Als een sprookje werkelijkheid wordt, zijn er geen boekregels meer. Dit sprookje zal een lopend boek zijn, met elke dag een nieuw hoofdstuk. Alsof er een oude man niet dood zal gaan voordat het sprookje geëindigd is. Men weet niet wanneer dit sprookje ten einde zal komen, want de schrijver heeft het einde nog niet gevonden. Het einde zal komen als de personen van het sprookje hun lot hebben gevonden en op een speciale manier verder zullen leven.
'Filia cum tacet nox' is een eeuwigdurend sprookje. De prinses van een stille nacht is Lina. Iedereen buigt voor haar als ze voorbij komt. Iedereen zingt zacht het volklied voor haar. Iedereen gooit bloemen naar haar wanneer zij ze kan ruiken. Iedereen bidt wanneer zij het niet kan zien. Iedereen hoopt op een betere dag wanneer zij het niet kan horen. Iedereen verafschuwt haar wanneer ze het niet kan horen, ruiken of voelen. Niemand houdt van haar.
Dit was de reden voor Felipium, de oude schrijver van het sprookje, om haar vergif te geven. Lina zou van binnen uit branden, elkek keer als men iets verkeerd over haar zou. Ze kon niet meer sterven door het vergif, ze kon alleen nog maar pijn lijden. Lina was niet meer levend, maar overlijden was geen mogelijkheid. Ze was verdoemt om voor altijd te leven, omdat men haar haatte.
Lina dwaalt door het leven. Ze leeft elke minuut, een minuut verder. Elk jaar, een jaar verder. Nooit zal haar leven stilstaan, omdat het nooit stil kan staan. Ze kan haar leven niet eindigen, niet totdat ze een oplossing heeft gevonden.
Kan iemand al haar bloed eruit zuigen plus het vergif, zodat ze kan overlijden?
Doucheidee, hihi!
Doen of niet?
[ bericht aangepast op 14 maart 2011 - 20:33 ]
Big girls cry when their hearts are breaking
