat hij daar zo vredig bij lag.
    Het is natuurlijk moeilijk om te zien, maar voor mij was het ook een manier om afscheid te nemen, en ik heb toen ook meegeholpen zijn kist dicht te maken.

    Je weet zelf of je het aan kan. Hoe zag je opa eruit voor hij gestorven is?
    Zag hij er nog heel gezond uit of heel ziek? Want als hij er heel ziek uitzag zal hij er alleen maar beter uitzien.
    Besef wel dat, en dit is niet om je te laten schrikken maar om je te behoeden, dat als je er niet tegen kan het beeld van je dode opa je kan 'achtervolgen' en dat je het misschien vaker terug voor je ziet.

    Je moet dus voor jezelf bepalen of je het aankan.

    x' gecondoleerd


    I'm in love with you and all your little things

    Uneventful schreef:
    Ik zou hem bezoeken, alleen maar om inspiratie op te doen voor mijn story. Echt waar.


    Dit vind ik nogal .. harteloos.

    Uneventful schreef:
    Ik zou hem bezoeken, alleen maar om inspiratie op te doen voor mijn story. Echt waar.


    dat is idd harteloos
    zoiets doe je tog niet

    Uneventful schreef:
    Ik zou hem bezoeken, alleen maar om inspiratie op te doen voor mijn story. Echt waar.

    Serieusly? Dat vind ik echt zó harteloos(finger)

    [ bericht aangepast op 25 aug 2011 - 0:19 ]


    If you don't understand my silence, you will never understand my words.

    Bij mijn oom werd ik gedwongen naar zijn lijk te kijken. Bij mijn opa moest ik ook. Bij mijn vader heb ik ronduit geweigerd. Ik vind persoonlijk.. dat je mensen beter kun herinneren zoals ze waren.. De umhulsels die daar liggen zijn niet de mensen meer waar je zoveel van hield, hun karakter moet het doen in je herinneringen, niet hun lichaam..


    If you don't stand for something, you'll fall for anything.

    this de keuze die je zelf moet maken.
    maar als ik jou was zou ik het doen. natuurlijk is het heel spannend ook. maar dan heb je hem gezien. en dan kan je nooit spijt krijgen dat je hem net heb gezien.
    in ieder geval succes met je keuze
    en heel veel sterkte........(flower)

    [ bericht aangepast op 25 aug 2011 - 8:39 ]


    Everybody wants happiness nobody wills pain, But you can't have a rainbow without a little rain <3

    Gecondoleerd.

    En pf, wat lastig. Ik weet eerlijk gezegd niet wat je het beste kunt doen.


    I was an angel living in the garden of evil

    Gecondoleerd en ik zou het egt niet doen dat veranderd je herinnering aan je opa

    Geloof me maar...


    "Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

    Uneventful schreef:
    Ik zou hem bezoeken, alleen maar om inspiratie op te doen voor mijn story. Echt waar.

    Jij stond helemaal achteraan zeker toen ze de harten uitdeelden?

    Je laatste beeld van hem moet vrolijk zijn.
    Het is niet vies of eng hoe hij daar zal liggen. Het zal net lijken of hij slaapt, maar toch zal dat beeld in je geheugen blijven. daarom moet je er echt goed over nadenken.

    Ik zou het persoonlijk doen om afscheid te nemen, een laatste keer.
    Maar jij moet zelf weten of je dat wel aankan.


    Sterkte xx


    Let the Night embrace you