Croyance

Gastenboek (2691)

• Synthopia

  Oh, je weet toch dat ik hoe dan ook versteld zal staan. Ik kan echt niet wachten tot het af is. En met de hulp die je nu krijgt van die lerares, kan het boek alleen nog maar beter worden.
  Ik denk dat vastklampen meer betekent dat je je vasthoudt aan hetzelfde. Dat je niet wil dat er iets veranderd en het liefst hebt dat het voor altijd zo blijft. Terwijl vechtlust is dat je ervoor wilt vechten en er alles aan doet om het voor elkaar te krijgen. Dus ik ben er wel zeker van dat het vechtlust is. Je vecht er namelijk voor om je droom uit te laten komen, terwijl je bij vastklampen je alleen zou dromen om schrijfster te worden.
  Ik ben blij dat ik je hierbij heb kunnen helpen en ik blijkbaar toch nog grote schoppen kan geven Ik had namelijk niet nog 3 jaar kunnen wachten tot 3GR uit zou komen.
  Oh, ik zou het wel fijn vinden als je het me zou willen opsturen Het is toch wel het enige verhaaltje wat ik ooit heb geschreven waar ik echt trots op ben.
  Ik denk dat je boek ook wel af zou zijn zonder mij, maar ik denk niet dat het hetzelfde zou zijn. Maar ik weet niet over wat voor magie je het hebt.
  Wel fijn dat je nicht het tenminste nog probeert goed te maken. Ook al is dit niet hetzelfde, ze probeert tenminste nog wel iets. Dat lijkt me toch wel fijner dan dat ze gewoon helemaal niks meer had gedaan.
  
  Ja, het lijkt me wel dat iemand het gedaan moet hebben ja. En ik begrijp er helemaal niks van. Ik weet zeker dat ik dat niet zelf heb geschreven, behalve in mijn schrift en in mijn mobiel. Maar niemand heeft aan mijn mobiel gezeten, dat weet ik heel zeker en de 30e is niemand in mijn kamer geweest. De 31e t/m de 2e was ik bij Jordy, en in die tussentijd is de politie ook al bij mij thuis geweest denk ik, want het was wel te merken dat de politie er niet voor de eerste keer was (ze wisten dat ik bij Jordy was) en mijn moeder had me gebeld terwijl ik bij Jordy was om te zeggen dat ze ongerust was. En toen ik thuis kwam gaf ze me een brief waarin stond dat ze van me hield en dat ze hoopte dat ik haar geloofde. Dat begreep ik dus ook gisteren pas.
  Ik weet niet, het zou mijn moeder best kunnen zijn, ze had genoeg tijd om in mijn kamer rond te snuffelen in de tijd dat ik weg was. Maar ik weet eigenlijk helemaal niks over de brief, niet hoe lang hij is, of wanneer het bij de politie belandde.
  En ik ben na vandaag niet van ze af. Jeugdzorg heeft me net tijdens het eten gebeld en ze gaat me morgen nog iets van 2 keer bellen. Nu is wel weer te merken dat jeugdzorg en de politie toch niet zo goed samenwerken. Ze wist niet eens dat de politie me vandaag ook nog had gebeld. Maar goed. En de politie zou me volgende week ook nog bellen om te vragen hoe het ging.
  Nou, die spoed is er alleen maar omdat ik een zelfmoord geval ben, om het heel bot te zeggen. Ze zouden me eigenlijk alleen vandaag in de gaten houden. Maar doordat ik het vannacht heb geprobeerd, ben ik een spoedgeval geworden. Dat vind ik echt nergens op slaan. Je krijgt alleen direct hulp als je werkelijk probeert zelfmoord te plegen. En zelfs dan moet je nog rekening houden met het weekend. En dan verbazen mensen zich werkelijk over het feit dat ik al die hulpinstanties slecht vind en vind dat ze voor geld werken. Ze zijn er voor je onder werktijden. Dit maakt me best wel boos. Ik heb die hulp niet echt nodig, ik red me wel, dat klinkt vast raar. Maar ik red me wel, ik ben nu weer mezelf. Maar er zijn zoveel mensen die nu hulp nodig hebben. Maar dat krijgen ze niet omdat het weekend is. Hulp zou er 24/7 moeten zijn en niet 10/5.
  Ja, zijn moeder had het wel uit goedheid gedaan. Maar al die bemoeienis van al die hulpinstanties is nou niet bepaald iets wat ik leuk vind.

  1 decennium geleden
• Synthopia

  Maar het is ook gewoon heel mooi om te zien hoe je begonnen bent, hoe je eerste verhalen waren en als je kijkt naar hoe je verhalen nu zijn. Er zit gewoon zoveel vooruitgang in. En de vechtlust die je hebt om je droom ook echt waar te maken. Wat er ook in je leven gebeurde, je bent door blijven schrijven. Daar heb ik echt heel veel bewondering voor en ik denk vele anderen ook.
  Oh, ik ben blij om dat te horen, want toen het verhaal eenmaal van Q af was, dacht ik er pas weer aan en ik was alweer vergeten hoe het precies ging. Maar ik wou niet dat het verloren ging in het niets zeg maar. Maar ik ben blij om te horen dat je het erin hebt gelaten. Zo heb ik het gevoel alsof ik toch nog iets voor het boek heb kunnen betekenen.
  Gewoon door blijven gaan totdat er een is die inziet hoe goed je bent en alle anderen jaloers gaat maken (:
  
