Hoi iedereen,
ik maak een blog over mijn leven om jullie te laten weten hoe het is om uitgesloten te worden door je klasgenoten en uitgescholden te worden door je ouders. Die blog kan je hier bekijken
mijn eerste blogbericht
Vandaag was een dag om snel te vergeten. Iedereen was tegen mij, zelfs iemand waarvan ik dacht dat ze mijn vriendin was. We waren aan het aanschuiven bij ons schoolrestaurant. We waren al wat later om bepaalde redenen. (Heeft hier verder niks mee te maken.) Omdat het dinsdag was en er dan frietjes geserveerd worden was het nogal druk in de eetzaal. We zagen een aantal leerlingen van onze klas zitten, maar daar was voor zover we konden maar één plaats meer vrij. Dus ik vroeg of ze dan mee buiten wou gaan zitten, omdat ik anders alleen moest gaan eten. Dat wou ze wel. Toen we betaald hadden, liep ze eerst naar onze klasgenoten. En ik dacht dat ze even hallo ging zeggen dus ik liet haar maar doen. Ondanks onze afspraak ging ze toch zitten, zonder nog maar één woord te zeggen tegen mij. Dus ben ik alleen moeten gaan eten buiten. En dit is eigenlijk nog niet het ergste hoe ze tegen me zijn.
Nu mijn ouders: mijn moeder zoekt voor alles wat ik doe een manier om erover te snauwen tegen me. Zoals: de rolluiken nét iets te hard naar beneden te doen zodat mijn zusje ( die ze trouwens altijd voortrekken) zou kunnen wakker worden, toen moest ik onmiddellijk af de pc. (Ik zat er 15 min.) Zo geven ze om het halfuur wel straf of roepen ze op me of slaan ze me. Dat is dus niét leuk.
Dit was mijn dag. Jullie begrijpen wel dat ik me nu niet goed voel.
[ bericht aangepast op 3 mei 2011 - 21:52 ]
"You'll stay with me?" "Until the very end."