Ik voelde me onwijs ongemakkelijk. - Stamcafé

bij toneel moesten we voor het eerst kleding meenemen, en moesten we ons gaan omkleden. Ik ben dus een van de jongste van de groep, ik ben 14 en de rest is allemaal 16/17 en sommigen zelfs rond de 20..

Toen bleek dus dat we ons samen moesten gaan omkleden, jongens én meisjes samen. En iedereen vond dat dus blijkbaar normaal maar ik voelde me onwijs ongemakkelijk.. Vooral omdat een jongen -echt een creeeeep, die heeft me ooit verkering gevraagd, en hij is enggg- me de hele tijd stond aan te staren. Stond ik daar me om te kleden, zo min mogelijk in het zicht van iedereen, in mijn onderbroek en een wit doorschijnend topje, keek hij me gewoon aan, zonder zinj blik af te wenden ofzo. Ik zat daarna gewoon helemaal te trillen. Het was alsof zijn ogen me waren aant verkrachten ofzo.. o.o
-raar uitgelegd-

Toen was er dus een andere jongen, die is echt heel aardig en die heeft toen gezegd dat ie moest stoppen met naar me te kijken. Het viel dus ook de anderen op ;s

Ik vind het niet zo erg dat iedereen van de groep me zo bekijkt, na een tijdje voelde het bij hen namelijk niet meer zó erg ongemakkelijk, behalve als die creep naar me kijkt, ik word gewoon bang van hem.


Bleeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeh ;l

---

Me so good.

Oef, dat zou ik ook niet fijn vinden.
En die jongen echt een creep
Wel lief van die andere jongen :'d

Recession schreef:
Op zich is het niet zo erg.. Maar die jongen lijkt me wel echt eng o.o

---

Where words fail, music speaks

RINGDINGDONG schreef:
Wees blij dat de anderen jou hielpen

Ben ik ook (';

---

Me so good.

Dat is best normaal voor toneelmensen (sorry, weet even zo gauw niet hoe ze anders te noemen:X).
Mijn vader heeft conservatorium gedaan en om naar zijn les te gaan moest hijzelf lang allemaal ballerina's die zich stonden om te kleden.
Het is normaal voor de kunstwereld, maar ik begrijp dat jij je ongemakkelijk voelde. Blij dat die anderen je hielpen;)

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Mummelwummel schreef:
Dat is best normaal voor toneelmensen (sorry, weet even zo gauw niet hoe ze anders te noemen:X).
Mijn vader heeft conservatorium gedaan en om naar zijn les te gaan moest hijzelf lang allemaal ballerina's die zich stonden om te kleden.
Het is normaal voor de kunstwereld, maar ik begrijp dat jij je ongemakkelijk voelde. Blij dat die anderen je hielpen;)

ik weet dat het normaal is, maar het word mijn 1e productie en ze vertelden dat ineens dus ik schrok wel even. Maar mijn groep is echt awesome dus dat ging snel weg, behalve bij die creep dan.

---

Me so good.

Iiieeuuww! Enge creep.
Als ik jou was zou ik me never nooit omkleden met andere jongens.
Ik zou echt dikke schijt hebben. (':

---

Without You: No Love, No happiness, No Laughing..In Short: No Life!

MrsChartered schreef:
Iiieeuuww! Enge creep.
Als ik jou was zou ik me never nooit omkleden met andere jongens.
Ik zou echt dikke schijt hebben. (':

haha, ik was eerst bang dat de anderen misschien net zo creepy gingen doen als De Creep, maar zij zijn gelukkig niet zo, haha.

---

Me so good.

Ik zou wachten totdat die jongens wegwaren

---

It's going to be difficult, but not impossible.

je moet je er gewoon over zetten, als je met anderen je moet omkleden! ik doe ook theater, maar op een bepaald moment denk je er gewoon niet meer aan.
maar dat van die jongens is wel.. ieeuuuwww

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

MoonShadows schreef:
je moet je er gewoon over zetten, als je met anderen je moet omkleden! ik doe ook theater, maar op een bepaald moment denk je er gewoon niet meer aan.
maar dat van die jongens is wel.. ieeuuuwww

Ik heb me er al overheen gezet, alleen niet bij die creep

---

Me so good.

RINGDINGDONG schreef:
Wees blij dat de anderen jou hielpen

Ja idd. En volgens mij vind die gozer die jou hielp, wel een beetje leuk? Haha.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.