[RPG] Geen weg meer terug [3] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 24 jan 2011 - 19:01 ]

No growth of the heart is ever a waste

haha, geweldig die '...'

Elif - Goede Vampier.
ze was blijd at Gawyn niet boos werd en haalde haar schouders lichtjes op. ,,Maar toch.. Ik had haar kunnen redden als ik sneller was geweest..'' zei ze zachtjes en sloeg haar ogen neer, ze knipperde haar tranen weg en zuchtte zachtjes. ,,Sterkste overleven.. Zo is 't altijd al geweest maar toch..'' murmelde ze zachtjes en haalde haar haren uit een staart. ,,We moeten er echt voor zorgen dta de rest niks overkomt.'' zei ze terwijl ze het elastiekej rond haar posl bond.

Faith - Slechte Vampier.
Faith maakte gebruik van het moment en pakte Jamie bij zijn hand. ,,Kom.'' ze trok hem mee de gangen in en nam hem mee de trappen op. Ze nam hem mee haar kamer in en deed de deur dicht, ze zuchtte zacht en keek naar hem. ,,Dat scheelde weinig..'' mompelde ze.

Dewi - MensenGeval.
Dewi was verbaasd van Lew's plotselinge actie, ze zetten een paar stappen naar achteren en voelde heo ze met haar rug tegen de koude muur kwam te staan. Ze knipperde even met haar ogen en keek naar het gevecht tussen odile en lew. Dewi voelkde zich klein en hulpeloos, het enige wat ze nu kon was toekijken.. Al zou ze willen helpen, elke poging zou zou mislukken en ze zou alleen maar in de weg lopen. Zachtjes beet ze op de binnenkant van haar lip en hield het gevecht tot in de kleinste details in de gaten. Opeens mengt de jonge vrouw zich in het gevecht en roept dat ze moeten stoppen. Was zij dan ook goed? maar ze hing met Odile rond, of was dat schijn geweest?

[ bericht aangepast op 29 jan 2011 - 12:47 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Vanaaf ben ik er niet!

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Slechte vampier.

Zo gefixeerd als ik ben op haar bloed duurt het even voor ik doorheb dat Yue een hand op mijn schouder legt. Even kijk ik haar twijfelend, misschien zelfs kwetsbaar aan, maar veel kans om te denken krijg ik niet. Vanuit het niets gooit Lew me de keuken in en het volgende dat tot me doordringt is een helse pijn in mijn rug. Ik probeer al kreunend overeind te komen, maar als ik op kijk om hoogte te krijgen van de situatie hoor ik Lew's woorden.
"Je bent een mislukkeling. Te zwak om jezelf te controleren." Op exact dezelfde minachtende toon als Kazinsky. Hij keek op me neer, net zoals Lewis nu doet. Ik hef opnieuw het hoofd, maar tot mijn verbijstering zie ik in een flits de metaalglans van zijn wapen. Geen tijd meer om te denken, geen tijd meer om te vluchten. 'Nee,' fluister ik smekend maar ik weet dat het te laat is. Nog vaag hoor ik Yue's bede om het gevecht te stoppen, maar ik voel het mes al dat zich met een ongelofelijke snelheid in mijn keel ramt. De wereld vervaagt en ik voel dat ik mezelf aan het verliezen ben. Onsterfelijk misschien, maar tegen deze pijn kan ik niet op. Ik laat mijn hoofd naar de zijkant zakken en probeer de processen in mijn geest uit te schakelen vanwege de pijn. Ik voel het bloed langs mijn lijf stromen. Mijn bloed. Ik voel me zwak, zo zwak. En dat is wat ik ben.

[ bericht aangepast op 29 jan 2011 - 22:16 ]

No growth of the heart is ever a waste

Hola, dubbelpost Sorry voor de late reactie, ik was uit eten met mijn ouders (;

