Rol: Leerling
Voornaam: Jin
Achternaam: Walker
Gehele naam: Jin Hwan Ki Walker
Bijnaam: Jin heeft niet echt een bijnaam. De mensen die hem niet bij zijn voornaam noemen, noemen hem Walker.
Leeftijd: 17
Geboortedag: 15 september
Leerjaar: Zevende jaar
Afdeling en reden: Jin zit in Huffelpuf. De bij de geel met zwarte afdeling passende eigenschap die het meest bij Jin opvalt is zeker weten geduld. Het is vrijwel onvoorstelbaar hoe lang hij op iets of iemand kan wachten voordat hij ook maar lichtelijk geïrriteerd raakt. Iets anders waar de Huffelpuffers bekend om staan is het bereid zijn om hard te werken. Ook dit is iets dat bij Jin past. Jin steekt veel tijd in school, maar is daarnaast ook al bezig met wat hij later wil doen.
Bloedsoort: Jin is een halfbloed. Zijn vader is een halfbloed en zijn moeder is een Dreuzeltelg.
Karakteromschrijving: Jin is een hartstikke aardige jongen. Hij is sociaal zeer begaafd en zet met zijn glimlach zo iedereen naar zijn hand. Hij behandelt iedereen als gelijk, zoals een echte Huffelpuffer betaamd. Hij geeft niet om bloedstatussen, om hoeveel geld je hebt of om met wie je omgaat. Iedereen die hij ontmoet begint bij hem met een schone lei, ondanks alle verhalen die hij misschien van tevoren gehoord kan hebben. Hij wil zelf niet dat mensen anders over hem gaan denken door simpele roddels, dus kijkt zelf ook met een neutrale blik de wereld in. “Behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden” is een zin die beter bij hem past dan bij welke andere leerling op Zweinstein dan ook.
Jin is bereid mensen die de fout in zijn gegaan meerdere kansen te geven. Hoeveel dat er zijn, ligt er aan hoe lang hij diegene al kent en hoe erg degene het heeft verprutst. Hij is van mening dat iedereen op z’n minst een tweede kans verdient, maar enkelen krijgen er ook zeker niet meer.
Als je het eenmaal bij Jin hebt verpest, dan heb je het ook echt grandioos verpest. Als zijn kansen en zijn geduld voor jou op zijn (iets wat niet vaak gebeurd), moet je er niet op rekenen dat hij je in de nabije toekomst met hetzelfde respect en geduld behandelt als hij eerst deed. Hij vertelt het recht in je gezicht als je over de grens bent gegaan, waardoor de meeste mensen daarna geen contact meer zoeken. Soms uit schaamte voor hun acties, want als hij vindt dat je te ver bent gegaan, moet je het ook wel erg bont gemaakt hebben. Mensen die zich met hem blijven bemoeien, negeert hij of vraagt hij kalm om weg te gaan. Deze jongen is vrijwel onmogelijk om uit zijn tent te lokken.
Zoals al eerder gezegd, is Jin ook heel erg geduldig. Daarom geeft hij ook gratis en uit eigen initiatief bijles Bezweringen, Transfiguratie en Verweer tegen de Zwarte Kunsten (drie van de vijf vakken waar hij een Uitmuntend voor had bij de S.L.I.J.M.B.A.L.-len, alleen is het lastig om praktijk les te geven in Toverdranken en Verzorging van Fabeldieren) aan leerlingen die het nodig hebben. Hij trekt gerust een uur uit voor een bijles en richt zich dat uur vooral op de praktijk. Eindeloos lang laat hij de leerling de spreuk of bezwering uitvoeren en geeft telkens commentaar op de beweging of op de uitspraak. Er is engelengeduld voor nodig, maar uiteindelijk krijgt de leerling het vrijwel altijd wel onder de knie.
Door deze bijlessen, waar hij er zeker rond de tijd van de examens veel van geeft, heeft Jin het nog drukker dan de gemiddelde scholier. Hij probeert zijn aandacht en energie zo goed mogelijk te verdelen. Naast zijn schoolwerk is hij namelijk ook al een beetje bezig met wat hij later wil doen. Al sinds hij een klein jongetje was, is Jin namelijk geïnteresseerd in draken. Al jaren weet hij zeker dat hij later onderzoek naar deze prachtdieren wil doen. Hij leest veel over het onderwerp en vraagt ook raad over hoe hij het beste aan kan pakken aan mensen die al met draken werken. Zo hebben Fred en George, die een jaar hoger zaten dan Jin en hem wel mochten, hem een keer mee naar huis genomen opdat hij met Charlie kon praten. Hij heeft hem over de voor- en nadelen van het vak verteld. Hierna wist Jin nog zekerder wat hij later wilde doen.
