MamaHert schreef:
(...)
Natuurlijk doen die mensen het niet expres. Een cursus Nederlands helpt daar bij veel gevallen ook niet zo één, twee, drie bij hoor.
Mijn vader kan niet 'normaal' schrijven omdat hij dyslectisch is. Zo gaan cijfers en letters bijvoorbeeld door elkaar heen 'dansen' bij het lezen en zoals ik eerder al zei schrijft hij alles zoals hij het hoort. Dit is voor hem de enige manier dat hij met woorden om kan gaan en dan kun je 'moeilijke' woorden 9 van de 10 keer vergeten.
Een mooi voorbeeld hiervan is dat hij ooit voor mijn moeder op had geschreven op een lijstje met dingen die ze moest doen; 'Fidobaden weg brenge.', waarmee hij bedoelde 'Videobanden wegbrengen.' ... kom op man, dat doet iemand heus niet expres.
Als zowel lezen en schrijven van nature meer moeite kost vind ik het vals om iemand daar op af te rekenen. Ik snap de (puberale, denk ik zo) frustratie van Gaby ook wel, maar ik vind het zelf gewoon normaal om zo iemand te helpen bij vraag daarom. Zeker als het familie is.
Jij kunt het tenslotte wel (of beter in ieder geval), dus wat maakt het uit?
Daar heb je wel een punt. Maar een achterstand met school, ik denk neit dat ze daar dyslectie mee bedoelt. Dat wel. Maar als je íets echt er uit moet, dan kan ze nog altijd beter één keer schreeuwen dan het op kroppen. Want uit ervaring weet ik dat opkropen (bijna) altijd lijd tot
bitchfight om het maar even bot te zeggen.
Ehm, ik kan momenteel nog geen kant kiezen, maar dit heb ik tot nu toe op n rijtje weten te zetten;
Gaby's kant
Het is frustrerend om continu andermans fouten te moeten controleren. Ooit worde het echt tó much! En dan kun je na gaan, dat ze dat al sinds der 12 doet, dat is ook niet echt leuk. Als kind van 12 ben je standaard van mening dat je wel iets beters hebt te doen.
Vader van Gaby's kant:
Voelt zich warschijnlijk best schuldig dit Gaby te moeten aan te doen, maar weet geen andere oplossing. Stelt het leren voor zich uit omdat hij stiekem er niet veel vertrouwen in heeft. Na 2 jaar is het voor hem meer een gewoonte geworden om haar om hulp te roepen.
Nancy's kant:
Weet hoe het in elkaar zit, en vind het niet echt bepaald oké hoe dat Gaby er mee om gaat. Weet dat haar vader het niet expres doet, en heeft daarom zo iets van dat Gaby niet zo uit had moeten vallen. Begrijpt stiekem wel dat het frustreerend is, maar vind dit wel een beetje over de grens, aangezien ze weet hoe het voelt maar er zelf niet zo al te veel last van heeft. Denkt zich ook goed in hoeveel haar vader voor haar terug doet.
Volgens mij zijn dit de kanten van het verhaal...
[ bericht aangepast op 22 nov 2010 - 15:28 ]
