Een vriendin van me heeft het al een hele lange tijd moeilijk; ze heeft anorexia. Maar ze blijft erop dat ik blijf vertellen wat er is. Eerst deed ik dat niet, omdat ik mijn 'problemen' niet bij haar wilde smijten. Maar toen kregen we ruzie en besloot ik vanaf nu ook 100% eerlijk te zijn.
Alleen het probleem is, dat steeds als ik wat vertel ze het wegwuift of zegt; 'Zullen we het op de puberteit en het weer gooien?'
Werkelijk bij álles. Of ze heeft net een rotdag, en dan komt het erop neer dat we het tóch over haar gaan hebben. Ik zit er erg mee, vooral omdat zich net hetzelfde afspeelde. Ik wilde wat vertellen en ze zei weer haar zelfde standaard zin. En ja, ik heb er wat van gezegd. Maar nee, ze doet het (misschien onbewust) nog steeds.
everything, in time
Krullebol