Onbegrepen vegetarisch 1.
Ik ben vegetarisch. Misschien weten sommigen van jullie dat al, maar ik ben al drie jaar vegetarisch. De periode daarvoor heb ik eigenlijk heel lang zitten twijfelen om de stap te nemen. Achteraf heb ik absoluut geen spijt gehad van mijn beslissing om vegetarisch te worden. Een kaaskroket is net zo lekker als een frikadel en pasta met kaas is net zo lekker als pasta met vlees. Het is puur een kwestie van gewenning. Ik kan het me niet meer herinneren hoe het zo gekomen is -mijn ouders overigens ook niet meer- maar ik denk dat het geleidelijk ging, misschien dat het daarom niet zo moeilijk was.
Persoonlijk heb ik geen problemen als iedereen om me heen vlees eet, van vlees geniet en vlees ook lekker vind. Waar ik niet tegen kan, is het onbegrip naar mijn kant toe. Ik lust niet zo veel als de meeste mensen. Ik houd van gewoon simpel eten, zoals een pizza funghi, pasta met tomatensaus of frietjes met ketchup bijvoorbeeld. Als we dan gaan uit eten in een restaurant, hebben ze -als ze al vegetarisch hebben- van die meest exotische dingen (meestal met geitenkaas), terwijl er onder het vlees de meest simpele dingen staan. Naar de McDonald’s kan ik (nog) niet gaan, want daar verkopen ze alleen maar burgers. Of je krijgt er van die slappe salade of gezouten frieten, terwijl er in India een compleet vegetarische McDonald’s is geopend. Is de Europese cultuur dan werkelijk zo gericht op vlees, of zie ik allemaal beren op de weg, die er eigenlijk niet zijn?
Als ik dan een opmerking maak van ‘er is niets lekkers’ of ‘er is niets vegetarisch’, dan krijg ik meestal te horen ‘het is je eigen keuze’. Beste lezers, dit was het ooit, maar dit is het bij lange na niet meer. Het mag dan misschien vreemd klinken, maar je zult mij voorlopig geen vlees meer zien eten. Als je zo lang zonder vlees gaat en vlees zoveel mogelijk vermijdt, dan krijg je ook geen vlees meer door je keel, dat kan ik je beloven. Het is nu dus geen keuze meer voor mij. Ik krijg gewoon geen vlees door mijn keel. Het mag dan wel puur psychologisch zijn, maar dat is meestal het ergste. Ik snap dan niet waar het onbegrip vandaan komt. Ik begrijp en respecteer toch ook dat iedereen om me heen vlees eet, en ik ga het hen ook niet verbieden? Ik zal hen hooguit soms aansporen om een keertje iets vegetarisch te eten. Waarom krijg ik dan al dat onbegrip? En ik niet alleen, maar alle vegetariërs. Het is voor mij meer een overtuiging of gewenning dan een keuze. Stel, je sluit je aan bij het Islamitische geloof en je gaat een hoofddoek dragen, dan is het na een tijdje ontzettend moeilijk om zonder hoofddoek naar buiten te gaan. Één, omdat het ‘moet’ van je geloof en twee, omdat het pure gewenning is. Zoiets kun je niet zomaar afwennen. Als ik besluit geen vlees meer te eten, zal ik geleidelijk wel weer vlees gaan eten, maar het gaat niet in een keer. Ik ga niet in een keer een stuk vlees bestellen omdat ze niets anders hebben in een restaurant, dan nog liever een bord friet. Waar komt dat onbegrip vandaan? En waarom is er nog onbegrip in zo’n gecultiveerd land als Nederland of België?
Reacties (16)
Ik ben sinds kort ook een vegetariër. Alleen heb ik er ontzettend lang achter moeten vragen. Het heeft me jaren gekost voordat ik het mocht van mijn ouders. Ik was super blij wanneer ik mijn eerste vegetarische maaltijd had klaargemaakt. Ik had het gevoel dat ik eindelijk een deel van mezelf kon voltooien en ik was fier op mezelf omdat ik eindelijk eens een eigen keuze kon maken waar ik 100% achterstond (ik ben namelijk een ontzettende twijfelaar, vandaar (:.
1 decennium geledenAlleen het jammere is inderdaad vaak het onbegrip van anderen. Ze kunnen maar niet begrijpen waarom ik mezelf zoiets zou aandoen. Ze vinden het raar dat ik niet van een lap vlees kan genieten. Vooral jongens hebben dit erg, zij kunnen bij wel een uur uithoren over waarom ik dit zou doen. Hier moet je vooral proberen ze onder tafel te vegen., en laten zien dat je duidelijk achter je keuze staat. Wanneer je sterk in je schoenen staat en het hen duidelijk maakt dat je hier serieus over bent en het niet zomaar even een fase is dan zal het begrip wel komen. Begrijpen zullen ze het waarschijnlijk nooit, maar ze moeten gewoon tijd krijgen om eraan te kunnen wennen.
Je moet trost zijn op het gene je bent en het niet veranderen omwille van anderen.
ik ben soms vegetarisch. Of niet echt, ik eet wel kip. Maar als ik bij familie gaat eten hebben ze altijd vlees en het lijkt erop dat ze express geen kip kopen. Dus ik begrijp het van je kant hoe vervelend het is als mensen het niet willen accepteren.
1 decennium geledenWat goed dat je vegetarisch bent!
1 decennium geledenIk herken het inderdaad ook wel. Zelf ben ik al jaren vegetariër en ik kan echt geen hap vlees of vis meer door mijn keel krijgen. De beperkte keuze aan vegetarische gerechten in restaurants is af en toe echt te betreuren. Gelukkig zijn er bij enkele vestigingen van Mc donalds groenteburgers te bestellen. Maar bij gebrek aan vraag hiernaar moet je dus maar net de juiste mc donalds treffen. Gelukkig zijn er nog altijd genoeg restaurants waar we wel terecht kunnen (: alleen is het soms wel een hele zoektocht die eraan vooraf gaat.
maar verder een goede column!
1 decennium geledenGelukkig heb ik zelf veel begripvolle mensen om me heen en verwacht ik ook niet dat ze altijd rekening met me houden.
Btw nog één klein dingetje. Je bent vegetariër en niet vegetarisch
Ik ben ook vegetarisch, maar niet altijd.
1 decennium geledenIk moet soms bij mijn vader vlees eten (mijn ouders zijn gescheiden) en dan krijg ik zo'n stekelige opmerking van mijn broertje "Jij was toch vegetarisch?".
Ik snap precies wat je bedoelt, het is soms echt lastig.
Mensen snappen vaak je keuze niet.
Ik heb wel vriendinnen die het zelf niet zijn maar er wel rekening mee houden dat ik het wel ben.
Onze kantine heeft dan bijv. een broodje unox te koop, mijn vriendinnen kopen dat dan expres niet zodat ik er ook niet mee te maken krijg.