Nieuw idee voor story.
Ik doe mee aan een RPG (nu niet meteen dit topic wegklikken ;p) en dat ging over piraten enzo.. En de story is best leuk en iemand zei dat ik een story moest maken over mijn personage daar, dus eigenlijk leek me dat wel leuk. Het zou dan gaan over een meisje van adel, ze is het thuis zat om verschillende redenen en besluit te vertrekken. Ze verkleed zich als een jongeman en meld zich aan bij een piratenschip, daar maakt ze vanalles mee etc.
Titel?
Leuk idee?
Tips/Ideeën?
Zou je hem volgen?
Hier klein voorbeeldje van mijn schrijfstijl, dit heb ik uit de RPG overgenomen, hebben jullie tips voor mijn manier van schrijven? Ideeën? Kritiek? (;
Langzaam werd ik wakker en realiseerde me al gauw dat ik op een houten, koude vloer lag. Voorzichtig kwam ik overeind en knipperde even met mijn ogen, het was behoorlijk donker, maar nog net licht genoeg om te kunnen zien dat ik in een houten ruimte was. Het duurde even tot mijn geheugen me weer steunde en ik er al gauw achter kwam dat ik op James' schip zat, 't schip Confidentia. Toen ik ging staan merkte ik dat ik last had van één arm, ik liep naar de muur toe met een klein raampje. Het was nacht maar volle maan, het beetje licht dat naar binnen scheen was genoeg om te zien dat ik gewond was. Tuurlijk, gisteren hadden ze me gestraft voor elke keer dat ik een grote mond had, ongehoorzaam was of iets anders deed wat James niet beviel. Voor elke keer had ik een snee in mijn arm gekregen en ik moest zeggen dat het er behoorlijk veel waren, helaas voor hun had het niet geholpen. Eens een grote mond, altijd een grote mond. Dat kwam vooral door het gekoesterde haat tegen James. Hij was mijn fiancé toen ik nog thuis was, hij gedroeg zich als een echte heer, had een goede status en veel aanzien. Hij liet de dames zich thuis voelen en stelde zelfs de heren op hun gemak, maar achter mijn vaders rug om was hij vreselijk. Hij was een arrogante, egoïstische kwal die alles wilde krijgen wat hij wou. Op dat moment, en nu nog steeds vreesde ik, was ik dat. Helaas voor hem was ik niet -zoals alle andere dames- als een blok voor hem gevallen, zijn duistere kant had hij door laten schemeren en mijn haat voor hem bleef groeien. Hij had het alleen maar erger gemaakt door ervoor te zorgen dat Kenneth opgehangen werd en mij tegen mijn zin in mee te sleuren. Hoe ik wist dat hij het brein was achter de doodstraf van Kenneth? Hij had het me in geuren en kleuren verteld, de achterbakse klootzak. Een diepe zucht verliet mijn mond, maar al gauw hield ik mijn adem in toen ik een deur open hoorde gaan.
[ bericht aangepast op 10 mei 2011 - 17:34 ]
In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.
Of any ideas?
