I lol'd.
Mijn vader werd vanochtend dus doorgestuurd en meteen opgenomen in het ziekenhuis, waar hij vanmiddag laat een spoedoperatie kreeg. Mijn moeder is er naartoe gegaan om hem nog wat spullen te brengen [hij moet blijven overnachten, omdat het een volledige narcose was] en afijn ...
Omdat hij geopereerd was en suiker heeft, mocht hij niet meteen na de operatie eten, waardoor tegen de tijd dat het wel mocht, er geen warm eten meer was ... Toen stelde de dokter voor dat er wel nog brood e.d was, en of hij misschien dan wat broodjes wilde hebben.
Nu moet je goed snappen ... Mijn vader is een man van 1.87m lang en ongeveer 120/130kg ... Die best wel wat lust, ook 's avonds.
Maar hij stemde dus in 'Ja is goed, doe maar 8?'
En toen was die dokter dus sprakenloos, 'Hoeveel zegt u?'
En mijn vader heel droog 'Doe maar 8'.
Hahahahahaha, dat vonden ze dus nogal apart. Hij heeft ze wel gekregen -en twee bewaard voor later ofzoiets volgens m'n moeder, ghahaha- maar ik denk dat de verpleegsters het daar nog wel even over hebben op de afdeling, zoals m'n moeder het vertelde. :'D
Afijn, ik voel me er een stuk beter door i.i.g, want het klinkt indd als typisch iets voor m'n vader om te doen.
Bloedspetters besmeuren de muren van de ruïnes, van iets wat men ooit een beschaving noemde maar al lang is vernietigt.
Veel sterkte met je vader!