  Ja, ik vond het ook echt heel raar. Ik kon ook echt even geen lucht halen toen ze dat zeiden. Vooral omdat de datum ook nog gewoon klopte. Maar echt niemand kon het hebben geweten. In mijn schrift stond wel de datum ja, maar dat heb ik de 30e december pas geschreven en niemand heeft mijn schrift daarna gelezen. Mijn moeder zou nooit zo goed Nederlands kunnen om een goede brief te kunnen schrijven. Ik snap het dan ook echt niet hoe die brief die ik nooit heb geschreven daar is belandt.
  Ik denk niet dat ze zullen stoppen na vandaag, vooral niet om wat vannacht is gebeurd. Ik weet niet of ik het je had verteld, maar de dokter had me doorgestuurd naar lentis, de psychiater ding. En nu gaan ze het een spoed geval maken, zodat ik waarschijnlijk volgende week daar al met iemand kan praten.
  Eigenlijk vind ik dat best wel raar. Er is een wachtlijst, van iets van 2 maanden, maar mensen die hulp vragen, willen dat toch direct? En niet twee maanden hoeven wachten voordat ze misschien hulp kunnen krijgen.
  Ja, ik had Jordy beloofd om altijd eerlijk te zijn, dus ik kan niet tegen hem liegen.. Ik heb het ook een andere vriendin verteld, ze woont in Brazilië. Ze vond het niet goed - natuurlijk- maar ze begreep het wel. Zij heeft me vannacht eigenlijk ook het meeste geholpen. Maar Jordy had het zijn ouders dus verteld en toen had zijn moeder lentis gebeld, die mij daarna dus weer hadden gebeld om me dat te laten beloven.

  1 decennium geleden
• Synthopia

  Ja, dat geloof ik. Je krijgt toch wel iedere dag bevestiging dat je goed schrijft en aanmoediging. Maar alle schrijvers zijn klein begonnen he. Ik denk dat je later een heel mooi voorbeeld zult zijn voor velen die schrijver willen worden.
  Ik las het al ja ;p Maar 3GR is ook echt een geweldig verhaal. Dat blijf je je echt wel herinneren. Wat ik me nog weel afvroeg laatst, was of je dat stukje over de plant/boom van mij erin hebt laten zitten of niet?
  Dat is het zeker. Ik denk dat onze zielen door 3GR samen zijn gekomen. Want onze vriendschap is ook gegroeid door 3GR. Het betekent veel meer voor me dan een gewoon boek.
  Je hoeft 3GR ook nooit weg te gooien, het is en blijft een boek. Of het door velen of maar een paar gelezen wordt. Of er veel drukken of weinig drukken van zijn. Het blijft een boek.
  
  Het gaat trouwens niet echt geweldig. Gisteren is de politie hier langs geweest omdat er een briefje bij hun was gebracht waarin stond dat ik vandaag zelfmoord wou plegen. Dat briefje zou ik zelf geschreven hebben - wat ik niet heb gedaan en ik weet ook niks van dat briefje. En toen ben ik later nog gebeld door jeugdzorg.
  Het ging best goed totdat de politie kwam. Ik begreep ook totaal niet waarom ze er waren, want ik wist niks van dat briefje en zij vroegen hoe het ging. Toen later jeugdzorg belde, hebben ze dat gezegd over dat briefje. En nou ja, doordat iedereen zich opeens zo met mij ging bemoeien, ging ik me er wel slechter door voelen. Ik had het inderdaad wel gepland, maar het stond alleen in een schrift, die nog op precies dezelfde plek lag zonder dat er iets uit gescheurd was.
  Ik heb geprobeerd pillen te slikken, maar zoals je weet ben ik niet goed in pillen slikken. Uiteindelijk heb ik maar een kunnen slikken. Jordy zijn moeder had lentis, een psychiater ding gebeld, waarna die mij weer belden. En zij hebben me laten beloven dat ik dit weekend niks zal doen. Dat heeft me dus echt niet geholpen, ik heb geen mensen nodig die me dingen laten beloven waar ik zelf tegen vecht. Ik heb mensen nodig die me begrijpen, maar dat lijkt niemand te doen. Zelfs Jordy begrijpt me niet. Ik vecht de hele tijd tegen de drang om dood te gaan, maar dat lijken ze niet te begrijpen. Ze helpen heus niet door me zoiets te laten beloven. Als ik wil, kan ik zo mijn polsen doorsnijden.
  De politie heeft me vanmiddag gebeld om te vragen hoe het ging en die weten het ook al van vannacht. En later vandaag zou jeugdzorg mij ook nog bellen. Maar het blijft voor mij een raadsel waar dat briefje nou vandaan komt.
  Ik weet dat het niet bepaald een vrolijk verhaal is, maar ik moest het je wel vertellen aangezien ik ook niks wil achterhouden.

  1 decennium geleden
• Synthopia

  Ik denk dat ook bekende schrijvers dat hebben hoor. Ook al zijn ze bekend, ze voelen nog wel altijd de druk om een goed boek uit te brengen. De frustratie als ze de woorden maar niet goed op papier krijgen. En ze missen de aanmoedigingen en complimenten. Jij bent net zoals zij.
  Haha, dan mopper je maar eens flink. Dat lucht ook op.
  Gewoon blijven denken aan hoe de boeken in alle winkels zullen liggen en hoe iedereen over je boek te weten zal komen. Op dat moment zul je zo gelukkig zijn dat alle verdriet, woede en frustratie tijdens het maken van het boek, het waard is.

  1 decennium geleden
• Synthopia

  Daar zal ik je wel aan herinneren, maar je mag ook best eens boos of verdrietig worden. Dat betekent gewoon hoeveel dit wel niet voor je betekent en dat je er echt heel veel moeite voor wilt doen. En tja, soms is de beste weg niet de makkelijkste.
  Zeg het maar als je iets nodig hebt

  1 decennium geleden