Ook heeft hij mevrouw Wemel toen even kort ontmoet. Ze was, zwak uitgedrukt, zeer onder de indruk van deze lieve jongen en trekt nog steeds wel eens aan de mouwen van Fred en George om hen te vertellen dat “ze die charmante vriend van hen” weer eens mee moeten nemen.
Naast al deze bezigheden probeert Jin (soms wat wanhopig) om nog wat tijd vrij te maken voor zijn vrienden. Hij is blij dat Zweinstein een kostschool is, aangezien hij zo nog mogelijkheden heeft om naast de lessen en pauzes met zijn vrienden te spreken.
Ook lijkt het alsof Jin vooraan stond toen de eigenschap trouw, ook een echt karakteristiek iets voor een Huffelpuffer, werd uitgedeeld. Jin is trouw aan zijn familie, zijn vrienden, zijn vriendin en aan zijn afdeling. Hij zou nooit iemand verraden en altijd voor ze opkomen.
Jin heeft wel een gevoelig punt: zijn vriendin Katja Bell. Ze zijn al ruim anderhalf jaar samen (sinds 25 december 1994) en hij is altijd heel erg bezorgd over haar. Hij is heel bang dat haar iets overkomt en wil haar zoveel mogelijk beschermen. Gelukkig ziet hij zelf ook in dat hij dat niet altijd kan en dat het sowieso het grootste deel van de tijd nutteloos zou zijn, dus probeert hij het impuls om continu te proberen al het kwaad en alle ellende uit zijn meisje d’r wereld te houden te onderdrukken.
(Ik weet niet of je de aanval op Katja in je verhaal gaat gebruiken, maar voor het geval dat)
Wanneer Katja echter halverwege het jaar in St. Holisto’s hospitaal beland, heeft Jin het gevoel dat hij heeft gefaald. Mensen krijgen een kant van hem te zien die ze daarvoor nog nooit hebben gezien. Hij trekt zich vrijwel geheel terug van alles en iedereen, komt alleen nog maar naar de lessen omdat het verplicht is. Hij eet amper, slaapt weinig. Hij stort zich volledig op zijn schoolwerk, maakt zijn werkstukken twintig centimeter langer dan nodig en geeft geen bijlessen meer. Hij is bijna altijd te vinden in de bibliotheek omdat je verplicht bent om daar stil te zijn en niemand dus tegen hem aan kan gaan praten.
Al zijn vrienden zijn bezorgd om de jongen die normaal altijd zo sterk lijkt en juist voor hen lijkt te zorgen, en nu volledig ingestort is. Zelfs mevrouw Rommela, die hem die tijd nog vaker dan Hermelien Griffel ziet, is bezorgd over de jongen. Het is hartbrekend om deze jongen op die manier te zien. Katja betekent alles voor hem, zij is zijn wereld. Het liefst zou hij geen seconde van haar ziekbed wijken, maar de school verbiedt hem dat.
Uiterlijk:
Jin heeft kort, warrig haar. Het is zwart met af en toe wat bruinere tinten er doorheen. Meestal staat het nonchalant een beetje alle kanten op. Met een natte kam, heel veel wilskracht en een beetje magie is zijn haar wel een beetje te temmen, maar zelfs zijn moeder heeft de droom van een zoon met een net kapsel een beetje opgegeven. Katja heeft in hun zesde jaar voor de grap nog een keer geprobeerd het een beetje in model te krijgen, maar ze vond het er idioot uit zien en heeft hem giechelend verboden om ooit zijn haar netjes te doen.
Jins ogen zijn een beetje aan de kleine kant en smal van vorm, maar zijn wel heel mooi donker. Zijn irissen zijn heel donkerbruin, lijken soms wel zwart. Katja kan hele lange verhalen houden over hoe mooi ze zijn ogen wel niet vindt, hoe ze volgens haar betrouwbaarheid uitstralen. Velen verklaren haar voor gek, maar ze is heilig van haar eigen gelijk overtuigd.
Zijn ogen worden omgeven door heel korte, vrijwel onzichtbare wimpers, waardoor de aandacht nog meer naar zijn ogen zelf wordt getrokken. Zijn wenkbrauwen zijn daarentegen wel dik en niet onopvallend.
Jin heeft redelijk smalle lippen, die qua kleur niet veel verschillen van zijn duidelijk niet-Engelse huidskleur, die meestal in een glimlach getrokken worden. Hij krijgt dan kleine kuiltjes in beide wangen.
Opvallend aan Jins gezicht is dat het vrijwel symmetrisch is. Alleen zijn haar voorkomt dat je een dubbelzijdige spiegel tegen zijn gezicht aan kan plaatsen en je aan beide kanten hetzelfde beeld zou krijgen.
