[RPG] Revenge. - Speeltopics

Wil je meedoen maar je weet niet wat RPG'en is? Kijk hier.

Meedoen kan altijd nog, vraag maar een samenvatting aan een van ons.
Er kan vanaf nu ook een mens gespeeld worden.

Het Verhaal:
Het is februari 2011, en het stadje Hilton is, zonder dat de mens het weet, zeer actief.
De laatste tijd is het gevecht tussen de weerwolven en de vampieren weer aardig aan het oplopen. De vampieren hadden iets gedaan dat de weerwolven niet stond, een nieuweling aangemaakt. Dit was tegen de regels, en het heeft hun woede erg opgelaaid.
Aangezien de vampieren zich hier niks van aan trokken, waren de weerwolven niet blij. Ze wilden hun families beschermen. Wat betekende dat de nieuweling zo snel mogelijk dood moest. Ze hebben hem vermoord..

De vampieren zijn verblind van woede, niemand komt zomaar aan hun clan! 
Gelukkig zijn er ook nog een paar normale vampieren, die niks te maken willen hebben met de strijd.
De weerwolven weten dat de vampieren boos zijn, en bereiden een aanval voor.
Maar dit mag niet gebeuren, de mensheid kan hierdoor achter het geheim komen.
De vampieren en weerwolven die er niks mee te maken willen hebben, leggen contact met elkaar op.
Gaat het ze lukken om de boel te sussen? En de strijd tegen te houden? Of worden ze uit de weg geruimd, zodat niemand last van ze heeft?
It's in our hands.

Invullen: (Hoeft niet erg uitgebreid)

Vampier, Wolf of Mens:
Volledige naam:
Leeftijd:
(Voor vamps) Oogt als:
(Voor vamps) Denkt zo over de ww'en:
Innerlijk:
(Foto niet verplicht)Uiterlijk:
(Voor Ww'en) Uiterlijk als ww:
(Voor ww'en) Denkt zo over de vamps:
(Voor vamps) Kracht*:
Extra:

[ bericht aangepast op 16 feb 2011 - 19:34 ]

I solemnly swear that I am up to no good.

Peter vampier

Ik voel de afstandelijkheid van hun, zeker na de waarschuwing van Ziva. Ik wou ze gewoon helpen, ze konden makkelijk weigeren als ze wouden. Ze konden zeggendat ze niet wouden dat ik meeging, ik zou het begrijpen ze kennen me nog niet persoonlijk. 'Als jullie me niet vertrouwen, dan moesten jullie het zeggen' ik slik even 'Ik wil jullie vertrouwen winnen, maar als jullie me niet eens de kans geven heeft het geen nut'. Schichter kijk ik ze aan, ik weet zeker dat ze hun eigen reactie al klaar hebben. Ziva had een wapen bij zich, dat mij op een idee bracht 'Ik pak een mes' deel ik ze even mee, daalijk denken ze nog dat ik ze wil aanvallen. Ik vis een mes uit mijn broekzak, de jaren dat ik met Allison doorbracht had zij dat altijd standaard bij zich en zo te zien heeft ze dat nog steeds....

Trust me. I'm the doctor

Ziva.

Ik knik terwijl we verder lopen. 'Dat zullen we ook doen. Maar precies om die reden hebben we je laten meegaan. We geven je de kans om je te bewijzen.' Ik kijk wantrouwend naar de bomen. 'De vorige groep is hier aangevallen. Ogen en oren open,' waarschuw ik. Ik klik mijn wapen op scherp en we lopen verder. Alertheid is uiterst belangrijk. Het kan het verschil betekenen tussen leven en dood. Het is al een real wonder op zich dat vampiers zoals Athan zo lang mee gaan in zo'n gevaarlijk milieu als dit. Na nog een tijdje in stilte te hebben gelopen komen we aan bij het hek van de depot.
'Iedereen weet wat hij moet doen, neem ik aan. Ontwijk de camera's.' Dat laatste zeg ik meer voor Peter dan voor ons. Ik steek het wapen weer terug, zet me af en ren razendsnel op het hek af, waar ik zonder moeite overheen spring. Ik land zo lenig als een kat op mijn poten en kom overeind. Nu kan de lol beginnen.

