Hoofdstuk 4

Het was nu een paar dagen later. Vlekpels’ schouder en rug was genezen, en ze sliep ook weer in het krijgershol. Ze mistte Roodneus verschrikkelijk, en probeerde het te accepteren. Vandaag zou ze begraven worden, en zal Lichtster een nieuwe commandant kiezen. Lichtster was er ook kapot van, Roodneus was een van de beste commandanten die ze ooit heeft gehad. De vlekkerige poten stapten in de sneeuw, die nu wel heel erg diep was. Twee katten kwamen achterhaar aan met Roodneus, die nu bij de SterrenClan was. Na de begrafenis, keerden ze terug naar het kamp. Het was pas zonhoog toen Vlekpels weg ging, ze was de laatste die vertok. Eerst vertrokken de kenissen, toen de vrienden, toen de goede vrienden behalve Vlekpels, toen haar beste vriendin en haar famillie en Vlekpels het laatste. Het leven gaat door, bleef Vlekpels denken op de terug weg naar het kamp. Toen ze de doorntunnel doorkwam zag ze katten zich verzamelen bij de hogesteen, een rots waar een lichtte poes verdrietig op stond, Lichtster was nog lichter in het zonlicht dat op haar vacht scheen. Ze snikte nog een keer, tot alle katten bij elkaar waren, inclusief verdrietigge Vlekpels. ‘Zoals de meeste van jullie weten,’ zei de leidster met verdrietigge stem ‘Is onze trouwe, beste, vriendelijkste en sterke commandant Roodneus vanaf nu in de SterrenClan, dat betekent dat er een nieuwe commandant gekozen wordt,’ ze slikte, dacht na voor een paar seconden. ‘De commandant zal Vuurtong zijn. Hij heeft veel van zijn mentor geleerd, hij is gespierd en sterk. Hij zal de commandant zijn, vanaf nu. Vuurtong, leid patrouilles rond het kamp, zorg voor genoeg jachtpatrouilles en zorg ervoor dat de andere Clans van ons territorium weg blijven, neem de leiding als ik even niet kan,’ Nu ging Lichtster met een minder verdrietige stem praten, maar Vlekpels wist dat ze kapot was. Lichtster en Roodneus waren als zussen, beste vriendinnen, als krijger waren ze al veel bijelkaar, en als kitten, leerling.. eigenlijk hun hele leven al, omdat Lichtster geen broers of zussen had. ‘Zoals de meeste van jullie weten is vannacht de Grote Vergadering. Ik zal zometeen een paar katten uitkiezen. We zullen het nieuws van de vos en Roodneus vertellen. De naam van de nieuwe commandant wordt genoemd, en de SchaduwClan kan maar beter wegblijven van ons territorium,’ van de laatste zin over de SchaduwClan schrok Vlekpels een beetje, door alles was ze vergeten dat ze de verader moest pakken, voordat er onnodige oorlogen kwamen. Ze keek naar Spikkeloor, die haar begreep. De twee zussen zouden het samen doen. Samen de veradder pakken. Toen keek ze weer naar de hoogsteen. ‘De katten die meegaan, zijn, Vuurtong, Spikkeloor, Vlekpels, Hagelneus, Ganzenvlucht, Eclipshart, Tijgervacht, Leeuwenstaart en Roosdoorn.’ Het duurde even voordat Vlekpels het doorhad dat de poes alle krijgers had opgenoemd. ‘Fruitpoot en Bijenpoot zullen ook meegaan.’ Vlekpels vroeg zich af waarom de leidster, die nu de hoogsteen afsprong, alle krijgers, de commandant en twee leerlingen zou meenemen? Alle krijgers, alle krijgers, straks werdt het kamp aangevallen door de vos, en waar waren dan de krijgers? Op de vergadering! Vuurtong of andere krijgers vertelden niks aan de leidster, dus Vlekpels moest het zelf doen. Ze liep op de poes af die in de schaduw van de hoogsteen zat. ‘Hallo Vlekpels,’ miauwde ze. ‘Wat is er aan de hand?’ Stiekem kapot van dat haar vriendin bij de SterrenClan was, bleef ze kalm en sprak rustig. ‘Ehm, Lichtster, ik denk dat het misschien slimmer is om ook wat krijgers in het kamp te houden,’ miauwde Vlekpels voorzichtig. ‘Zie je, Lichtster, als het kamp wordt aangevallen en er zijn geen krijgers om de kittens en oudsten, en moederkatten te beschermen hebben we een probleem. Ik wil wel blijven als je dat wilt, Lichtster. Misschien is het ook handig om een van de leerlingen hier te laten. Anders is Eekhoornpoot zo alleen. Bijenpoot heeft nog niet veel trainingen gehad..’ nu was het wachten op de reactie van de poes.