Ik voel me hier zo fucking baggerslecht. Ik zit echt zo hard te huilen. Mijn moeder is twee jaar geleden onderzocht met een ziekte waardoor ze nooit meer beter word, en ze gaat waarschijnlijk binnenkort overlijden, en ik heb haar al die tijd verwaarloosd omdat ik me niet teveel aan haar wou hechten, zodat het minder zeer zou doen als ze eenmaal overleed, maar nu is het enige wat ik wil doen is bij haar zijn. Ik heb er zo'n spijt van van wat ik heb gedaan. En ik weet niet wat ik moet doen, ik zie haar maar een keer in de week, en na hoe ik haar behandeld heb ben ik echt bang dat ze niet meer van me houdt… ik wil haar echt niet verliezen, en ik ben echt wanhopig. En nu moet ik nog meer huilen. Verdomme.
I hope heaven needs you more than I do now.