No growth of the heart is ever a waste

Athan 'Ate' - Vampier

'Je kan jezelf op het depot bewijzen,' zeg ik simpel terwijl mijn nachtzicht de omgeving afspeurt naar een bepaald soort stinkende hond. 'And keep it down, als ze ons horen gaan die beesten een scene schoppen en hebben we onze wapens niet,' sis ik erachteraan. De loop van mijn geliefde Magnum staart wezenloos de donkerte in. Hier en daar schittert er nog een vage zilverige gloed door, de laatste sporen van de oorspronkelijke kleur. Ik heb het meeste zwart gemaakt met het roet van mijn aansteker om het risico dat iemand een weerkaatsing van het maanlicht zou zijn. De revolver ziet er zo nog gevaarlijker uit.
Uiteindelijk komen we aan bij een groot, door hoge prikkeldraad omgeven terrein aan. De imposante hekken komen als wachters vantussen het stuikgewas naar voren en beschermen een terrein met een grove, zandachtige bodem dat er op het eerste zich verlaten uit ziet. Ik weet wel beter. Hier en daar lopen er soldaten met nachtwacht rond. Meestal zijn ze moe en letten ze niet op -zeker niet op vampiers- maar er is voor alles een eerste keer. Ik kan me geen onvoorzichtigheid veroorloven puur op basis van de veronderstelling dat er geen wakkere bewakers rondlopen.
Het gele waarschuwingsteken blinkt dreigend in het maanlicht, ons waarschuwend voor elektrische schokken. 'Wat je ook doet, blijf van die draad af,' waarschuw ik de jongen een tikje overbodig, waarna ik naar Ziva knik als teken dat ik volg. Snel klik in de beveiliging van mijn revolver aan en steek 'm veilig tussen mijn riem. Ik wandel enkele meters naar achteren, neem een korte, krachtige aanloop en zet me met een onzeglijke kracht af. Voor enkele vrij seconden sjees ik door de lucht - over het metershoge hek heen- en beland ik soepel met een doffe plof op de zanderige ondergrond. Snel scan ik de omgeving en maak ik een all clearteken naar Peter die als enige nog aan de andere kant stond.

[ bericht aangepast op 17 feb 2011 - 21:30 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Peter

-Voorzichitg kijk ik naar Athan die me het teken geeft, ik kijk twee maal om me heen en neem dan ook een klein aanloopje. met dezelfde doffe plof als Ziva en Athan net hadden gedaan land ik naast ze, ik kan best trots op me zijn. Ik ben nooit een goede springer geweest, wat ik eigenlijk wel had moeten vertellen. Ik weet niet hoe hoog dat hek was maar hij is bepaald hoog.Met mijn handen probeer ik de woorden 'Wat gaan we nu doen'. Ik had niet mee moeten gaan, ik had bij Allison moeten blijven. Ik ben niet goed in veldmissies, maar voor hun vertrouwen zal ik alles proberen.

[ bericht aangepast op 17 feb 2011 - 21:40 ]

Trust me. I'm the doctor

Abigail. ~ Vampire.
Ik keek zwijgend toe en het verbaasde me dat die weerwolven me nog niet geroken hadden, maar eigenlijk was dat alleen maar handig. Ik was namelijk nieuwsgierig naar wat zij van dat mens moesten.

Jasmine ~ Weerwolf. Mensengedaante.
Toen we best dichtbij waren veranderde ik in mijn wolvengedaante zodat ik lager over de grond kon kruipen. Ik ging naar de boom die vlakbij stond, veranderde in mens en klom er geruisloos in, vanaf hier had ik mooi zicht en kon ik alles horen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Athan 'Ate' - Vampier

'Inbreken,' grijns ik breed terwijl ik mijn revolver terug boven haal. 'We hebben twee opties,' zeg ik, oplettend dat we niet gespot worden. 'We kunnen het dak op en via de verluchting binnengaan. Nadeel is dat dat veel lawaai maakt, voordeel is dat we dan niet door camera's gezien zullen worden. Of we kunnen de deur forceren. Nadeel is dat we dan waarschijnlijk wel het risico lopen om op camera te staan en er is ook een grote kans dat die ingang bewaakt wordt. Het voordeel is dat het veel makkelijker en sneller is dan via het dak,' leg ik op een zakelijke toon uit. Het was al vrij lang geleden dat ik mee geweest was op een missie als deze. Normaal liet ik anderen mijn gerief altijd halen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ziva.

