Ligt het aan mij? Voel me verschrikkelijk erover - Liefde, Vriendschap & Familie

Hallo,

Eerder had ik een onderwerp aangemaakt, zie hieronder:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=82028

Mijn excuses als onderstaant verhaal warrig overkomt. Zo ben ik op het moment ook in mijn hoofd en ik vind deze tekst ook zo overkomen, maar weet niet goed hoe ik het anders zou moeten opschrijven.

Het ging over een meisje die ik mee uit had gevraagd. Haar antwoord was helaas negatief. Naderhand begon ik toch weer te twijfelen, ik vond haar signalen niet negatief. Maar ze had al aangegeven niets te willen doen.

Vaak voelde ik mezelf ook niet op mijn gemak bij haar. Ik werd onzeker, stuntelig, houterig en mijn spontaniteit verdween als sneeuw voor de zon.

Maartoch, ik ben tot over mijn oren verliefd op haar. Haar karakter, ik was er helemaal verliefd op. Ondanks dat ik het gevoel kreeg dat haar signalen niet negatief waren, besloot ik het eventjes aan te kijken. Kijken hoe ze reageert en rustig aan doen. Stapje voor stapje, zo adviseerden jullie ook en dat was ook een prima advies!

Ik was nog steeds verliefd op haar, maar ik begrijp dat dat lastig kan zijn voor haar, dus deed ik mijn uiterste best om mijn lichaamstaal te onderdrukken en het haar niet te laten merken. Ik wilde de situatie eerst even aankijken en van daaruit mijn conclusies trekken. Ik deed mijn best om haar net zoals andere collega's te behandelen en dat lukte goed.

Totdat ik een paar dagen geleden opeens merkte dat ik plotseling heel wat beter mezelf kon zijn bij haar aanwezigheid. Dit vond ik erg fijn, maar niet voor lang.

Opeens doet ze anders tegen me. Ze was bijvoorbeeld iets aan het eten en uit belangstelling vroeg ik wat dat was (aangezien ik het niet kende). Volgens mij is dat een normale vraag, maar ik kreeg een kl*te antwoord:S Ook op andere opmerkingen/vragen van mij gaf ze rare antwoorden, terwijl ze tegen andere collega's dat niet deed.

Ook was ze me steeds aan het aankijken, wat op mijn zenuwen werkte. Maar ik deed alsof ik het niet zag.

Bijna weekend en ik ging naar huis. Net voordat ik vertrek kom ik het meisje in kwestie weer tegen en ik zeg:"Fijn weekend he". "Jij ook", zegt ze op een toon die ik vond overkomen als "houd maar gewoon stil".

Ja, ik weet dat ik er het lastig mee heb gehad, om het van me af te zetten en dat zal zij ook gemerkt hebben. Ik heb wel altijd mijn best gedaan om haar als een collega te behandelen (en dat lukte wel aardig volgens mij, hoewel ik me niet altijd op mijn gemak voelde). Ik heb haar niet lastig gevallen door bijvoorbeeld door te blijven drammen dat ik haar leuk vind, of toch stiekem te gaan flirten. En ik vraag me af wat ik fout heb gedaan.
Ik weet ook dat het lastig kan zijn, als iemand tegen je zegt dat je diegene leuk vind, als het niet wederzijds is. Dan krijg je soms wel wat gespannen situaties, maar dan hoef je toch niet zo te reageren?

Ik denk ook dat praten geen optie is nu. Als ik al geen fatsoenlijk antwoord krijg op een simpele vraag, dan zal zo'n diepgaand gesprek ook weinig opleveren denk ik.

Voordeel is dat mijn verliefdheid (eindelijk) aan het afbrokkelen is en deze situatie zal het wel versnellen. Maar ik zou het rot vinden als we elkaar nu steeds zouden ontwijken.

Zou ik gewoon de tijd z'n werk laten doen en dat dit vanzelf over zal gaan? Ik weet het allemaal niet goed meer. Zou ik toch iets fout hebben gedaan?
Ik voel me nu verschrikkelijk beroerd, ik denk dat het door bovenstaande situatie komt. Ik wil wel graag als collega's verder gaan.

[ bericht aangepast op 15 jan 2011 - 19:29 ]

Aaah ik vind het zielig voor je echt. Alleen ik weet niet wat voor advies ik je kan geven.. Heel veel sterkte
Hoe oud ben je dan eigenlijk als ik vragen mag?

---

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

Om precies te zijn ben ik 19 en een half jaar.

Ik vind het fijn dat je me begrijpt, dat je geen advies weet is niet erg hoor. Ik denk ook dat het lastig adviseren is. Aangezien er ook weinig reacties kwamen, kreeg ik ook het gevoel dat het lastig adviseren is.

Maar mijn verhaal opschrijven lucht ook op.

Ik denk zelf dat het gewoon tijd kost om deze situatie op te lossen. Ik zie haar aankomende vrijdag weer (volgens mij), ik ben benieuwd hoe ze zich zal gedragen ten opzichte van mij.

Ik zou het, als ik jou was, gewoon even blijven aankijken. Misschien heeft ze gewoon even tijd nodig of zo. Misschien is het beter om haar even een tijdje met rust te laten en daarna pas voorzichtig met haar proberen te praten. Als ze dan nog steeds zo kortaf doet, moet je het proberen van je af te zetten. Jij doet er alles aan wat je kan, en als dat niet goed genoeg is voor haar, dan is dat haar eigen schuld. Heel veel succes ermee in ieder geval. (:

Bakkie schreef:
Om precies te zijn ben ik 19 en een half jaar.

Ik vind het fijn dat je me begrijpt, dat je geen advies weet is niet erg hoor. Ik denk ook dat het lastig adviseren is. Aangezien er ook weinig reacties kwamen, kreeg ik ook het gevoel dat het lastig adviseren is.

