Croyance

Gastenboek (2691)

• Synthopia

  Ja, het is alleen nog heel vaag waar het is. In de brief staat het adres wel, maar daar staan twee nummers achter.
  Volgens mij slaap ik al met al toch minder dan 6 uur. Ik kan heel moeilijk in slaap komen en heb de hele tijd nachtmerries, waardoor ik ook niet al te best slaap.
  Ik weet eigenlijk niet hoe het nu met haar is. Ze is niet meer online geweest na eergisteren. Maar ze leeft nog wel, ik heb haar nog wel wat zien posten op tumblr vandaag. Eerlijk gezegd weet ik niet echt wat ik ervan moet denken. Het liefste zou ik haar gewoon beschermen van de hele wereld, maar dat kan eenmaal niet. Maar het is echt heel moeilijk om te zien hoe ze niks van de wereld begrijpt. Ze is 17, maar gedraagt zich als een 6-jarige en haar woordenschat past daar ook bij.
  Oh, er moet toch nog best veel gebeuren dan. Maar heb je ook het gevoel dat je erop vooruit gaat? En wat vind je er zelf van? Zie het je nog wel zitten om er een boek van te maken?
  
  Daar heb je wel een goed punt ja. En ik vergeet ook vaak genoeg het einde van een boek als ik het wel heb gelezen en dan bezig ben aan het boek. Toch wel apart.
  Spreektaal zijn woorden die je eigenlijk alleen maar gebruikt als je hardop praat, dus echt een gesprek voert en niet op papier of via internet. Het enige voorbeeld wat ik nu kan bedenken is "oh/ow". Maar het is best moeilijk om uit elkaar te houden denk ik, aangezien het niet alleen meer in spreektaal wordt gebruikt door het sms'en/msn'en enzovoort. Ik denk dat Jasmin het je toch wat beter kan uitleggen dan ik.
  
  Ja, dat dacht ik ook ja. En misschien dat die brief van haar ook wel een soort van sorry en uitleg is van waarom ze het had gedaan.
  Ik dacht eerst ook dat ze het had gedaan, maar zij is altijd zo'n persoon geweest die was van "alles blijft binnen de familie", maar ik was vergeten dat ze ook enorm graag medelijden krijgt van mensen. En hoe krijg je nou medelijden? Door zielig te zijn omdat je een dochter hebt die suïcidaal is en niet genoeg van je houdt om te blijven leven voor jou. Ik word langzamerhand zelf ook weer helemaal gek van haar en die schijnheiligheid. En dan maar het beste met me voor hebben als er mensen in de buurt zijn, en voor de rest precies hetzelfde blijven als vroeger.
  Ik heb dan ook echt 0,0% vertrouwen in die instanties en ik heb zo'n gevoel dat ik ze gewoon weer ga voorliegen om zo snel mogelijk van ze af te zijn. Het helpt toch niet en als ik de waarheid spreek, zullen ze me toch niet geloven. De enigen waar ik nog wat vertrouwen heb, zijn die psychiater en mijn jaarcoördinator. Mijn jaarcoördinator is niet echt een hulp-persoon, maar voor mij valt ze wel onder. Voor de rest zijn het allemaal mensen die toch maar voor geld werken.

  1 decennium geleden
• Synthopia

  Ja, dat klopt. Het is op zich ook wel een fijne gedachte dat hij in ieder geval wel zijn best heeft gedaan om me te bereiken en uiteindelijk heeft gebeld in zijn vrije tijd.
  Dat was wel eens lekker ja (: Al slaap ik sowieso echt enorm veel de laatste tijd, maar ik blijf wel moe. Gisteren heb ik dan weer niet heel veel geslapen. En het was ook gewoon best wel uitputtend Ik kreeg 9 uur 's ochtends een bericht van een meisje op tumblr dat ze het niet meer zag zitten en ik heb uiteindelijk nog 4 uur met haar gepraat om haar over te halen om het niet te doen. En toen heeft ze alsnog 10 slaappillen genomen, erna wel weer uitgespuugd omdat ze het mij niet kon aandoen. Uiteindelijk ben ik erachter gekomen dat ze enorm schizofreen is, waarschijnlijk een trauma heeft en daardoor enorm weinig woorden kent. Toen ging ze uiteindelijk slapen omdat ze niet eens meer kon zien en heb ik 8 uur in angst gezeten omdat ik niet wist of ze nog wel wakker zou worden. Maar goed, ze leeft nog (: Maar het was gewoon ontzettend uitputtend, vandaar dat ik gisteren ook niet meer heb gereageerd.
  Oh, en hoe voel je je vandaag? Het is misschien niet heel leuk voor je moeder, maar ik neem aan dat ze het wel al begrijpen.
  
