Patronize schreef:
Zo voel ik me soms ook weet je,, dan kunnen mijn vrienden allemaal of mooi zingen of kei goed tekenen, ze zijn sportief of kunnen een insturement bespelen.
En dan kom ik aan zo gewoontje.
Maar eigenlijk moet je denken zo van: Tekenen en zingen zijn toch niet de enigse talenten die iemand kan hebben. De ene kan zingen de andere heeft weer bijv humor.
ik voel me precies zo! ik zit op school waar ze een bepaald talent helpen ontwikkelen, en het suckt best als je enkel goed bent in theorie van iets, en dan plots een ander kind naar de piano ziet stappen en een of ander gek stuk ziet spelen. dan denk je 'en waarom ben ik enkel goed in muziektheorie?' en op een gegeven dag stapt ze naar me toe met de vraag haar te helpen met een stuk noten te ontrafelen. ik help, en samen maakten we er iets moois van
maar goed, het moraal van dat verhaal is, zij mag de virtuoos zijn, maar ik durf te wedden dat als ze niet op jou kan vertrouwen niet zo veel kan. wedden dat jij de theorie allemaal veel beter kent en daarmee anderen op het werk helpt? nee? dan moet je beginnen met moderne dans. daar is iedereen goed in, want daar moet je gwn bewegen op gevoel en tadaa, je hebt je unieke choreografie
Maybe we should doubt our fears instead our dreams.
door al dat gedoe alles wat zei kan heb ik het idee dat ik niks kan de weinige vrienden die ik heb zeggen je kunt veel meer dan je zelf denkt maar zelf geloof ik het maar moeilijk