[ bericht aangepast op 29 jan 2011 - 22:40 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Verdoofd. Suf. Leeg. Hoewel hij niet zo terug spoelen wat hij had gedaan, voelde hij zich vreemd. Schuldig bijna. Alsof hij spijt had. Het ijselijke, doodstille moment dat op zijn acties volgde, leek eeuwig te duren. Hij hoorde zijn adem die eenzaam en alleen zijn oren vulde, ritmisch, kalmerend, dreigend. Lew snoof en wendde zijn hoofd met een ruk af toen hij haar gehavende, bewusteloze lichaam tegen de ijskast achterliet. 'Kom,' wenkte hij Dewi. Deze leek wel verstijfd en reageerde niet meteen, waardoor hij haar bruut bij haar bovenarm greep en haar op een snel tempo weg van de keuken voerde. De botheid was onterecht en hij meende het niet, maar hij kon het niet verdragen een tel langer in het vertrek te vertoeven. Het waren haar ogen geweest. Die blik die hardnekkig op zijn netvlies gebrandt stond. Die hem herinnerde aan zijn belofte om nooit meer te doden. Ze was onsterfelijk, ze was niet dood. Maar de beweging, het bloed, de wanhoop, die waren hetzelfde.
Met de bloederig bajonet in zijn ene vuist geklemd en Dewi's bovenarm in zijn andere, leidde hij hen terug naar zijn kamer. Van het moment dat zijn voeten de drempel overschreden liet hij beiden los - waarop de bajonet met een tok op de grond viel en bloedspetters op het hout achterliet. Lew liep automatisch naar het raam, gooide de venster open zodat de koele nachtlucht naar binnen stroomde en rustte met zijn twee handen op de vesterbank. Daar bleef hij een lange tijd staan, een verbijsterde Dewi negerend, zijn haren lichtjes gestreeld door de wind en zijn adamsappel verwoed op en neer wippend om de krop in zijn keel weg te slikken. Ondertussen herleefde hij het gevecht opnieuw en opnieuw, elke keer donkerder dan voorheen, elke keer met een druppel meer bloed. 'Ze had je niet mogen aanvallen... toch?' vroeg hij uiteindelijk uit het niets aan Dewi. Het zelfvertrouwen en de onverwoestbare mannelijkheid die er eerder in hadden gehuisd waren weggesmolten en hadden plaats gemaakt voor een gebroken geluid. Hij klonk nog het meest als een kind dat bevestiging nodig had, erkenning dat hetgeen hij gedaan had de enige, goeie optie was geweest. Maar was dat wel zo? Zijn gedachten voerden een oorlog met elkaar. Ze verweten en beschermden hem. Wie moest hij geloven? Ze was niet dood,maar hij deed het om te doden.

[ bericht aangepast op 29 jan 2011 - 23:02 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
De man luistert niet, en snijd Odiles keel open. Mijn ogen worden groot. "Nee! Odile!" Hij rukt het meisje mee aan haar arm. Met tranen in mijn ogen roep ik hem nog na: "Stommeling! Ze deed toch niks!" maar hij is al weg. Ik kniel bij Odile neer. Het bloed stroomt uit haar hals. Ik moet het stoppen. Ik zie een keukenmes liggen en snij een stuk stof van de trui die ik aanheb af. Ik probeer het bloeden ermee te stoppen, maar ik ben nooit een kei geweest in EHBO. Alles wat ik kan doen is Odile naar een fijnere omgeving brengen en hopen dat het weer goed komt. Maar hoe kan zo'n snee goedkomen? Ik til Odile zo voorzichtig mogelijk op en hoor haar kreunen van de pijn. Ze voelt niet zwaar aan en ik til haar naar haar kamer toe. Ik leg haar op het bed en ga naast haar zitten. "Het spijt me Odile. Ik had hem moeten tegenhouden." Tranen vullen mijn ogen. Ik pak haar hand af. Zo blijf ik zitten, het enige wat ik hoor zijn de zachte geluiden die Odile maakt als ze weer een pijnscheut voelt. Ik moet hulp halen. Dit kan zo niet. Odile zei dat er meer goede vampiers waren. Elif en een andere jongen.. Iets met een G.. Ook al wil ik Odile niet alleen laten, ik besluit toch om ze te gaan zoeken. Misschien kan Elif Odile genezen net zoals ze bij mij deed. "Ik ben zo terug." fluister ik, en ik loop de gang op. "Elif!" blijf ik roepen, terwijl ik door het huis heen loop. Als ik haar maar op tijd vindt...

Savoy
Ik loop het huis in en hoor een paar doffe dreunen uit de keuken komen. Ik ruik bloed, ze zullen vast ruzie maken om een sterveling. Ik heb geen zin om me er mee te bemoeien en loop naar mijn kamer. Het is er nog stoffiger dan in de rest van het huis maar dat boeit me niet. Ik ben niet bepaald het type om schoon te maken, dus laat ik het zo. Ik ga op het bed zitten en zucht. Het leven is saai als je niets leuk vind.

