Trauma? - Stamcafé

Hi,

Ik heb dus 06'11'10, een auto-ongeluk gehad. Mijn schoonbroer van 28 en zijn zoontje - mijn neefje dus - van 3 en ik. We hebben toen in het ziekenhuis gelegen. Maar ik zit er nog altijd heel erg mee. Mijn moeder heeft altijd gezegt; Als je wilt praten erover of zo, moet je het maar zeggen. Ik altijd ja gezegt maar ik durf gewoon niet. En dan nog, ik ben bang in een auto. Het is toch al een stuk minder maar toch...

Je hoeft geen medelijden te hebben of zo, ik moest dit gewoon even kwijt.

Ik denk dat het beter is als je er met iemand over praat. Sterkte!

Noem mezelf baas, want ze weten wie ik ben.

Ik zou er gewoon met iemand over gaan praten. En niet uit die auto blijven.
Sterkte!

I didn't fall, I hugged the floor ;3

Sterkte!
Praten zal het beste helpen en net zoals MysticalRose zegt zeker niet uit een auto blijven want andeers ga je er nooit meer in durven.
Maar toch echt veel sterkte en practen, het zal echt helpen.

Tears are words the heart can't say.

Sterkte, en als je niet met een van je ouders durft/wil praten kan je altijd naar een vertrouwenspersoon gaan op school of zo, sterkte!<3

live the life you love

Ik zou er met iemand over praten, gevoelens opkroppen is nooit goed.
Sterkte

Ik zou naar een vertrouwelijk persoon op school gaan, die verteld niets door. Sterkte! (:

Big girls cry when their hearts are breaking

Thanks iedereen. Maar ik stap nog gewoon in een auto hoor. Het is alleen dat als iemand maar even niet meteen stuurt, Ben ik bang, snappie?

wishering schreef:
Thanks iedereen. Maar ik stap nog gewoon in een auto hoor. Het is alleen dat als iemand maar even niet meteen stuurt, Ben ik bang, snappie?

Noem mezelf baas, want ze weten wie ik ben.

Vraag aan je moeder of je mag praten met bureau slachtofferhulp, dat schijnt echt heel erg te werken. Zij nemen dan zelf contact met jou op en dan kan je bijvoorbeeld een datum afspreken dat ze langskomen. Ik snap echt heel goed dat je het niet durft te zeggen want dat ik heb ik ook een tijdje gehad. Loop naar je moeder toe en zet je ineen keer over die stap, dan weet jouw moeder ook dat jij niet goed in je vel zit. Ze kan natuurlijk niet boos op je worden, en je hoeft je niet te schamen. Het is normaal als je dit niet zomaar in een keer durft aan te geven aan je ouders. Succes! (:

your eyes are like stars in the night.