• Ik ben dus 12. Maar vandaag was ik dus met mijn broertje en een jongen uit me klas buiten. Maar twee andere jongens en van ene jongen die zene zus waren er ook bij. Dus zijn we naar het voetbalveld gegaan waar erlangs een soort van park ligt. Die jongens hadden van die fluiters bij zich. Zo van die Vuurwerkpijlen die fluiten. Maar die twee jongens zijn 15/16. Daarna zijn we naar het skate-park geweest. Toen op de terugweg fietste die jongen uit me klas langs me. 'Wat vind je eigenlijk van I?' 'Ehm, gewoon zoals jou.' 'Maar hoe dan?', vraagt hij. 'Ja gewoon, buh, zoals jou.' 'Je moet niet doen alsof je het weet hé, maar hij is gek op je.' zegt hij. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan en hij knikt. Een jongen van 15/16 gek op mij? Maar die vriend van die jongen wat dus 'gek' op mij is vroeg ook steeds wat ik van hem vind enzo. Ik steeds hetzelfde antwoord geven. Maar daarna toen ik thuis kwam had die jongen van uit me klas een sms-je gestuurd. Wat vind je nu eigenlijk van I? Ik gewoon teruggestuurd dat ik hem niet eens ken. Want dat is ook zo. Wil je hem dan niet leren kennen? Heb ik teruggestuurd van nee en dat hij te oud is. 3 jaar maar. Stuurt hij dus weer. Maar toen stopte hij eindelijk. Maar nu kan ik die I helemaal niet meer normaal aankijken. En ik denk ook niet dat hij iets verkeerds wilt doen ofzo. En ik vind hem niet leuk, ben al op iemand anders. Maar toch, ik moest dit even kwijt.

    Ik zou gewoon normaal tegen I doen, want dat hij je leuk vind, daar kan hij natuurlijk ook niets aan doen.


    I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

    Je moet hem gewoon zien als een vriend en zo moet je hem ook behandelen.
    Als hij vaker blijft 'zeuren' over wat jij nou van hem vind en zo denk ik dat je gewoon eerlijk moet zijn en hem moet vertellen dat het niet wederzijds is.