[ bericht aangepast op 29 jan 2011 - 23:36 ]

Elif - Goede Vampier.
ze was blijd at Gawyn niet boos werd en haalde haar schouders lichtjes op. ,,Maar toch.. Ik had haar kunnen redden als ik sneller was geweest..'' zei ze zachtjes en sloeg haar ogen neer, ze knipperde haar tranen weg en zuchtte zachtjes. ,,Sterkste overleven.. Zo is 't altijd al geweest maar toch..'' murmelde ze zachtjes en haalde haar haren uit een staart. ,,We moeten er echt voor zorgen dta de rest niks overkomt.'' zei ze terwijl ze het elastiekej rond haar posl bond. ineens hoorde ze iemand haar naam roepen, Yue.. Wat moest ze van haar? Ze had niks gedaan toen odiel Candy had willen vermoorden.

Faith - Slechte Vampier.
Faith maakte gebruik van het moment en pakte Jamie bij zijn hand. ,,Kom.'' ze trok hem mee de gangen in en nam hem mee de trappen op. Ze nam hem mee haar kamer in en deed de deur dicht, ze zuchtte zacht en keek naar hem. ,,Dat scheelde weinig..'' mompelde ze.

Dewi - MensenGeval.
Ze bleef staan waar ze stond toen ze eenmaal in de kamer waren en haar blik gleed naar het bloedere bajonet op de grond. 'Ze had je niet mogen aanvallen... toch?' vroeg Lew uit het niets, zijn stem klonk zo breekbaar. Zo had ze hem eerder nog niet gehoord. Ze dacht terug aan wat hij in de keuken zei 'mannen zijn hard', toen was ze het er al niet mee eens geweest en nu werd bevestigd waarom. Ze liep naar lew en ging nast hem staan, ze wist geen antwoord op zijn vraag want.. wie was zij om daarover te oordelen? Wie weet was het wel een straf geweest voor haar, karma, of iets dergelijks. Alleen als ze dat zou zeggen zou het Lew niet echt helpen. ,,je deed het om me te beschermen Lew..'' zei ze uiteindelijk zachtjes en pakte zin hand, hij was koud, kouder dan ze verwacht had. ,,VOel je er niet rot over, ze heeft dingen gedaan die ze niet had mogen doen, dit is waarschijnlijk gewoon een soort straf of iets dergelijks..'' zei Dewi omdat ze aan die ene vraag had wel kunnen merken dat hij zich rot voelde over wat hij gedaan had. Ze beet op haar onderlip, damn, als zij sprak maakte ze het alleen maar erger. Dewi besloot dat het beter was haar mond te houden en in plaats daarvan sloeg ze haar armen om Lew hene en knuffelde 'm zachtjes.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'Je weet niet hoe het is,'fluisterde hij gesmoord. 'om een mens te doden. Om al het leven uit zijn ogen weg te zien sijpelen. Er is geen moment dat je je minder mens voelt als bij het doden van een andere mens.' Hij slikte een paar keer en probeerde zichzelf tot orde te roepen. Hij had zichzelf laten gaan, dat zou niet nog eens gebeuren, dacht hij lichtelijk boos. Kijk nou naar jezelf, één hoopje ellende. Dat mag niet nog eens gebeuren. Lew liet Dewi zachtjes los en keek haar strak aan. Het verdriet in zijn ogen had plaatsgemaakt voor iets nieuws. Vastberadenheid om zichzelf nog meer te controleren. 'Misschien is het beter als je voortaan bij Gawyn of Elif blijft...' opperde hij. Zijn stem had opnieuw zijn vastheid gevonden. Hij had zijn schild weer aan, maar ergens vanbinnen woekerde het nog steeds. Hij hoefde het alleen genoeg te onderdrukken.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
ze was blijd at Gawyn niet boos werd en haalde haar schouders lichtjes op. ,,Maar toch.. Ik had haar kunnen redden als ik sneller was geweest..'' zei ze zachtjes en sloeg haar ogen neer, ze knipperde haar tranen weg en zuchtte zachtjes. ,,Sterkste overleven.. Zo is 't altijd al geweest maar toch..'' murmelde ze zachtjes en haalde haar haren uit een staart. ,,We moeten er echt voor zorgen dta de rest niks overkomt.'' zei ze terwijl ze het elastiekej rond haar posl bond. ineens hoorde ze iemand haar naam roepen, Yue.. Wat moest ze van haar? Ze had niks gedaan toen odiel Candy had willen vermoorden.

