Dexter's Assistant.
Josephine Ruby Owen is de negentienjarige assistente van Dexter Morgan. Dexter die bekend staat om zijn geweldige werk als bloedvlek patroon analist, bij de Miami Metro Police Department. Wat zijn ‘vrienden’ en collega’s echter niet weten is dat hij -als de nacht valt, de straten schoon houdt. Mensen uit de weg ruimt, slechte mensen die nog gewoon los rondlopen. Achter zijn lach, achter de blik in zijn ogen schuilt meer. Hij voelt niks, geen verdriet, geen pijn, geen liefde, geen blijdschap. Het enige wat hem een eerlijke lach op zijn gezicht brengt, is moorden, het bloed zien vloeien, dat ze hun schuld bekennen, als zijn ‘slachtoffers’ op de tafel liggen. Josephine is geen gewoon meisje, ze is kapot gemaakt, heeft elk bot in haar lichaam meerdere malen gebroken. Vastgebonden, verrot geslagen, alles, maar dan ook alles heeft zij wel meegemaakt. Tot op een dag Dexter haar heeft gevonden, haar heeft opgeleid tot wat ze nu is, ze leeft bij de code van Harry. Nog even en ze mag haar eerste ‘slachtoffer’ onder handen nemen.
Josephine Ruby Owen is de negentienjarige assistente van Dexter Morgan. Dexter die bekend staat om zijn geweldige werk als bloedvlek patroon analist, bij de Miami Metro Police Department. Wat zijn ‘vrienden’ en collega’s echter niet weten is dat hij -als de nacht valt, de straten schoon houdt. Mensen uit de weg ruimt, slechte mensen die nog gewoon los rondlopen. Achter zijn lach, achter de blik in zijn ogen schuilt meer. Hij voelt niks, geen verdriet, geen pijn, geen liefde, geen blijdschap. Het enige wat hem een eerlijke lach op zijn gezicht brengt, is moorden, het bloed zien vloeien, dat ze hun schuld bekennen, als zijn ‘slachtoffers’ op de tafel liggen. Josephine is geen gewoon meisje, ze is kapot gemaakt, heeft elk bot in haar lichaam meerdere malen gebroken. Vastgebonden, verrot geslagen, alles, maar dan ook alles heeft zij wel meegemaakt. Tot op een dag Dexter haar heeft gevonden, haar heeft opgeleid tot wat ze nu is, ze leeft bij de code van Harry. Nog even en ze mag haar eerste ‘slachtoffer’ onder handen nemen.
Doen of niet?
Zou je het lezen?
Origineel?
Waarschuwen als de story online staat?
Thank you <3
[ bericht aangepast op 14 juni 2011 - 2:23 ]
I didn't trip! I just simply gave the floor a hug! We haven't seen each other in a while!