Jin is qua uiterlijk niet een heel erg opvallend jongen. Hij is net iets langer dan een meter tachtig, en misschien net iets gespierder gebouwd dan de gemiddelde scholier, maar verdwijnt desondanks gemakkelijk in de massa. Op Zweinstein is hij echter misschien iets opvallender, omdat er toch vooral Engelse leerlingen op zitten. Jin heeft ook een Engels paspoort, maar zijn familie is niet geheel Engels van oorsprong, wat zijn huidskleur en de vorm van zijn ogen verklaard.
Jin heeft bijna nooit wat met discriminatie te maken gehad. Zelfs Zwadderaars laten zijn afkomst met rust, aangezien ze zelf ook leerlingen in hun afdeling hebben die overduidelijk niet honderd procent Engels zijn, bijvoorbeeld Zabini, die een jaar lager zit dan Jin, maar omdat hij goede vrienden is met Draco Malfidus toch een redelijke status op heeft gebouwd.
Voor zijn verjaardag, die vroeg in het schooljaar valt, heeft hij alvast een cadeau meegekregen, een magisch horloge. Meestal krijgt een tovenaar die pas op zijn zeventiende verjaardag, maar het horloge was van zijn oma geweest, die hem graag persoonlijk aan hem wilde geven. Daarom hebben ze maar met een paar dagen gesjoemeld en kreeg hij hem ruim twee weken voor zijn zeventiende verjaardag. Jin vindt het een geweldig ding en doet het alleen af als hij gaat slapen.
Toverstok: Jin heeft nog altijd de stok die hij op zijn elfde bij Olivander kocht. Het is een toverstok gemaakt van beuk dat een feniksveer omhult. Het is een niet soepele stok van 26,7 centimeter lang.
Patronus: Jin kan geen Patronus oproepen. Hij heeft in zijn vierde jaar gezien hoe Harry een Patronus op Malfidus & Co afstuurde en vindt het fascinerende magie, maar is zelf nooit begonnen met het onder de knie krijgen. Hij heeft het al druk genoeg met alle andere niet-verplichte dingen die hij naast school doet om zichzelf ook nog eens extreem lastige magie aan te leren, zonder hulp van iemand anders.
Familie: Jin heeft van huis uit meegekregen dat feitelijk alles draait om respect en dat iedereen jouw respect heeft verdient, totdat diegene er misbruik van maakt, je vertrouwen heeft geschonden, oftewel jou niet met respect behandelt. Deze les, die er echt vanaf jongs af aan al is ingestampt, is heel bepalend geweest voor Jins ontwikkeling. Hij spreekt zijn ouders ook aan met u om respect aan hun te betuigen. Dit betekent echter niet dat ze een afstandelijke band hebben, zeker niet. De Walkers zijn een hechte familie.
Jins gezin bestaat uit vier leden: zijn vader, zijn moeder, zijn jongere broertje en natuurlijk hemzelf.
Jins vader heet Peter en is half-Koreaans. Zijn moeder, een Dreuzel, is Koreaans en zijn vader, een volbloed tovenaar, is Engels. Hij woont al sinds zijn geboorte in Engeland. Zijn vader ontmoette zijn moeder namelijk op een vakantie in Korea, waarna hij haar mee bracht naar Engeland waar ze een gezin startten.
Peter is opgegroeid, wetend dat hij een tovenaar was en later naar Zweinstein zou gaan. Er is vrij bijzondere magie voor nodig om hem te laten verbazen. Hij vond het vroeger erg grappig als zijn moeder weer eens schrok van de magie die zijn vader thuis beoefende.
Jin lijkt heel erg op Peter. Peter is, net als hem, een erg kalm persoon onder vrijwel elke omstandigheden. De bezorgdheid tegenover zijn vriendin heeft hij ook van zijn vader doorgekregen, hij maakt zich altijd veel zorgen om zijn gezin. De meeste tieners zouden dit ongelooflijk irritant zien, maar Jin ziet het als een teken dat zijn vader veel om hem geeft. Bovendien voelde hij zich vroeger altijd veilig door zijn bezorgdheid, hij voelde zich dan beschermd. Ook al kan Jin nu goed genoeg voor zichzelf zorgen, stiekem vindt hij dat gevoel nog wel fijn. Nu met zekerheid is vastgesteld dat Jeweetwel is teruggekeerd vindt hij het geruststellend, wetend dat hij nog altijd op zijn vader terug kan vallen.
Peter werkt op het ministerie, op het Departement van Magische Wetshandhaving, als Schouwer.
Jins moeder Yoon is vol Koreaanse. Op haar negende is ze met haar ouders naar Engeland geëmigreerd. Ze had in het begin erg moeite met aanpassen, zeker de taal vond ze lastig. Toen ze op haar elfde echter, tegen alle verwachtingen in, een brief van Zweinstein bezorgd werd door een leraar, sprak ze de taal al goed genoeg om naar de school te durven. Yoon was immers een Dreuzeltelg, wat betekent dat de brief niet door uilen bezorgd wordt, maar persoonlijk door een leraar werd gebracht om alles uit te leggen. Yoon kan zich nog goed de enthousiaste maar tegelijk ongelovige gezichten van haar ouders herinneren.
