We are friends for life, hold that deep inside. Let this be a drive to survive. And just stand high and tall. Make sure you give your all. And if you ever fall, know that I'm right here. We'll always be together, don't you worry. I'll always be by your side, don't you worry. The circle will never end, just know that we'll meet again. And we'll always be together, forever always. I am here. Find me in the sky. Destine with the moon and night. Your heartbeat is disguised as my lullaby. Be happy, and know I'm watching you travel far and wide. Waiting for us to meet again. We'll always be together, don't you worry. I'll always be by your side, don't you worry. The circle will never end, just know that we'll meet again. And we'll always be together, forever, always. I am here. If you need me, yeah, I'm in the wind, look for me friend, I'm in the stars. When you need me, the heaven will send, a message within, straight to your heart. We'll always be together, don't you worry. I'll always be by your side, don't you worry. Never worry 'bout a thing, no, no, no, no, no. The circle will never end, just know that we'll meet again. And we'll always be together, forever, always. I am here.
Zayn POV. I get waken by my vibrating phone. I become aware of a head ache and I moan complaining. I take the phone and read your message. Yup, I'm okay. Xx Z. I text back, not even knowing where I am. I didn't feel okay. It was a lie. I turn on my side to sleep further, as I see a girl with blue hair lying on my right. She smiles at me when she sees I'm awake. Her chalk-white teeth glance in the early sunshine.
'Are you okay?' she asked.
I nod once. 'Yeh, bit tired.'
She brings her arm up and lays her hand on my cheek. I don't reject, I just look at her. Trying to figure out why I was doing this. Oh yeah, Perrie...
'Did you sleep well, beautiful?'
'I have to say you snore quite loud,' she chuckled, ignoring my question a bit. Indirectly it was the answer to my question: No. The answer Perrie would give me: 'No, you snored.'
I sigh softly. 'I'm sorry,' I say, but she shakes her head quickly. 'No, no, it's okay.'
Mhehehe, ik ben echt zo goed, ghehe. En dat bedoel ik niet op een arrogante manier want in dat opzicht heb ik het niet verdiend...
Hoe dan ook, ik ging vanmorgen dus helemaal gestrest naar school met de gedachte dat ik wiskunde helemaal ging verknallen en dat ik de geschiedenis module echt niet in één dag nog helemaal af kon krijgen. Ik kom bij het proefwerk, maak die toets en ik kon alles echt moeiteloos invullen, dus dat proefwerk zit sowieso al goed. Toen sprak ik met Lisa over de module. Ze vertelde dat ze er van twee uur tot negen uur aan gewerkt had en dat ze zo'n twintig tot vijfentwintig word pagina's had, en nog steeds twee hoofdstukken moest. Toen begon ik dus bijna te hyperventileren want dat betekende dus dat ik die module van z'n leven niet meer af ging krijgen, en het is een module die de helft van mijn rapportcijfer wordt. Die gaat dus uiteindelijk grotendeels bepalen of ik overga of niet. Ik heb dit jaar alleen maar zessen gehaald voor geschiedenis dus in principe mag ik er wel een vijf voor halen, maar lager toch liever niet. Het derde uur zat ik dus helemaal te piekeren onder de les hoe ik dat nou ging doen. Mijn gedachten dwaalden onderhand een beetje af naar Jaundice, waar ik ook nog dolgraag aan wilde schrijven maar dus niet zou gaan, en ik bedacht me dat Niall er eigenlijk zoooo gemakkelijk vanaf kwam. Hij hoefde de leraren maar lief aan te kijken en het