Ja, mijn ouders. Mijn leven bestaat voor hun uit sporten (omdat ik moet afvallen) en school. Voor de rest bestaat er voor hun geen sociale leven (mijn sociale leven dus) of andere dingen. De eerste vraag die word gesteld als ik thuis kom is: Heb je huiswerk, begin je er meteen aan? Wanneer ga je weer sporten? Vanavond he?
Het lijkt misschien niet zo erg maar dit breekt me echt. Ze geven gewoon om niets anders dan mijn school en uiterlijk, alsof die het allerbelangrijkste zijn in mijn leven. Ze geven in principe niet om mij.
Heeft nog iemand dit? Want ik voel me ook weer zo'n ontzettend zeikwijf/huilbaby als ik dit aan vrienden ga vertellen...
Edit: Ja alle ouders zeuren waarschijnlijk over school, dat is wel normaal. Maar die van mij zeuren, pushen, en geven om niets anders!
[ bericht aangepast op 15 maart 2011 - 19:34 ]
My heart can't possibly break when it wasn't even whole to start with.