Jullie mening: opgeven of doorgaan? - Liefde, Vriendschap & Familie

Hallo,

Het is Kerst, bijna nieuwjaar, maar echt vrolijk wordt ik er niet van. Integendeel juist.

Vanaf ongeveer eind augustus dit jaar ben ik harstikke verliefd op een collega van mij. Ik vond haar signalen niet negatief, sommige signalen van haar vond ik juist heel erg positief en ik was niet de enige die dit dacht.

Met toch erg veel moeite heb ik haar face-to-face mee uitgevraagd. "Vind je het goed als ik er even over nadenken?", was haar antwoord. Nadat ik na 2 weken nog steeds geen duidelijk antwoord had, ging ik het halen. Met nogmaals veel angst en zenuwen stapte ik op haar af, ik wilde het gewoon doen. Ik vroeg of ze er al over had nagedacht, ze antwoordde:"Sorry, ik vind je een hele lieve jongen echt waar, maar ik wil niets met je doen, sorry".

Jammer maar helaas, ik probeerde het van me af te zetten..... Maar dat viel vies tegen. Na een week of 4 begon ik minder aan haar te denken (ik zag haar ook weinig) en ik dacht dat mijn verliefdheid aan het afbrokkelen was. Totdat ik plotseling 3 nachten achter elkaar over haar droomde, en sindsdien lukt het me niet om haar uit mijn hoofd te krijgen. Mijn humeur lijd er flink onder en voel me verschrikkelijk.

Daarnaast heb ik haar de afgelopen dagen weer gezien, hevige verliefde gevoelens zijn weer het gevolg. Haar behulpzaamheid, dat ze me in de gaten houd / vaak naar me aan het kijken is, en dat ze bijvoorbeeld zachtjes "houdoe" zegt als ik eventjes wegga en nog meer dingen, vallen me op, wat me toch weer laat twijfelen. Ik weet dat ik het de vorige keer verkeerd heb ingeschat, maartoch. Het is geen meisje dat zomaar met iedereen flirt, ze is juist erg verlegen.

Ik ben smoorverliefd op haar en weet me geen raad. Aan de ene kant wil ik van dit gesodemieter afzijn en de verliefdheid van me afzetten. Maar aan de andere kant maakt het me gelukkig als ik bij haar ben en wil ik ook niets liever dan dat.

Mijn gevoel en verstand hebben nu ruzie en ik weet niet voor wie ik partij moet kiezen. Ze zeggen dat je naar je gevoel moet luisteren, maar is dat wel altijd zo slim?

Bedankt voor het lezen en ik ben benieuwd naar jullie mening.

Dankje voor je reactie Poseidon

Je tip over oogcontact is prima Nu je het zegt, oogcontact is een belangrijk signaal om aan te geven dat je die ander wel ziet zitten. En ik kan er ook best veel uit opmaken denk ik.

Als ik haar bijvoorbeeld enkele seconden in de ogen kijk en glimlach, zegt haar reactie veel (ze kijkt bijvoorbeeld weg of ze glimlacht bijvoorbeeld terug).
Ik verwacht dat ik haar donderdag zal zien en dan zal ik proberen deze tip gelijk in de praktijk te brengen.

Ik weet dat ik niet bang moet zijn en gewoon moet dóen. Maartoch, ik blijf wel bang. Bang om weer afgewezen te worden. De wereld vergaat niet als ze me nogmaals zou afwijzen, maar ik ben er wel bang voor.

Ik ben benieuwd wat donderdag zal brengen, hopelijk zet ik dan een stap in de goede richting

Ik zou gewoon al het goede in je naar boven halen. Laat haar zien dat je een spontane lieve jongen bent die alles voor het meisje van z'n dromen over heeft. Verras haar een x met een kaartje op een speciale dag en zet er een kusje of een hartje onder. Niet té worden want dat kan overkomen als vervelend of stalken. Alles rustig aan doen en het beste van jezelf aan haar laten zien.
Heel veel succes, liefde is lastig. (:

[ bericht aangepast op 28 dec 2010 - 19:20 ]

Don't wait for the perfect moment, take the moment and make it perfect.

Ook jij harstikke bedankt voor je reactie Qlimax!

Ik denk wel dat ik beter moet laten zien dat ik haar leuk vind. Dat laat ik vaak niet goed genoeg zien. Waarom ik dat niet goed doe weet ik hiet precies.