Dus ook Yoon ging naar Zweinstein. Ze zat alleen drie jaar lager dan Peter en in verschillende afdelingen (Peter zat in Huffelpuf, Yoon in Ravenklauw) waardoor ze elkaar nooit echt ontmoet hadden. Peter had zelfs nog nooit van Yoon gehoord voordat ze elkaar na school toevallig ontmoette. Yoon gaf met schaamrood op haar wangen toe dat ze altijd al de vliegkunsten van Peter (waar hij nooit iets mee heeft gedaan) had bewonderd.
Yoon is een lieve, rustige vrouw. Als je haar ontmoet, is het meteen duidelijk van wie Jin zijn geduld heeft gekregen. Ook bij haar staat gelijkheid hoog in het vaandel.
Aangezien hun kinderen voor het grootste deel Koreaans bloed door hun aderen hebben stromen, hebben ze besloten om ze Koreaanse namen te geven.
Jin heeft ook nog een jonger broertje, genaamd Hyeon. Hyeon is een jongere kopie van Jin. Hyeon kijkt dan ook heel erg tegen zijn drie jaar oudere broer op. Zijn broer die het allemaal zo mooi voor elkaar heeft. Zijn broer die een mooi vriendinnetje heeft, veel vrienden heeft en door vrijwel iedereen aardig wordt gevonden. Soms probeert Hyeon (die overigens in Ravenklauw zit, net als zijn moeder) iets te wanhopig op hem te lijken, maar dit stoort Jin totaal niet. Hij vindt het eerder heel erg schattig. Katja en Jin (en soms ook goede vrienden van Jin) praten vaak met hem als ze hem op school tegen komen, waarna hij altijd met een trotse lach naar zijn vrienden toe loopt, die hem ongelovig aanstaren omdat hij met mensen heeft gepraat die wel drie jaar hoger zitten en populair zijn.
In de zomervakantie van 1995 heeft Katja voor het eerste kennisgemaakt met Jins familie. Ze is met open armen ontvangen en ze hadden het zo gezellig dat Katja eigenlijk geen zin had om weer weg te gaan.
Crush: Katja en Jin zijn dus al meer dan anderhalf jaar samen. Ze kenden elkaar al veel langer, aangezien ze in hetzelfde jaar zaten en dus een deel van de lessen samen hadden. Ze waren geen ongelooflijk goede vrienden geweest, maar enige woordwisselingen hadden zeker wel plaats gevonden. Jin had nooit op deze manier naar Katja gekeken, totdat hij haar na de zomervakantie aan het begin van het vijfde jaar weer zag. Hij had haar de hele vakantie niet gezien, en ze was erg veranderd. Volgens Jin was ze in die twee maanden een adembenemend meisje geworden.
Dat jaar vond het Toverschool Toernooi thuis, wat automatisch betekent dat dat ook het jaar van het Kerstbal was. Na al zijn moed bij elkaar geschraapt te hebben, heeft hij haar uiteindelijk gevraagd (hij was zelf verbaasd hoe indrukwekkend kalm hij onder deze situatie bleef). Tot zijn vreugde stemde ze meteen in.
Het Kerstbal was hun eerste afspraakje geweest. Jin vond Katja beeldschoon in haar jurk. Hun eerste afspraakje, hun eerste dans, hun eerste kus. Van alledrie zouden nog vele volgen.
Huisdier: Jin heeft een eigen uil, een boeboekuil (in het Engels wel eens mopoke of morepork genoemd). Het is een kleine, bruine uil. Hij heeft hem de naam Mercurius gegeven, naar de Romeinse god van onder andere handel en reizigers.
Overig: Jin heeft, zoals al gezegd, al van jongs af aan een soort voorliefde voor draken. Niet al zijn dierbaren zijn het eens met zijn keus om met draken te gaan werken na zijn laatste jaar, aangezien het een nogal gevaarlijk beroep is. Deze droom is echter zo belangrijk voor Jin dat hij toch heeft besloten om alles door te zetten.
Verder bleek tijdens de eerste Vliegles al dat Jin, net zoals zijn vader, een talent heeft voor Zwerkbal. Maar ook op dit punt treedt hij in zijn vaders voetsporen (of, niet helemaal eigenlijk. Op school speelde zijn vader wel Zwerkbal) en doet hij er niets mee. Hij vindt het wel een leuke sport, en vindt het geweldig om Katja te zien spelen en aan te moedigen, maar verder heeft hij er niet zoveel mee en blijft hij liever met beide benen op de grond.
[ bericht aangepast op 24 juli 2011 - 11:17 ]
Carry me away, I hope that you don't break.
