Ik ben me net nog net niet doodgeschrokken. Ik ging naar boven om me te douchen. Ben ik klaar, loop ik rustig in mijn pyamashirt -hoe de fuck schrijf je dat?- mijn kamer in. Ik doe het licht niet aan -slaat zichzelf op voorhoofd- en gaat op de tast opzoek naar een pyamabroek die ergens op mijn bed zou moeten liggen -slaat zichzelf nogmaals op voorhoofd-. Kom ik dus met mijn handen bij iets warms, ademends en levends. Ik vet hard gillen, is het mijn vader. Die was, vraag me niet hoe, op mijn bed in slaap gevallen -.-'
Mijn hart maakt nog steeds extra sprongen.
Tell me your ubergeile schrikmoment!
#WWED - What Would Emma Do?