Ik begin deze situatie eigenlijk te vergelijken met een achtbaan. Het lijkt eng en je bent bang en als je het eenmaal hebt gedaan zie je dat het niet zo eng is als je had gedacht. Maar toch heb je wat zenuwen, weliswaar minder, als je de volgende keer weer in die achtbaan stapt.
Wat ik bedoel is dat ik, zoals Poseidon al zegt, niet bang hoeft te zijn. Ten eerste, zij is ook gewoon een meisje (hoewel dat 'gewoon' niet meer voor mij geld) en als ik signalen geef dat ik haar wel zie zitten (zoals bijvoorbeeld dat oogcontact) en ze reageert neutraal/positief, dan zal de drempel de volgende keer lager worden voor mij. Steeds lager. Zenuwen blijven, maar worden wel minder. Zelfde als het achtbaanverhaal. Ik weet niet of ik het goed zie, maar zo zie ik het op dit moment.

Ik moet mezelf niet gaan forceren en wel dingen doen die ik ook wel echt wil doen.

Dat kaartje-idee van Qlimax is een leuk idee, hoewel ik hem anders wel in een later stadium ga gebruiken
Ik ga haar denk ik zodadelijk een berichtje op hyves sturen over een liedje. Er is namelijk een liedje met haar naam erin, het is redelijk bekend, alleen ik weet niet of het op dit moment wel gepast is, omdat het ook duidelijk over liefde gaat. Moet er nog even over nadenken. (Als je benieuwd naar het liedje, stuur mij maar een privé-bericht haha )

Ik kan eigenlijk niet wachten op donderdag, wil graag jullie tips en adviezen in de praktijk brengen

wow dat is echt heel kut voor je
maar misschien moet je ff wachten en het dna nog eens vragen, de eerste keer twijfelde ze toch ook? misschien heeft ze zich ondertussen bedacht??

“What makes you so fucking special?”

Het is inderdaad klote ja, Terrydy. Ik ben hiervoor 2 keer eerder afgewezen en beide keren was het jammer maar helaas.
Nu lukt het me niet om haar van me af te zetten en ik zit steeds te twijfelen over haar signalen. Daarom probeer ik nu gewoon het onderste uit de kan te halen. Hoewel het niet altijd even vlotjes en gemakkelijk gaat, doe ik mijn uiterste best en ik verwacht ook dat het steeds beter zal gaan, vooral door jullie behulpzame, goede en positieve adviezen.

Ik dacht ook dat ze de 1e keer twijfelde. Het kan ook zijn dat ze niet durfde te zeggen dat ze me niet leuk vond (maar dan vraag ik me af waarom ze zo'n bigsmile kreeg toen ik haar mee uitvroeg). Misschien is ze onzeker, vind ze het te vroeg, zit iets haar dwars, vind ze me nog niet leuk genoeg of vind ze me gewoon niet leuk. Hopelijk kom ik erachter.

Ik ga nu alles langzaam (natuurlijk niet te langzaam) doen. Stapje voor stapje en hoop dat ik nu meer succes zal krijgen.

[ bericht aangepast op 28 dec 2010 - 21:09 ]

Bakkie schreef:
Het is inderdaad klote ja, Terrydy. Ik ben hiervoor 2 keer eerder afgewezen en beide keren was het jammer maar helaas.
Nu lukt het me niet om haar van me af te zetten en ik zit steeds te twijfelen over haar signalen. Daarom probeer ik nu gewoon het onderste uit de kan te halen. Hoewel het niet altijd even vlotjes en gemakkelijk gaat, doe ik mijn uiterste best en ik verwacht ook dat het steeds beter zal gaan, vooral door jullie behulpzame, goede en positieve adviezen.

Ik dacht ook dat ze de 1e keer twijfelde. Het kan ook zijn dat ze niet durfde te zeggen dat ze me niet leuk vond (maar dan vraag ik me af waarom ze zo'n bigsmile kreeg toen ik haar mee uitvroeg). Misschien is ze onzeker, vind ze het te vroeg, zit iets haar dwars, vind ze me nog niet leuk genoeg of vind ze me gewoon niet leuk. Hopelijk kom ik erachter.

Ik ga nu alles langzaam (natuurlijk niet te langzaam) doen. Stapje voor stapje en hoop dat ik nu meer succes zal krijgen.

[ bericht aangepast op 28 dec 2010 - 21:09 ]

Hier ben ik weer en ik heb nieuws........ helaas:S

Aan het begin van de middag zag ik opeens dat ze pauze had, ik ben naar mijn baas gelopen en vroeg of ik ook pauze mocht houden, dat was geen probleem.

Ik ben natuurlijk bij haar gaan zitten en begon over het een en ander te praten. Ik was wel een beetje zenuwachtig en deed mijn best deze te onderdrukken, het lukte goed, tot één moment. Ik wilde iets zeggen en viel halverwege een zin opeens compleet stil. Ik zei wat aparte dingen (weet niet meer wat) en ik snapte er zelf eigenlijk vrij weinig van. Ik probeerde het opnieuw, maar die zin kwam er nóg slechter uit en toen zei ik:"Ach weetje, laat maar". Ik was nog niet klaar met mijn 'gebral' en opeens praatte ze ertussendoor tegen iemand anders.