Faith - Slechte Vampier.
Faith maakte gebruik van het moment en pakte Jamie bij zijn hand. ,,Kom.'' ze trok hem mee de gangen in en nam hem mee de trappen op. Ze nam hem mee haar kamer in en deed de deur dicht, ze zuchtte zacht en keek naar hem. ,,Dat scheelde weinig..'' mompelde ze.

Dewi - MensenGeval.
Hij had gelijk, dat wist ze niet. Iemand zien sterven was anders dan zelf iemand vermoorden. Zwijgend keek ze hem aan en toen hij zei dat het beter was dat ze bij Gawyn of Elif bleef keek ze ietwat verrast. ,,Waarom..?'' vroeg ze voorzichtig, was hij bang controle over zichzelf te verliezen? Had ie tijd voor zichzelf nodig? De chaos in haar hoofd werd met de dag erger in dit pokkehuis.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Er komt geen reactie. Waar is ze? "Elif! Kom alsjeblieft!" Ik kan een luide snik niet onderdrukken. Net toen ik dacht dat het misschien leuk kon worden moest er zoiets gebeuren. Ik wil wegkruipen, waar niemand me ziet. Gewoon huilen, tot het pijn doet aan mijn ogen. Ik zal mijn familie nooit meer zien. Mijn familie.. Hoe zagen ze er ook al weer uit. Ik weet het niet meer. Ik weet niets meer. "Elif.." zeg ik nog eens, maar het is niet meer dan een fluistering. Waar is ze?

Savoy
Na dat ik me een tijdje verveelt heb besluit ik eens te kijken of er nog mensen onbeschermd rondlopen. Ik ruik er twee, een jongen en een meisje als ik het goed heb. Maar allebei in het bijzijn van een vampier. Ik zucht. Ik heb net gedronken, dus misschien ben ik sterk genoeg om ze te verslaan. Maar ik heb geen zin in een gevecht. Toch loop ik naar een van de kamers toe en open de deur. Faith en een mens dat ik niet eerder heb gezien staan naast elkaar in de kamer. Er komt een sluwe glimlach op mijn gezicht. "Ah, ik zie dat je al wat gevangen hebt Faith. Fijn dat je me de moeite hebt bespaard. Zeker geen zin om te delen?" zeg ik, terwijl ik me voorbereid om aan te vallen. Nu maar hopen dat Faith haar gave niet op me gaat gebruiken.

'Zij is een vampier. Zij overleeft zo'n aanval wel. Maar als ik...het opnieuw verlies en jij betn daar het slachtoffer van... Laten we het er maar op houden dat je dan gegarandeerd dood bent,' legde hij uit. 'Gawyn of Elif zijn ouder. Ze hebben meer oefening gehad dan mij. Zij kunnen je beschermen zonder zelf een gevaar te vormen,' Hij kreeg dat laatste nauwelijks over zijn lippen. Hij was altijd zo zeker geweest dat hij problemen kon oplossen zonder in een plotselinge vlaag van woede te schieten. Van alle mensen - pardon. Wezens- was hij altijd de kalmste geweest. Altijd degene met de meest logische oplossingen en het meest realistisch in zijn dromen en ambities. En nu bleek hij zelf een kort lontje te hebben. Hij had nooit iets gehad om te beschermen. Anderen hadden hém altijd beschermd en de jaren als vampier had hij het zelf gedaan. Hij had nooit gedacht dat verantwoordelijkheid zo diep op hem in zou werken.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
ze was blijd at Gawyn niet boos werd en haalde haar schouders lichtjes op. ,,Maar toch.. Ik had haar kunnen redden als ik sneller was geweest..'' zei ze zachtjes en sloeg haar ogen neer, ze knipperde haar tranen weg en zuchtte zachtjes. ,,Sterkste overleven.. Zo is 't altijd al geweest maar toch..'' murmelde ze zachtjes en haalde haar haren uit een staart. ,,We moeten er echt voor zorgen dta de rest niks overkomt.'' zei ze terwijl ze het elastiekej rond haar posl bond. ineens hoorde ze iemand haar naam roepen, Yue.. Wat moest ze van haar? Ze had niks gedaan toen odiel Candy had willen vermoorden.