Maar mijn verhaal opschrijven lucht ook op.

Ik denk zelf dat het gewoon tijd kost om deze situatie op te lossen. Ik zie haar aankomende vrijdag weer (volgens mij), ik ben benieuwd hoe ze zich zal gedragen ten opzichte van mij.

Ey..

Wat mosseljongen al zei, even de tijd gunnen, misschien weet ze niet hoe ze moet reageren, dat kan ook zo zijn..

Sterkte er mee nog

---

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

Misschien zit zij ook in de knoop met haar gevoelens voor jou. Ik wil geen hoop noch wanhoop inpraten, maar het zou een verklaring kunnen zijn.
Persoonlijk zou ik in jouw geval zo snel mogelijk doorgaan met leven omdat ik net als enig ander absoluut niet tegen zulke teleurstellingen kan maar ik weet ook niet hoe het is om écht van iemand te houden.

---

No growth of the heart is ever a waste

Zelf heb ik niet heel veel ervaring
maar omdat ik het zo jammer voor je vind ga ik toch proberen advies tegeven

Zoals andere al hebben gezegd is het idd het beste om nu gewoon rustig aan te kijken.
Vrouwen hebben vaak door wanneer iemand, iemand anders leuk vind. Zij vind het zelf denk ik ook best wel jammer voor je dat het niet insgelijks is, maar ze kan daardoor haar gevoelens niet veranderen.
Alleen als je eenmaal weet dat iemand je leuk vind, ga je denk ik sneller iets achter kleine dingen zoeken.
Ze weet nu denk ik dat je haar nogsteeds leuk vind, dus daarom gaat ze een beetje kortaf doen, gewoon omdat ze zich dan wat minder op haar gemak voelt denk ik.
Het zal denk ik wel weer goed komen, gewoon rustig aandoen. Zeker als je verliefdheid aan het afbrokkelen is, dat zal zij ook merken, en zal ze zich waarschijnlijk ook wat meer op haar gemak voelen.
Tijd is het beste advies dat ik je kan geven.

Kijk maar of je hier iets mee doet
Heel veel succes en sterkte

---

When love is that one thing you want the most, but at the same time, it's that one thing you don't believe in...

Ivan schreef:
Misschien zit zij ook in de knoop met haar gevoelens voor jou. Ik wil geen hoop noch wanhoop inpraten, maar het zou een verklaring kunnen zijn.
Persoonlijk zou ik in jouw geval zo snel mogelijk doorgaan met leven omdat ik net als enig ander absoluut niet tegen zulke teleurstellingen kan maar ik weet ook niet hoe het is om écht van iemand te houden.

---

"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

Echt superbedankt voor de reacties!

Vandaag had ik haar weer gezien, daarnaast had ze ook toevallig gelijk pauze met mij. Helaas voelde ik mezelf weer gespannen en onzeker, maar ik heb mijn best gedaan een gesprekje te beginnen. Het ging wel wat stroef en haar reacties varieerden erg. De ene keer kon ze bot reageren, de andere keer weer spontaan.
Ik vind het ontzettend rot dat ik niet gewoon mezelf kan zijn bij haar. Dat ik gewoon spontaan kan zijn en een vlot gesprek kan beginnen. Grapjes maak ik ook zelden en aan onzekerheid geen gebrek. Met vlagen voel ik me op mijn gemak bij haar, maar zelfs dan ben ik nog verre van mezelf (rare zin misschien). Verliefdheid kan soms behoorlijk lastig zijn.

Maar ik ga jullie advies opvolgen, gewoon de tijd geven. Ik zat er namelijk ook aan te denken om eens met haar te gaan praten hierover, maar dat lijkt me eigenlijk niet slim. Ik kan me namelijk best indenken dat ze daarvan niet gediend is. Zoals jullie zeggen kan ik eventueel later met haar gaan praten, maar dat zie ik tegen die tijd dan wel.

Ik krijg zelf ook het gevoel dat ze zelf ook enigzins in de knoop zit. Als ik kijk naar haar gedrag, reacties ed. Ik verwacht ook dat ze ziet dat ik haar leuk vind, ik denk zelfs dat ze weet dat ik verliefd op haar ben. Ik ben namelijk slecht in het verbergen van lichaamstaal. Andere mensen zien het al aan mij, dus zij helemaal verwacht ik.

Dat ze kortaf doet omdat ze zich niet op haar gemakt voelt zou inderdaad kunnen. Ik kan begrijpen dat ze zich niet altijd op haar gemakt voelt, als iemand verliefd op je is, krijg je toch eerder benauwde situaties.

Nogmaals, ik zal jullie advies opvolgens: De tijd geven. Ik doe mijn best niet te gaan hopen, want inderdaad, achter ieder klein dingetje probeer je iets te zoeken. Het niet-hopen gaat tot dusver wel goed.

Ik ben nu anderhalve maand bezig haar uit mijn hoofd te zetten en ik hoop dat het nu eens gaat lukken. Misschien klinkt het raar, maar ik weet niet of ik het fijn of juist niet fijn moet vinden om haar uit mijn hoofd te zetten, ik ben ontzettend verliefd op haar. Maar niet alleen voor mezelf, maar ook voor haar is dat het beste.
Maar stel nou dat ze in de knoop zit over haar gevoelens voor mij, stel. Mocht ze me alsnog leuk vinden, dan verwacht ik dat ik daar vanzelf achterkom. Ik probeer daar niet op te teren, omdat het dan lastiger is haar uit mijn hoofd te zetten.

Maar het is en blijft gewoon lastig allemaal. Jullie reacties doen me goed Dat is toch een lichtpuntje in deze vervelende situatie. Nogmaals harstikke bedankt dat jullie me willen helpen!