Ik kan het wel begrijpen, zo zou ik ook gereageerd hebben als iemand zo apart tegen me aan het praten is. Ik weet niet wat ik had, ik wist het opeens allemaal niet meer, raar.

Sindsdien heeft ze niet veel meer tegen me gezegd en kijkt ze me constant aan. Als ik dingen in het algemeen vroeg, reageerde ze niet en keek ze alleen maar. Ik ben bang dat ze weet hoe de vork in de steel zit en het niet wederzijds is. Alsof mijn gehachel en gestachel de bevestiging was.

Misschien moet ik de handdoek gewoon in de ring gooien en het opgeven, mijn hoop in deze situatie is namelijk ver te zoeken. Op dit moment voel ik me ellendig en ik wil niet iedere keer weer teleurgesteld worden.
Morgen zie ik haar weer, ben benieuwd hoe ze zal doen, maar ben er bang voor.

vraag waarom ze zo doet. misschien bedoelt ze het allemaal niet zo

Never fall for someone unless he's willing to catch you.

Ik zou het rustig opbouwen. Signalen geven en afwachten hoe ze reageert. Ik zou het wel voorzichtig doen aangezien ze al een keer had aangegeven niets met je te wou gaan doen.

Don't dream your life, but live your dream!

Misschien is het slim om even af te wachten wat het morgen zal zijn. Morgen zie ik haar weer namelijk. Daarna zie ik haar ongeveer een weekje niet.

Als ze morgen weer hetzelfde doet, kan ik overwegen om te vragen waarom ze zo doet. Ik begon eigenlijk net wat meer vertrouwen in de situatie te krijgen en dat zakt opeens als een kaartenhuis in elkaar.

Als morgen haar gedrag in positieve zin anders is dan vandaag, is het misschien slim om het dan juist rustig op te gaan bouwen en te kijken hoe ze reageert.

Misschien is het slim als ik even afwacht tot morgen en daarna conclusies ga trekken?

Ik baal er wel van dat ik bij veel mensen mezelf kan zijn, maar bij het meisje waar dit onderwerp over gaat niet. Dat ik me vaak toch wat ongemakkelijk en zenuwachtig voel, soms aparte dingen zeg en weinig zelfvertrouwen uitstraal. Ik vind het niet leuk als ze me afwijst vanwege bovenstaande eigenschappen, omdat ze een verkeerd beeld van mij heeft.
Ik ben helemaal niet bang om met een meisje te flirten en kan vaak gewoon mezelf zijn, totdat ik haar leuk ga vinden....... Is erg lastig.

Het is vrijdag en ik ben met positievere gevoelens huiswaarts gekeerd, dan dat ik naar het werk ging.

In 1e instantie had ik weer het gevoel dat ze me ontliep, maar naderhand zei opeens weer iets tegen me. En toen ik naar huis ging, wilde ik haar natuurlijk nog een fijne jaarwisseling wensen. Ze vroeg:"Ga je nu al:O" Ik zei dat ik afspraken had en we hadden nog een klein gesprekje gehad wat vlot liep (gelukkig). Toen werd ze geroepen en ik wenste haar nogmaals een fijn nieuwjaar. Ze wenste me hetzelfde en ik vertrok.

Het doet me goed dat we een vlot gesprekje hebben gehad en ik voel me een stuk beter nu.
Ik ben met een collega naar huis gefietst en die collega vroeg wat er met mij was, dat ik me de laatste tijd anders gedroeg. Die collega is een goede vriendin van mij en ik heb het hele verhaal aan haar vertelt.
Ze luisterde goed en zei tegen me dat zij zou afwachten. Even aankijken hoe ze zal doen en kijken hoe ze reageert op mijn signalen. Als ze je de volgende keer weer negeert, kan je haar begroeten met een "hoi" en als ze niks zegt kan je vragen of er iets is.

Ook lucht het erg op mijn verhaal kwijt te kunnen. Niet alleen bij die collega, maar ook hier.

Weetje, misschien is afwachten toch het beste. Dat ik het eerst nog even aankijk en kijk hoe ze reageert op mijn signalen en daaruit conclusies te trekken.

Wat vinden jullie?

Tsja afwachten is inderdaad een optie, maar een behoorlijk mentaal vermoeiende optie. Daarom heb ik mezelf geleerd zo snel mogelijk duidelijkheid proberen te creeeren in situaties. Ik haat het om te wachten en ik haat open eindes.
Maar ja, zo zou ik reageren, dst is voor iedereen anders.

No growth of the heart is ever a waste