Onbegrepen vegetarisch 1.
Ik ben vegetarisch. Misschien weten sommigen van jullie dat al, maar ik ben al drie jaar vegetarisch. De periode daarvoor heb ik eigenlijk heel lang zitten twijfelen om de stap te nemen. Achteraf heb ik absoluut geen spijt gehad van mijn beslissing om vegetarisch te worden. Een kaaskroket is net zo lekker als een frikadel en pasta met kaas is net zo lekker als pasta met vlees. Het is puur een kwestie van gewenning. Ik kan het me niet meer herinneren hoe het zo gekomen is -mijn ouders overigens ook niet meer- maar ik denk dat het geleidelijk ging, misschien dat het daarom niet zo moeilijk was.
Persoonlijk heb ik geen problemen als iedereen om me heen vlees eet, van vlees geniet en vlees ook lekker vind. Waar ik niet tegen kan, is het onbegrip naar mijn kant toe. Ik lust niet zo veel als de meeste mensen. Ik houd van gewoon simpel eten, zoals een pizza funghi, pasta met tomatensaus of frietjes met ketchup bijvoorbeeld. Als we dan gaan uit eten in een restaurant, hebben ze -als ze al vegetarisch hebben- van die meest exotische dingen (meestal met geitenkaas), terwijl er onder het vlees de meest simpele dingen staan. Naar de McDonald’s kan ik (nog) niet gaan, want daar verkopen ze alleen maar burgers. Of je krijgt er van die slappe salade of gezouten frieten, terwijl er in India een compleet vegetarische McDonald’s is geopend. Is de Europese cultuur dan werkelijk zo gericht op vlees, of zie ik allemaal beren op de weg, die er eigenlijk niet zijn?
Als ik dan een opmerking maak van ‘er is niets lekkers’ of ‘er is niets vegetarisch’, dan krijg ik meestal te horen ‘het is je eigen keuze’. Beste lezers, dit was het ooit, maar dit is het bij lange na niet meer. Het mag dan misschien vreemd klinken, maar je zult mij voorlopig geen vlees meer zien eten. Als je zo lang zonder vlees gaat en vlees zoveel mogelijk vermijdt, dan krijg je ook geen vlees meer door je keel, dat kan ik je beloven. Het is nu dus geen keuze meer voor mij. Ik krijg gewoon geen vlees door mijn keel. Het mag dan wel puur psychologisch zijn, maar dat is meestal het ergste. Ik snap dan niet waar het onbegrip vandaan komt. Ik begrijp en respecteer toch ook dat iedereen om me heen vlees eet, en ik ga het hen ook niet verbieden? Ik zal hen hooguit soms aansporen om een keertje iets vegetarisch te eten. Waarom krijg ik dan al dat onbegrip? En ik niet alleen, maar alle vegetariërs. Het is voor mij meer een overtuiging of gewenning dan een keuze. Stel, je sluit je aan bij het Islamitische geloof en je gaat een hoofddoek dragen, dan is het na een tijdje ontzettend moeilijk om zonder hoofddoek naar buiten te gaan. Één, omdat het ‘moet’ van je geloof en twee, omdat het pure gewenning is. Zoiets kun je niet zomaar afwennen. Als ik besluit geen vlees meer te eten, zal ik geleidelijk wel weer vlees gaan eten, maar het gaat niet in een keer. Ik ga niet in een keer een stuk vlees bestellen omdat ze niets anders hebben in een restaurant, dan nog liever een bord friet. Waar komt dat onbegrip vandaan? En waarom is er nog onbegrip in zo’n gecultiveerd land als Nederland of België?
Reacties (16)
Dat het nu niet meer je keuze is begrijp ik niet. Alles is een keuze. Ik begrijp dat het moeilijk is om weer vlees te gaan eten omdat je zo gewend bent om geen vlees meer te eten. Al vind ik het best appart dat je niet weet waarom je geen vlees meer eet, want dat heeft meestal een reden. Jij kunt zo een keuze maken om weer vlees te gaan eten. Je zult moeten wennen en zeker zal het idee van het vlees eten je misschien niet aan staan. Maar als je vlees wilt eten, eet je zo weer vlees hoor. Nou ik in ieder geval. Als ik nu vegatariër wilde worden werd ik vegatariër. De mensen moeten gewoon rekening houden met vegetariërs en volgens mij doen de meesten mensen dat ook gewoon, in een restaurant heb je bijna altijd een vegatarische menu bij zitten. Zo niet? Is het gewoon een slechte restaurant. Er zijn veel vegatariërs in Nederland. Mijn vader is zelfs vegatariërs naar aanleiding van een boek. Ik kan je misschien het onbegrip wel uitleggen. Het idee dan je vegatariër bent zonder te weten waarom is voor sommige mensen moeilijk begrijpbaar. Maar is er dan zoveel onbegrip over? Natuurlijk kun je als vegatariër bijna niet terecht bij de Mac Donalds. Al kun je best veel eten zonder dat er vlees in eet. Maar nog steeds jij beslist daar over, dat je niet 'lekker' kunt eten bij de Mac Donalds. Dat jij die hamburgers niet eet. Dus eigelijk ben ik het helemaal niet eens met jou, al kan ik me misschien minder goed inleven omdat ik helemaal geen vegatariër ben.