Als iedereen over het hek is zorg ik ervoor dat ik in de schaduwen kom te staan zodat de camera's me niet op beeld kunnen krijgen.
Ik hoor Athan's opties aan en haal herinneringen op van onze vorige inbraak.
'Ik stem voor de luchtschachten. Met een beetje geboden voorzichtigheid moet het wel te doen zijn, bovendien kunnen we het ons niet weer veroorloven om die bewakers af te maken, zoals de laatste keer. Dat gaat te veel oppassen en we hebben het risico dat ze de bewaking aanscherpen.' Ik trek een klein glimlachje, glip lenig langs een camera naar de zijkant van het gebouw waar zich op een hoogte van circa twee meter een luchtrooster bevindt. Met mijn multifunctionele zakmes is het een piece of cake om dat rooster eraf te slopen. Onvoorstelbaar hoe simplistisch die mensen zijn, denk ik grijnzend en laat mezelf binnen. Na een aantal meters kruipen kom ik aan bij de testbaan. Hier worden nieuwe wapens uitgeprobeerd. Ik weet dat de deur van die testbaan naar de ruimte leidt waarvoor we hierheen zijn gekomen. Ik hou van gunshopping, denk ik vol vreugde en loop naar de deur toe.

No growth of the heart is ever a waste

Melody - mens
Ik zag in de bosjes bewegen. Ik keek er met grote ogen na. Was dat diegene die ik voelde?

"Ignite, my love. Ignite."

Soepel klauter ik Ziva achterna door de pijp, met de uiterste zorg zodat ik geen geluid maak. De penetrerende geur van kruit dringt diep in mijn neusgaten binnen en werkt direct in op mijn endorfinetoevoer, waardoor mijn humeur met grote spronger verbetert. Misschien is het lichtelijk gestoord hoe hard ik op wapens kick, maar als je 429 jaar leeft moet je je érgens in passioneren, right? 'Het wapenwalhalla,' fluister ik zowel eerbiedig als blij als een kind met een lolly als Ziva de deur met gemak opent en het wapenarsenaal blootlegt. De meeste vuurwapens liggen opgeslagen in bleke, houten kisten die met allerlei waarschuwingen en labels beplakt zijn. De ammo staat aan de andere kant van de ruimte opgeslagen in dezelfde soorten kisten. Het enige wat we nu nog moesten doen, voor we het depot kunnen plunderen, is de talloze camera's uitschakelen. Hoewel we misschien 'superkrachten' hebben, kunnen we nog steeds niet onzcihtbaar worden. Het zou trouwens zonde zijn om onze guerillacover te laten schieten.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Peter vampier

Stilletjes kruip ik achter Athan en Ziva aan, wanneer ik heel diep ademhaal ruik ik vooral kruid maar met een tintje bloed van de bewakers. Met een klein plofje kom ik terrecht op de grond, gelijk schiet ik naar een camera en sla hem met blote vuist kapot, als ik me omdraai zie ik dat alle andere camera's al zijn vernield. Vriendelijk glimlach ik naar ze terwijl ik mijn jzak openvouw. Meteen loop ik naar een kistje toe en lees het etiketje nauwkeurig; messen. Ik pak de hele doos en duw hem in mijn zak, volgens mij wouden meerdere messen. Waakzaam kijk ik om me heen, wat zou ik nog meer meenemen.

Trust me. I'm the doctor

geen idee waar ik nu ben
Alex wolf
"Alles goed?" vroeg ik aan het meisje.
Ik keek vanuit mijn ooghoeken om me heen om te kijken of er iemand in de buurt was.

[ bericht aangepast op 21 feb 2011 - 18:46 ]

Me so good.

Jouw gassie stonden nog bij dat mensenkind :x

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ziva.

Het is verleidelijk om meteen op al die mooie speeltjes af te rennen, maar ik weet dat als ik me daar aan waag dat we ons eigen graf graven. Ik glip naar het kleine beveiligingskamertje - zonder gezien te worden uiteraard - en begin met de punt van mijn mes aan het slot te peuteren. Fuck, die deur geeft niet mee. Hoe deed ik dat de vorige keer ook alweer? Mijn blik valt op een open raampje bovenin, waarschijnlijk voor de ventilatie. De warme lucht die al dat apparatuur afgeeft moet ergens heen. Ik klim zo lenig als een kat naar boven en laat mezelf binnen. Van binnenuit is het een piece of cake om de beveiliging plat te leggen. Ik steek een duim op naar Athan en Peter buiten dat de kust veilig is. Ik klim weer naar buiten en glip achter ze aan de ruimte binnen. Laat het spel beginnen, denk ik glimlachend.

No growth of the heart is ever a waste