Hallo lieve hertjes,
Ik ben begonnen aan een (kort?) vervolg voor Diep Geheim, maar weet niet of ik zo een goed begin heb. Dus aan jullie de vragen; 'Doen of niet doen?', 'Is het wat?' en 'Zou je het lezen?'. (:
'Bijna klaar Archie, nog even doorbijten.' zei Aiden, zijn tatoeëerder.
In de spiegel aan de wand zag hij de geconcentreerde uitdrukking van de jonge man, amper een paar jaar ouder dan hij zelf was. Hij kende hem zelfs nog van school, waar hij een jaar of drie hoger dan hem had gezeten.
'Wordt het al wat?' vroeg hij nieuwsgierig. Hij zat tenslotte al bijna anderhalf uur en had nog steeds niet mogen kijken.
'Nee eigenlijk niet, ik zal het zo uitvegen en opnieuw beginnen.' antwoordde de jongen sarcastisch.
Hij moest moeite doen om zijn lachen te onderdrukken, zodat Aiden veilig kon werken en hij niet uit zou schieten. Erg moeilijk was dat niet, want zelfs na al meer dan een uur gezeten te hebben deed het nog steeds pijn.
De kleine, vervelende steken in het begin die te vergelijken waren met bijen steken of het langzaam open snijden van de huid -wat eigenlijk ook gewoon gebeurde- waren gelukkig wel weggetrokken. Maar toen de huid zichzelf zoals Aiden vermelde begon te verdoven ging dat niet zoals hij verwacht had. Het was nu een pijn die continue aan hield, al maakte dat het wel makkelijker om het te negeren.
'Oké, all done. Je bent verminkt voor het leven.' grapte de jongen vijf minuten later en hij grijnsde breeduit. 'Ga maar kijken, dan kunnen we hem daarna invetten en dichtplakken.' voegde hij daar aan toe.
Hij sprong op van de tafel waar hij op had gelegen en draaide zijn rug naar de wand vullende spiegel. Zodra hij het resultaat zag gleed een trotse blik over zijn gezicht. Al zijn pijn was de moeite waard geweest besefte hij toen hij de tekst zijn rug grotendeels zag vullen.
'Your secret is forever safe with me.' stond er in sierlijke letters en omringt door mooi versierde lijnen.
In een flits zag hij haar gezicht voor zich en herinnerde haar mooie, lange, donkerrode en krullende haren die leken op te vlammen in het licht van de maan. Haar zacht groene ogen die zoveel geheimen voor zichzelf hielden en haar lichaam dat zich door hem liet beminnen.
Oh God, wat zou hij allemaal wel niet doen om alles terug te kunnen draaien? Om ervoor te zorgen dat hij haar nooit alleen achter had gelaten en vooral … Te zorgen dat ze niet vermoord had kunnen worden.
[ bericht aangepast op 14 nov 2010 - 16:28 ]
The two best teachers are love and pain. - Andrea Haskell