1 decennium geledenIk heb het ook, ben zelf ook vegetariër, en heel streng vegetarisch, dus ik eet heel lastig, bijna tot het veganistische..
1 decennium geledenMensen accepteren dit van mij ook vaak niet, en ik kan idd ook niet snel terecht in restaurants.
Ik snap dit helemaal, zelf zit ik met het zelfde probleem. Als ik dan iets vraag van; "Zit er vlees in?" krijg ik dan van die reacties als; "Jemig, er kan niet altijd rekening mee worden gehouden!" Dat vind ik stom. Toen ik klein was at ik gewoon vlees, ik vond het nooit helemaal geweldig en bestelde als het kon salades of zo iets dergelijks. Op begenven moment ben ik vlees echt niet lekker gaan vinden, ik wou het niet meer eten, maar mijn ouders waren er streng tegen. Nu heb ik ze zo ver gekregen dat ik maar één keer in de week iets van een stuk kip hoef te eten en meestal eet ik dat niet. Ik ben dus niet geheel vegatarisch, maar dat mag ook niet volgens mijn dokter, ik eet al te weinig vlees. In een restaurant vind ik het eten meestal juist lekker, ik ben juist gek op excotische dingen, thuis eten we dan ook meestal Indisch, Italiaans, Surinaams, Grieks of zo iets dergelijks. Zelf vind ik ook dat je merkt dat eten over het algemeen vooral om vlees draait. Bij de McDonalds kun je tegenwoordig een vegaburger krijgen, ook al is dat vaak niet verkrijgbaar. Zelf hou ik absoluut niet van patat en dat soort dingen, dus met de McDonalds heb ik ook geen problemen, ook al zou ik het wel heel fijn vinden als ook in Europa meer vegatarisch eten zou komen bij de McDonalds, en dat niet alleen daar, maar in het algemeen. Ik bedenkt nu dat je in dat psychologische gelijk hebt, bij mij in iedergeval. Want vroeger, toen ik gewoon vlees at, had ik er totaal geen moeite mee vlees te eten, en nu krijg ik het niet weg en beland het meestal bij mijn broertje op zijn bord, wat natuurlijk weer geruzie met mijn ouders opleverd. Maar ik word gewoon bij de gedachten al aan het eten van een rookworst misselijk, ook al klinkt dit gewoon heel raar.
1 decennium geledenOké, kort samengevat, ik vind dat je groot gelijk hebt!
Ik heb veel respect voor vegetariërs, maar ik heb het moeilijker met veganisten die zichzelf van alles ontzien en heel grof overkomen als je dan bv een broodje met kaas eet. Dat terwijl dit voorbeeld zelf wel melksandiwches eet zonder erbij na te denken, maar dat is een persoonlijke kwestie.
1 decennium geledenIk vind het principe prachtig, daar heb ik absoluut respect voor, maar ik heb in mijn persoonlijke ervaring alleen maar extremisten die geen respect terug gaven gekend. Jammer voor het imago van de rest...
Ik ben zelf veganist ( helemaal geen dierlijke producten door mijn keel ), en ik ken je probleem. Terwijl anderen genieten van een hamburger ofzo doe jij het met, bijv, een broodje pindakaas, ik zeg maar wat. Terwijl het vegetarisme en het veganisme al sinds de oudheid bestaat! Mensen geloven het eigenlijk niet denk ik, over het vega (n) eten. Dat mensen het bewust kiezen vinden mensen "raar" en "onmenselijk". Mensen beginnen je een "hippie" te noemen. Ikzelf wordt daar niet erg blij van.
1 decennium geledenHelaas zijn er mensen en winkels die gewoonweg mensen oplichten. Bijv. de plofkip, of andere producten waarvan de bedrijven zeggen dat het puur biologisch is terwijl het ondertussen gewoon uit Amerika komt of het uit de bio-industrie komt.
Nu mijn advies: Blijf achter je keuze staan. Een bewust en sterk iemand komt verder.
En: Als mensen voor je neus een broodje hamburger eten, sta er boven. Een broodje vleesvervanger is net zo lekker!