Zoals sommige van jullie al weten, ligt mijn vader nu al bijna 15 maanden in het ziekenhuis. Nu ligt hij in een ander ziekenhuis, veel dichter bij mijn huis, en een kwartiertje lopen van mijn school. Naja, dat even terzijde. Vandaag moest mijn vader rechtop gaan zitten, in een rolstoel. En nu denken jullie vast wel van: wat is het probleem? Nou dat is dus wel een best groot probleem: het zit namelijk zo dat mijn vader een door lig wonde op zijn stuitje heeft, geopteerd is aan zijn buik (en daar nog heel veel last van heeft) en ontzettend moe was, omdat hij vanochtend al opgezeten had en daardoor kan hij niet lang opzitten, op dit moment toch zeker niet. Het was ongeveer kwart over drie toen ze dit gedaan hadden. Na een kwartiertje kreeg mijn vader al vet veel last. En wanneer hij zegt dat hij pijn heeft, heeft hij dus echt pijn. (hij heeft eens een keer zelf naar het ziekenhuis gereden toen hij zijn rechtervoet gebroken had en zijn linker voet zwaar gekneusd). Ze wilde hem gewoon niet helpen. Toen werd mijn vader ontzettend boos en terecht. Er waren al zés verpleegsters geweest en ze zeiden telkens: "Zo komen we helpen." toen werd ik toch wel wat pissig, oké ik snap het dat andere mensen ook aandacht nodig hebben en zo, maar hij had echt pijn dat zag je gewoon. Dus liep ik naar een van die zusters toen wilde ze hem laten zitten tot half vijf(!) Dat hield hij gewoon niet vol, dus riep ik dan maar weer een zuster en die begon eens tegen mijn vader te preken over dat hij zich niet moest aanstellen. Ik werd gewoon zó gek, dat ik gewoon een woedeaanval kreeg omdat ze mijn vader niet wilde helpen. Ik heb mijn hoofd wel 3 keer tegen de muur laten aan knallen, ik heb mijn vuisten bijna open geslagen en ik heb bijna een deur kapot getrapt. Toen ik tegen de deur schopte kwam de verpleegster lachend naar me toe en zei echt op zo'n toontje van: 'ik ben toch machtiger dan jij' dat ik moest rustig blijven of dat ze anders de beveiliging zou roepen. En toen hield ik het echt niet meer. Ik wilde schreeuwen dat ze maar haar werk goed moest doen en haar slaan, maar ik werd tegen gehouden door mijn moeder. Het is dat zij me heeft tegen gehouden, anders zou ik echt doorgeslagen hebben! En tóen pas wilde de verpleegster eindelijk mijn vader helpen. Ik snap echt niet hoe zo iets kan gebeuren. Als je iemand niet wilt helpen, word dan gvd geen zuster/verpleegster! In hemelsnaam!
-Ik tril nu nog van woede en ik ben al een kwartiertje thuis!-
[ bericht aangepast op 27 april 2011 - 20:30 ]
If you don't understand my silence, you will never understand my words.
(
