Soms ga ik met mijn ouders naar Utrecht. En ik vind het wel gezellig, maar soms voel ik me net een een klein kind dat op stap is met haar ouders, terwijl ik vijftien jaar oud ben en 1.80 lang. Ik zou ook wel graag met mijn vriendinnen naar de stad willen, maar ik heb lang niet zoveel geld en meestal gedragen ze zich dan heel kinderlijk. Maar om met mijn ouders te gaan, voel ik me zelf weer dat kleine kind. En ik ben enig kind, dus loop echt als kind tussen de volwassenen, zo voel ik het. Heeft iemand dit ook of heeft iemand tips?
If you have the courage to love, you have the courage to suffer.