(Lang verhaal, I know.)
Ik heb nu al bijna anderhalf jaar met mijn vriendje, maar er is een groot probleem. Ik ben twee weken nadat we wat kregen ziek geworden en ben nu nog steeds ziek, ik heb CVS (chronische vermoeidheid syndroom) en ben dus altijd moe, heb concentratiestoornissen en geheugenproblemen.
Mijn vriendje is ontzettend begrijpend, lief en ontzettend zorgzaam, maar de laatste tijd gaat het gewoon niet meer. Ik heb zoveel moeite met al voor mezelf denken, laat staan voor een ander. Ik heb moeite met iets doen met hem, want alles is teveel. Ik heb geen ademruimte, het gaat gewoon niet meer.
Ik word binnenkort opgenomen in een revalidatiekliniek om therapie te krijgen om weer mijn leven op de rails te krijgen. Ik zit daar dan 9 weken en moet zeker daarna nog een halfjaar mezelf nog "begeleiden" en "beter" maken.
Mijn leven staat nu al zo lang stil en zal dus nog zo lang stilstaan. Ik kan alleen maar rekening houden met mezelf en dit wordt ook iedere keer tegen mij gezegd, dat ik heel egoïstisch moet zijn en alle stress mijn revalidatie tegen kan zitten. Op dit moment is mijn vriend een punt van stress, want ik vind hem niet leuk meer. Het is gewoon heel moeilijk, ik kan het niet meer aan. Ik ben te moe voor praten, ik ben te moe voor een relatie. Maar ik weet nu gewoon niet wat ik moet doen, omdat hij er toch altijd is geweest en ontzettend lief is.
Hebben jullie hier misschien een mening over?
[ bericht aangepast op 10 mei 2011 - 19:13 ]
And this I believe: that the free, exploring mind of the individual human is the most valuable thing in the world.