wal al goed. Als hij zijn huiswerk niet af had dan vroeg hij wel aan anderen of zij het voor hem hadden. Ik zat een beetje tegen mezelf te mokken dat het in een verhaal zo makkelijk leek terwijl ik nu helemaal alleen, uren en uren moest gaan werken om die stront module af te krijgen, want ik had geen lief koppie dat mijn docent wel zou kunnen overtuigen, en ik was niet het populaire type dat overal het huiswerk vandaan kon toveren. Tot ik me bedacht dat ik het eigenlijk nog nooit geprobeerd had. Ik had nooit om uitstel gevraagd en huiswerk schreef ik ook zelden over. Dus ik besloot toch maar een poging te wagen. Ik ging aan het begin van de geschiedenisles vragen of ik niet misschien een dagje uitstel mocht, want ik had het toch "oh zo druk" gehad. *kuch* met rp'en. *kuch* en ze stemde toe! Ze heeft me tot morgen twaalf uur middernacht gegeven om het per mail in te leveren! Toen heb ik met een zielig gezichtje bij een aantal van mijn vrienden lopen zagen dat ik lang niet alles bij elkaar had. Maar omdat ik wist dat ze me natuurlijk lang niet alles gingen doorsturen, zei ik bij ieder een ander hoofdstuk dat ik niet compleet had. Nu gaat Naomi me dus hoofdstuk 2 doorsturen, Tessa heeft me 3 en 4 al doorgestuurd en Lisa hoofdstuk 5. Dus in principe hoef ik nu alleen nog maar hoofdstuk 1 te doen en alles tot één geheel brengen met het liefst veel uitgebreide informatie en alles een beetje aangepast zodat het niet al te duidelijk is dat ik het van anderen heb overgenomen. Dus ik zal nog steeds even bezig zijn, maar in ieder geval minder gestrest. Ik blijf daarom ook tot het eten online. Maar er is geen stress, want ik heb morgen dus ook nog verschillende uren. Maar ik zal wel even door de zure appel heen moeten bijten en flink door moeten werken.
Misschien dat je nu een beetje snapt dat ik gister een beetje opgefokt werd toen ik me realiseerde dat ik alles maar zo had laten lopen, en dat ik erop het laatste moment achterkwam dat ik het absoluut niet ging halen, dat ik toen zoiets had van, ik kan morgen echt niet mijn tijd verspillen. Dus nee, ik heb je niet gedumpt, maar ik heb inderdaad nooit school voor laten gaan en daarom zat ik nu in de problemen.
Ik hoop verder dat je voorstelling goed is gegaan en dat ik je dadelijk misschien nog even spreek.
Zo, dat was mijn nutteloze, saaie, lange verhaal
LlAM
Gastenboek (323)
Zayn POV.
1 decennium geledenI get waken by my vibrating phone. I become aware of a head ache and I moan complaining. I take the phone and read your message. Yup, I'm okay. Xx Z. I text back, not even knowing where I am. I didn't feel okay. It was a lie. I turn on my side to sleep further, as I see a girl with blue hair lying on my right. She smiles at me when she sees I'm awake. Her chalk-white teeth glance in the early sunshine.
'Are you okay?' she asked.
I nod once. 'Yeh, bit tired.'
She brings her arm up and lays her hand on my cheek. I don't reject, I just look at her. Trying to figure out why I was doing this. Oh yeah, Perrie...
'Did you sleep well, beautiful?'
'I have to say you snore quite loud,' she chuckled, ignoring my question a bit. Indirectly it was the answer to my question: No. The answer Perrie would give me: 'No, you snored.'
I sigh softly. 'I'm sorry,' I say, but she shakes her head quickly. 'No, no, it's okay.'
Jaundice is af, maar ik moet nu snel naar school. Succes vandaag. Xx
1 decennium geledenMhehehe, ik ben echt zo goed, ghehe. En dat bedoel ik niet op een arrogante manier want in dat opzicht heb ik het niet verdiend...