Faith - Slechte Vampier.
Faith keek verbaasd naar Savoy, waarom ebgrepe niemand dat ze Jamie niet ging delen. ,,Savoy, mijn kamer uit.'' zei ze met een lichte, dreigende ondertoon in haar stem. Ze had geen zin in gezeik, zeker niet weer met Savoy. En eerlijk gezegt was ze momenteel even te lui om haar gave te gebruiken, het kostte best veel energie en ze had geen zin energie te verspillen.

Dewi - MensenGeval.
Haar gezicht betrok terwijl ze luisterde. ,,Waar ga jij dan heen.. Wat ga je doen?'' vroeg ze, ze wilde niet nog iemand verliezen. Zeker Lew niet, ze was gehecht aan hem geraakt en hij had haar een belofte gedaan. Ging hij die breken? Dewi beet zachtjes op haar onderlip en keek weg, waarom liep het nooit zoals ze hoopte? Een zucht ontsnapte aan haar lippen, ze vertrouwde Lew, was dat verkeerd? Waarom vertrouwde hij zichzelf niet? Misschien lag het wel aan haar, ze snapte niet hoe het was om vampier te zijn en ze wist al helemaal niks van lews leven af, wat hij meegemaakt had.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
"Elif! Toe nou! Ik heb je hulp nodig!" Ik werd wanhopig . Waar was ze in godsnaam? Moest ik anders maar naar Odile teruggaan? Ik veeg de tranen van mijn wangen en zucht. Ik besluit het nog een keer te proberen. "Elif! Alsjeblieft!"

Savoy
Ik negeerde haar. "Ah, dus je wilt niet delen? Mooi, ik ook niet. Wil je erom vechten, Faith?" Ik grijnsde en keek de jongen aan. "Waar heb je hem gevonden? Is hij ook zomaar de villa ingelopen?"

[ bericht aangepast op 30 jan 2011 - 15:06 ]

Lew's mond vertrok een beetje. 'Helpen op andere manieren, ofzo. Boodschappen halen, werken voor geld, helpen als ik nodig ben. Zo'n dingen, denk ik,' Hij merkte een verandering op haar gezciht. Een soort teleurgesteldheid bijna. 'Ik will je nog steeds helpen. Ik wil je nog steeds beschermen. Maar ik kan het risico niet lopen dat... je weet wel.' Hij haatte het om de woorden uit te spreken. Om nogmaals met zijn onperfectheden geconfronteerd te worden. Op zijn eigen vreemde manier was Lew een perfectionist, bang om fouten te maken. Kalmte en zelfcontrole over alles.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
ze was blijd at Gawyn niet boos werd en haalde haar schouders lichtjes op. ,,Maar toch.. Ik had haar kunnen redden als ik sneller was geweest..'' zei ze zachtjes en sloeg haar ogen neer, ze knipperde haar tranen weg en zuchtte zachtjes. ,,Sterkste overleven.. Zo is 't altijd al geweest maar toch..'' murmelde ze zachtjes en haalde haar haren uit een staart. ,,We moeten er echt voor zorgen dta de rest niks overkomt.'' zei ze terwijl ze het elastiekej rond haar posl bond. ineens hoorde ze iemand haar naam roepen, Yue.. Wat moest ze van haar? Ze had niks gedaan toen odiel Candy had willen vermoorden. (Zit vast door Gawyn ><)

Faith - Slechte Vampier.
Ze liep naar Savoy toe en ging recht voor 'm staan. ,,Savoy, opdonderen.'' zei ze en kee 'm aan. ,,Je weet wat ik kan en ik ben niet bang het te gebruiken.'' zei ze en keek 'm strak aan, mooi niet dat ze uit de weg ging voor hem.

Dewi - MensenGeval.
,,lew..'' ze keek hem weer aan. ,,Je zou me niks aan doen. Toch?'' vroeg ze. ,,je had haatgevoelens voor Odile, maar niet voor mij, of wel..?'' ze keek hem even recht in zijn ogen aan, ze kon het zich niet voorsellen dat je iemand die je mocht iets aan zou doen.. Iemand die je haatte was anders, eht bleef erg, maar toch.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.