Hoofdstuk 1 - Jordi de Vries

'Jordi.' Frank wenkt hem met zijn vinger, terwijl hij op zijn papier zit te kijken. 'Dit is de opstelling voor morgen.'
Jordi krijgt het papier onder zijn neus geduwd en bekijkt deze nauwkeurig. 'Ik zou Yoram en Inger omwisselen.' Hij wijst de twee jongens aan. 'Inger heeft een betere conditie dan Yoram, dus het middenveld past beter bij hem.'
'Ik zal erover nadenken.' Frank glimlacht even naar Jordi en pakt dan het papier weer terug. 'Start jij even een warming-up?'
'Doe ik, coach.' Jordi lacht even terug en roept dan zijn teamgenoten bijeen, zodat ze met z'n allen kunnen warmlopen.

Halverwege de training staan er verschillende mensen aan de rand van het veld. Zoals altijd zijn er dezelfde voetbalfanaten, die nog steeds helemaal in de wolken zijn dat het eerste van de club nu derde divisie speelt. Daarnaast zijn er nog de jongensfanaten, een groepje giechelende meiden dat dolgraag kijkt hoe enkele knappe jongens zich uit de naad werken op het voetbalveld. Als Jordi even naar hen glimlacht, zwaaien ze terug. Hij, als aanvoerder, doet het prima bij deze voetbalgroupies.
Aan het eind van het veld staat een meisje dat Jordi nog nooit eerder heeft gezien. Van een afstand ziet ze er zeker niet verkeerd uit: haar blonde haren vallen in golven om haar mooie, ronde gezichtje. Hij kan haar gezicht niet echt herkennen, maar haar lichaam ziet er ook zeker niet verkeerd uit. Hij knipoogt naar haar, maar in plaats van de glimlach die hij verwacht, verstijft ze. Hij heeft echter niet veel tijd om erover na te denken, want Frank roept hen weer bij elkaar om een korte bespreking te houden. Ze trainen drie keer per week en dit is de eerste training, waardoor het altijd iets minder serieus is dan de andere twee trainingen. Op dinsdag hebben ze vaak conditietraining en donderdag is de training heel erg gericht op het spel en de tactieken.

Als de training is afgelopen, staat het meisje helaas niet meer bij het veld. Jordi baalt er stiekem wel een beetje van, want hij had graag kennis met haar gemaakt. Hij pakt zijn sporttas en loopt richting de kleedkamers. Heel even denkt hij weer een glimp van haar op te vangen, maar dat verbeeldt hij zich vast.
In de kleedkamer doet hij zijn sportschoenen uit.
'Hé, Rover!' Eén van zijn beste vrienden, Lou, komt de kleedkamer ook binnen. Jordi zit al sinds de F'jes bij hem in het team en noemt hem ook sinds toen al Rover. Lou heeft Rover van achternaam en Jordi vond het als klein jongetje stoerder klinken om 'Rover' te zeggen dan 'Lou'. Dat is nooit meer veranderd. 'Waarom ben je zo laat?'
Er verschijnt een lichte blos op Rovers gezicht. 'Gewoon...'
'Je bent weer bij die meid geweest, hè?' Jordi begint te lachen. 'Hoe heet ze ook alweer, Greta. Ze heeft een vreselijke naam, overigens.'
'Ik heb even hoi gezegd,' verdedigt Rover zichzelf.
Een paar andere jongens beginnen te lachen. Jordi lacht mee, maar richt zich dan weer persoonlijk tot Rover. 'Er was vandaag een nieuw meisje. Erg mooi, stond aan de rand van het veld...'
'Niet gezien,' antwoordt Rover verbaasd. 'Aan de rand van het veld?'
'Ja, helemaal aan de zijkant. Ik heb haar nog nooit eerder gezien. Ze viel best wel op.' Jordi kijkt zijn vriend even met opgetrokken wenkbrauwen aan, maar haalt dan zijn schouders op en lacht ondeugend. 'Ach ja, jij was waarschijnlijk te druk bezig met Greta.'
'Nee, ik was me aan het concentreren op voetballen!' verdedigt Rover zich opnieuw. Hij geeft Jordi een duw.