1 decennium geledenHoe dan ook, ik ging vanmorgen dus helemaal gestrest naar school met de gedachte dat ik wiskunde helemaal ging verknallen en dat ik de geschiedenis module echt niet in één dag nog helemaal af kon krijgen. Ik kom bij het proefwerk, maak die toets en ik kon alles echt moeiteloos invullen, dus dat proefwerk zit sowieso al goed. Toen sprak ik met Lisa over de module. Ze vertelde dat ze er van twee uur tot negen uur aan gewerkt had en dat ze zo'n twintig tot vijfentwintig word pagina's had, en nog steeds twee hoofdstukken moest. Toen begon ik dus bijna te hyperventileren want dat betekende dus dat ik die module van z'n leven niet meer af ging krijgen, en het is een module die de helft van mijn rapportcijfer wordt. Die gaat dus uiteindelijk grotendeels bepalen of ik overga of niet. Ik heb dit jaar alleen maar zessen gehaald voor geschiedenis dus in principe mag ik er wel een vijf voor halen, maar lager toch liever niet. Het derde uur zat ik dus helemaal te piekeren onder de les hoe ik dat nou ging doen. Mijn gedachten dwaalden onderhand een beetje af naar Jaundice, waar ik ook nog dolgraag aan wilde schrijven maar dus niet zou gaan, en ik bedacht me dat Niall er eigenlijk zoooo gemakkelijk vanaf kwam. Hij hoefde de leraren maar lief aan te kijken en het wal al goed. Als hij zijn huiswerk niet af had dan vroeg hij wel aan anderen of zij het voor hem hadden. Ik zat een beetje tegen mezelf te mokken dat het in een verhaal zo makkelijk leek terwijl ik nu helemaal alleen, uren en uren moest gaan werken om die stront module af te krijgen, want ik had geen lief koppie dat mijn docent wel zou kunnen overtuigen, en ik was niet het populaire type dat overal het huiswerk vandaan kon toveren. Tot ik me bedacht dat ik het eigenlijk nog nooit geprobeerd had. Ik had nooit om uitstel gevraagd en huiswerk schreef ik ook zelden over. Dus ik besloot toch maar een poging te wagen. Ik ging aan het begin van de geschiedenisles vragen of ik niet misschien een dagje uitstel mocht, want ik had het toch "oh zo druk" gehad. *kuch* met rp'en. *kuch* en ze stemde toe! Ze heeft me tot morgen twaalf uur middernacht gegeven om het per mail in te leveren! Toen heb ik met een zielig gezichtje bij een aantal van mijn vrienden lopen zagen dat ik lang niet alles bij elkaar had. Maar omdat ik wist dat ze me natuurlijk lang niet alles gingen doorsturen, zei ik bij ieder een ander hoofdstuk dat ik niet compleet had. Nu gaat Naomi me dus hoofdstuk 2 doorsturen, Tessa heeft me 3 en 4 al doorgestuurd en Lisa hoofdstuk 5. Dus in principe hoef ik nu alleen nog maar hoofdstuk 1 te doen en alles tot één geheel brengen met het liefst veel uitgebreide informatie en alles een beetje aangepast zodat het niet al te duidelijk is dat ik het van anderen heb overgenomen. Dus ik zal nog steeds even bezig zijn, maar in ieder geval minder gestrest. Ik blijf daarom ook tot het eten online. Maar er is geen stress, want ik heb morgen dus ook nog verschillende uren. Maar ik zal wel even door de zure appel heen moeten bijten en flink door moeten werken.
Misschien dat je nu een beetje snapt dat ik gister een beetje opgefokt werd toen ik me realiseerde dat ik alles maar zo had laten lopen, en dat ik erop het laatste moment achterkwam dat ik het absoluut niet ging halen, dat ik toen zoiets had van, ik kan morgen echt niet mijn tijd verspillen. Dus nee, ik heb je niet gedumpt, maar ik heb inderdaad nooit school voor laten gaan en daarom zat ik nu in de problemen.
Ik hoop verder dat je voorstelling goed is gegaan en dat ik je dadelijk misschien nog even spreek.
Zo, dat was mijn nutteloze, saaie, lange verhaal
I'm gonna miss you today.
1 decennium geledenAls ik toch eerder klaar zou zijn dan kom ik wel, maar ben bang dat ik de tijd dit keer nodig zal hebben.
Xx
You're forever in my heart.
1 decennium geleden