  Maar het is wel raar, als je het einde hebt gelezen, en het bevalt je, dan wil je alsnog het hele boek lezen, terwijl je het einde al wel weet. Dan betekent het dus ook dat het boek wel heel goed moet zijn, dat je het wel lezen, ondanks dat je al weet wat er gaan gebeuren.
  Ja, daar heb je gelijk in (:
  Hmm, nu ik erover nadenk, het zou best kunnen dat je veel in spreektaal schrijft ja. Maar ik denk dat het alsnog wel goed is dat je de hulp van Jasmin krijgt. Je zult vast nog wel momenten krijgen dat je er heel erg gefrustreerd van raakt, maar je zal wel enorm groeien.
  
  Haha, als je het niet hebt, is het best moeilijk ja. Maar ik heb sowieso geen voicemail ingesteld, dus ik kan het niet een beluisteren.
  Het blijkt dus dat mijn moeder in mijn kamer heeft lopen zoeken en zelf naar de politie is gegaan. Dat briefje waar jeugdzorg het over had, bestaat dus niet. Het blijkt wel weer dat al die hulp instanties werkelijk niet met elkaar samenwerken en maar halve info delen om de andere helft zelf aan te vullen. Zo wist jeugdzorg niet eens dat ik een afspraak heb bij lentis, ze wisten niet eens dat ik daarnaar doorverwezen was

  1 decennium geleden
• Umbra

  Ik heb je eigenlijk na kerst ook niet echt meer gesproken.
  Maar dat is echt een rotstreek. Ik zou echt uit mijn slof geschoten zijn moet ik eerlijk zijn..
  maar misschien moest het wel zo lopen, de hulp die je nu krijgt is uiteindelijk wel beter denk ik. Je leert er zelf ook een hele hoop van en daar gaat het om, niet? Van je fouten leren.
  Ik kan me je onzekerheid voorstellen. Ik ben zelf ook ontzettend lang onzeker geweest over het schrijven sowieso. De enige reden dat ik het lef had om te beginnen aan een verhaal voor de uitgever, waren alle fijne reacties van vrienden en familie (en de 10 voor nederlands zal ook een hele hoop hebben geholpen ), maar ik denk dat je gewoon over die drempel heen moet. Als je ziet hoe goed de uitgever het zal vinden, krijg je al meer zekerheid. En ik ben er zeker van dat de uitgever het goed vindt. Zo niet, komt er wel een tweede boek dat net zo geweldig zal zijn.

  1 decennium geleden
• Umbra

  Lerares?
  Vergeet niet dat het de eerste keer is dat je een echt groot verhaal schrijft waar je iets mee wilt doen. Je kan er altijd van leren. En het gaat niet om de fouten, maar om het verhaal. Zoals ik al eens eerder zei; als jij iets schrijft met heel je hart, je legt je emoties erin, dan zal de lezer dat merken en dat maakt een verhaal een goed of slecht verhaal. Ik heb vaak zat verhalen gelezen die zo slecht geschreven waren dat ik ze weg wilde leggen, maar ik dat niet heb gedaan omdat het verhaal te interessant was (en dan heb ik het over uitgegeven boeken).
  Heb er vertrouwen in, het komt goed. En is het niet met dit verhaal, komt er wel weer een volgende. Je bent nog jong ^^

  1 decennium geleden
• Umbra

  Hey, hoe gaat het?

  1 decennium geleden