Gisterenavond in mijn bed was ik aan het denken dat dit trimester beter ging worden dan het vorige: ik ging goed mijn best doen, op tijd gaan slapen, fatsoenlijk studeren, etc. En ik begon overeen te komen met een jongen van mijn klas.
Vanmorgen stond ik in de gang en hij kwam voorbij, hoorde ik hem plots tegen een andere jongen van mijn klas zeggen dat hij veranderd is van klas. En toen was mijn visie van het rooskleurig trimester best wel helemaal verdwenen?
Oke, kijk. Om de één of andere reden hebben ze dé vriendengroep bij elkaar gezet in de klas. Stuk voor stuk zijn ze druk, luidruchtig en noem maar op. En ze zijn met heel veel. Zeg maar: het populaire groepje. Daarbij hebben ze dan twee buitenstaanders (en één gestoord wijf, maar zij telt even niet ;x) gezet. Die jongen en ik.
Al zijn vrienden zaten allemaal samen in één klas, de meeste vriendinnen van mij zaten samen in één klas. Best kut dus wel.
In andere klassen was er ook echt veel ontevredenheid en heel veel gingen vragen om te veranderen van klas. De directeurs zeiden tegen hen dat er niemand mocht veranderen omdat het een heuse soep ging worden.
Ik bespaarde de moeite dus om het te gaan vragen en ik had er ook het lef niet voor omdat ik niet wil dat die mensen keihard over me gaan roddelen. -bange kip-
Maar nu heeft die jongen blijkbaar gezegd dat hij buitengesloten werd (wat voor beiden van ons geen geval was). Waarschijnlijk zei hij dat hij zich buitengesloten voelde, maar wathever. Daardoor mocht hij dus veranderen, denk ik nu.
Fijn.
Tijdens de examens had iedereen zijn examen afgegeven en we hadden een sympathieke leerkracht waarvan we dan mochten praten. De jongen zat naast mij en ik zat daar aso rond te staren en wilde niet worden zoals Miss niet-goed-in-haar-hoofd, dus knoopte ik een gesprek met die jongen aan. Het was een gewoon, normaal gesprek (en die leraar keek eng naar ons met een lach die zei: oh, wat schattig, ze hebben elkaar gevonden. ôo).
De week daarvoor mochten we één week lang elke les onze plaats kiezen (dat was hetgeen wat we hadden gevraagd voor Sinterklaas, hahaha) en ging ik gewoon altijd naast hem zitten. Hij zegt sowieso niet veel tijdens de les, zoals ik, maar toch konden we lachen enzo.
Niets speciaals ofzo, ik weet het. Maar ik begon mij niet meer zo'n loner te voelen.
En nu is hij weg.
En ik voel mij zielig.
En ik ga hem missen, ook al waren we niet eens vrienden en ik voelde ook totààl niets voor hem.
En nu voel ik me nog way zieliger omdat ik hem nu al mis.
[ bericht aangepast op 10 jan 2011 - 17:27 ]
Only losers can act the way you do
