“Ga, ga alstublieft nu weg!” Mijn stem werd schor terwijl ik de woorden uitschreeuwde. Jonah keek me met donkere, angstige ogen aan en leek niet te willen luisteren. “Je gaat me echt geen pijn doen! Je kent me toch?” Ik schudde mijn hoofd en nam krachtig de zijkant van de tafel vast om de pijn te verbijten. “Nee Jonah, zo werkt het niet. Ga nu! Morgenochtend ben ik er weer.” De jongen knikte met zijn hoofd en gaf me nog een zachte kus op mijn wang. “Dan kom ik terug.” Hij draaide zich met zijn rug naar me toe en liep op een drafje de deur uit. Mijn lichaam veranderde met pijnlijke steken in het monster dat iedereen verafschuwde. Een schreeuw vulde de stille nacht.
... leidt een leven van mythes, oude verhalen, histories. Nooit wilde ze het geloven, totdat een vampier haar leven ondersteboven gooide. Hij vermoordde diegene waar ze het meeste van hield. Sinds die dag houdt ze niet op met jagen op de wonderbaarlijke wezens van de nacht. Zonder zich bewust te zijn van de gevaren, zint ze een gruwelijke wraak.
Dus, wat vinden jullie?
Het is met onbekende personen
[ bericht aangepast op 29 april 2011 - 11:56 ]
Stop being afraid of what could go wrong and start being positive about what could go right
