• Blergh ... Ik krijg nog hartkloppingen.

    Ik reed dus gister rond een uur of ... 8 met twee mensen om iemand op te halen. Wij rijden dus die wijk in van die jongen, waar je net voor zijn flat een grasveldje met bomen hebt en een bocht. Voor die bocht zag ik al een jochie lopen met een hondje, maar ze liepen nog ver weg dus ik hoefde niet af te remmen ... Tot ik de bocht door ging en dat beest dus ineens de weg op rende uit het niets! %#$%#%^!$ ... Ik heb nog nooit zó hard van mijn leven op die rem getrapt en we hoorden dus ook maar niks, maar dat beest liep ook niet weg van de auto hè ... o.O
    Ik durfde echt níet naar buiten, zat helemaal in shock met dat stuur in m'n handen naar buiten te staren, terwijl m'n beste maatje gelukkig wel meteen eruit sprong. Ondertussen kwam dat kind dus al aanrennen, pakte z'n hondje op en liep doodleuk weer weg ...
    M'n maatje heeft hem wel op een redelijk normale manier verteld dat 'ie verdomme op moet letten en/of dat beest aan moet lijnen ... Maar omg, wij waren zóooo geschrokken ! O_O
    Ik dacht echt dat ik de dood van dat diertje voor de rest van m'n leven bij me zou dragen, ook al kon ik er niks aan doen als het wel gebeurd was!
    Maar damn ... Wat ben ik blij dat ik geen 0.002 seconden later had gereageerd, want dan was het echt vol raak geweest...


    Anyway ... om het een soort van nuttig te houden, wie heeft ook wel eens zoiets (dergelijks) meegemaakt?

    [ bericht aangepast op 5 april 2011 - 18:27 ]


    Bloedspetters besmeuren de muren van de ruïnes, van iets wat men ooit een beschaving noemde maar al lang is vernietigt.

    Uhm, ikzelf een keer met een konijn en een hert, beide gemist want beesten waren wel snugger genoeg om niet te stoppen.

    En mn vader is een keer in slaap gevallen achter het stuur in de Gotthardtunnel toen die nog maar uit een tunnel bestond. (nu is het een tweebaanstunnel heen en tweebaans terug) en mn pa dus een spookrijder werd...

    Ik laat mijn hond 's avonds altijd uit. En afgelopen zomer besloot ik een keer om rechtdoor te fietsen in plaats van linksaf. Het was echt al pikkedonker en ik fietste langs een boerderij en ik hoorde al een hond blaffen, maar zag hem niet. Tien minuten later keerde ik om en ging ik dezelfde route weer naar huis. Die hond begon weer te blaffen en stormde toen ineens de weg op. Precies op dat moment reed er een auto langs, dus die hond knalde vol tegen de auto op, ik hoorde de botten kraken en de hond kwam daarna met een harde plof terecht op de grond. Ik heb echt hard gehuild op dat moment, en jongens die de hond hadden aangereden waren gestopt en gelukkig kende ik ze. Ze hadden me getroost en waren natuurlijk zelf ook in shock. Ze zijn naar de eigenaar van die hond gegaan en ik kon naar huis gaan. 'S nachts kon ik niet slapen, het hele filmpje speelde elke keer af, ik hoorde de botten kraken en de harde plof en piepende remmen.
    Ik voelde me zo kut, en ik gaf mezelf ook de schuld van de dood van de hond. Maar het was niet mijn schuld, maar toch.


    No man is just a soldier. Every soldier is a hero.

    Onze hond was pas bijna doodgereden echt freaky zoiets vergeet ik nooit meer!

    [ bericht aangepast op 6 april 2011 - 9:07 ]


    It's going to be difficult, but not impossible.

    RVertonghen schreef:
    Ik laat mijn hond 's avonds altijd uit. En afgelopen zomer besloot ik een keer om rechtdoor te fietsen in plaats van linksaf. Het was echt al pikkedonker en ik fietste langs een boerderij en ik hoorde al een hond blaffen, maar zag hem niet. Tien minuten later keerde ik om en ging ik dezelfde route weer naar huis. Die hond begon weer te blaffen en stormde toen ineens de weg op. Precies op dat moment reed er een auto langs, dus die hond knalde vol tegen de auto op, ik hoorde de botten kraken en de hond kwam daarna met een harde plof terecht op de grond. Ik heb echt hard gehuild op dat moment, en jongens die de hond hadden aangereden waren gestopt en gelukkig kende ik ze. Ze hadden me getroost en waren natuurlijk zelf ook in shock. Ze zijn naar de eigenaar van die hond gegaan en ik kon naar huis gaan. 'S nachts kon ik niet slapen, het hele filmpje speelde elke keer af, ik hoorde de botten kraken en de harde plof en piepende remmen.
    Ik voelde me zo kut, en ik gaf mezelf ook de schuld van de dood van de hond. Maar het was niet mijn schuld, maar toch.

    Ooooh echt eng!


    It's going to be difficult, but not impossible.