Croyance

Gastenboek (2691)

• Synthopia

  Ik heb besloten dat ik uit huis wil. Jordy's ouders zijn er dit weekend over begonnen tegen me, en dat ik moest gaan nadenken over of ik hier wil blijven wonen, en waarschijnlijk geen vooruitgang boeken omdat er niets veranderd aan mijn situatie, of dat ik uit huis wil, waarschijnlijk dus in een leefgroep. Nu zijn beide niet echt van dat je denkt, wauw, dat wil ik echt. Maar toen ze erover begonnen, wist ik het eigenlijk al, ik wil uit huis. En ik heb nu besloten dat ik uit huis wil. Nu zal het nog wel een poos gaan duren voordat het geregeld is, maar nu gaat er wel beweging in komen.
  Ik weet eigenlijk niet echt wat ik moet denken, ik weet dat het de juiste keuze is, maar toch voel ik me wel een beetje verdrietig.

  1 decennium geleden
• sexmeisje

  Alles goed?

  1 decennium geleden
• Synthopia

  Ach, mijn klappen stellen toch niet veel voor ;p Over het algemeen vragen mensen me: "Waarom aai je me?" Als ik ze sla
  Het heeft toch wel wat nodig om wel zo over te komen, ook als je je niet zo voelt. Je hebt wel gelijk dat het beter zou zijn als mensen zo zouden denken, maar dat werkt nu eenmaal niet bij iedereen.
  Mag ik me daar heel erg over verbazen? Hoe kan je daar nu niet meer naar vragen terwijl je weet hoe het daar bij jou is? Ik bedoel, je vader zit in Nederland, je moet drie maanden zonder je vader in huis leven, terwijl je gewend bent aan een vader in huis te hebben, de situatie en alle ellende is nog lang niet afgelopen, maar toch wordt er niet naar gevraagd? Dat is toch raar. Je mag er ook heel veel over praten en het delen met anderen, dat lucht ook op. En je moet niet alles voor jezelf houden en opkroppen. Het zou toch raar zijn als je er niet over mocht praten. Anderen praten toch ook met jou over situaties die ze niet leuk vinden? Dan mag jij toch ook over situaties die jij niet leuk vindt met ze praten? En je maakt mensen echt niet zo makkelijk gek hoor, en als dat wel zo is, heb je mij nog, ik ben toch al gek. Dus kom maar op
  Dat heb je mooi verwoord. Weet je, ik was vandaag bij de tandarts omdat mijn stangetje van mijn beugel los zat en ik twee gaatjes had, en het was echt een en al ellende. Niet zozeer omdat mijn tandarts zo slecht is, maar meer omdat ik echt bang ben voor al die apparaten van de tandarts, en daarbij kwam dat ik niet goed door mijn neus kan ademen en in paniek raak zodra mijn mond vol met gereedschap zit. Op den duur had ik zo erg het gevoel dat ik ging stikken, en de tandarts had ook al een paar keer gevraagd of het nog wel ging, en toen voelde het net alsof er een hand op mijn schouder lag en er een hand geruststellend over mijn been wreef. Ik denk dat dat mijn beschermengel wel weer was.
  Ik vrees dat het iets blijvend is, maar we zullen zien.. Misschien dat er iets zal gebeuren waardoor het over gaat, net zoals bij Scott in It's the Destiny .
  Ik heb er ook zeker wel iets van geleerd. Ik voel me toch wel een beetje bijzonder omdat de gedachte van mij kwijtraken je paniekerig maakt. Maar ik zou jou ook zéker niet willen kwijtraken. Ondanks dat we elkaar niet in het echt kennen, voelt het voor mij alsof ik je echt al heel lang en goed ken

  1 decennium geleden
• sexmeisje

  Hoi

  1 decennium geleden
• Synthopia

  Ik weet dat je het niet zo bedoelt, en dat het van jou komt zorgt er ook voor dat ik me niet beledigd of aangevallen voel. Elkander die waagt dit tegen mij te zeggen, krijgt zo een klap tegen zijn hoofd van mij.
  Ik bewonder je daarom ook om alle kracht en doorzettingsvermogen die je hebt. Zoveel ellende dat je hebt meegemaakt, niet beledigend bedoelt, maar het enige wat je bent, is sterk, alsof je de hele wereld aan kunt. Zelfs in de diepste ellende kun jij nog denken aan je toekomst die dus beter zal zijn. Velen zullen daar niet op komen of er niet meer in geloven. Het zou inderdaad niet moeten, maar het gebeurt wel te vaak. Er is een quote die me heel erg aan jou doet denken. "You are so brave and quiet, I forget you are suffering."
  Ik ben maar blij dat mijn beschermengel zoveel geduld heeft. Ik weet niet hoeveel pogingen ik inmiddels wel niet heb gehad. Mijn laatste was toch wel mijn ergste, met een record van 12 pillen, ik weet niet meer of ik het je verteld heb? Dat is inmiddels iets van 2 weken geleden, ik had op den duur echt heel erg buikpijn, en de volgende dag ook nog, en trillende handen, ik had echt heel erg trillende handen. En daar heb ik nog steeds last van. Mijn handen trillen vaak zonder reden, en dan ook echt heel erg trillen.
  Weet je, ik was bij Jordy vanochtend toen ik las en dacht dat mijn vriendin dood was. En daar heb ik heel erg veel geluk mee gehad, als ik alleen thuis was geweest, had ik waarschijnlijk zelf ook iets geprobeerd. Zijn moeder zei ook al tegen me, hoe jij je nu voelt, zo zouden wij ons ook voelen als jij zoiets zou doen. Dus alsjeblieft, als je de neiging hebt om dit te gaan doen, bel ons.

  1 decennium geleden