• Is het normaal dat je dingen voelt voor mensen die je niet kent,die je nog nooit heb ontmoet en (waarschijnlijk) ook nooit zou ontmoeten?

    Ik heb soms als ik bepaalde dingen lees, zie of hoor ik pijn voel. Zonder dat ik die mensen ken waar het voer gaat.
    Bv.
    Ik heb ooit een verhaal gelezen over een Duitse soldaat uit WOII die stierf(er werd vertaald hoe hij stierf en wat zijn laatste worden waren) en ik moest om hem huilen.
    Ik heb een verhaal gelezen over een vrouw die slachttoffer is geworden van eremoorden en toen moest ik ook huilen. En dan niet zo huilen als oo wat zielig nee echt huilen alsof ik hem ken alsof ik hem ben verloren. En dan voel ik me ook lang,soms wel dagen, rot.
    Dit heb ik heel vaak trouwens.
    Of als ik naar de teksten van Tuomas Holopaine(van nightwish) luister of zoals net als ik hem zie bij een concert, hoe hij dan kijkt of doet voel ik pijn om hem en word ik verdrietig.

    Weet iemand of ik er iets tegen kan doen?
    Het is best lastig soms,ik moet oppassen met wat ik lees of luister in het openbaar wand ik wil niet huilen in het apenbaar. En ik wil ook niet verdrietig voelen wand dat word ik hier door wel.

    Maar het vreemdste is dat ik op een of andere manier voel ik me door de muziek van Tuomas wel goed door,ondanks dat ik me er verdrietig door voel.

    Is dit normaal? Ben ik de enigste?

    En alsjeblief ga me nu niet uitlachen of rot opmerkingen maken,het kost me al veel moeite om dit te schrijven en dat kan ik er echt niet bij hebben.

    Dank jullie voor het lezen.

    [ bericht aangepast op 18 sep 2010 - 18:40 ]


    Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

    Ehmm ja.... Ik weet niet of ik dat heb, maar ik moet soms wel huilen als ik een boek lees.. En heel heel soms bij bepaalde liedjes..
    Maarja.. Ik weet niet hoe dat komt..
    Xx


    Cause there'll be no sunlight if I lose you, baby.

    Ik ook! Ik heb huil om mensen die ik niet ken. Ik huil altijd bij het einde van een mens of zo van die dingen in een boek. Terwijl ik die nooit gezien heb/gehoord en zo voort


    Whosoever chooses to follow guidance, follows it for his own good; whosoever goes astray, goes astray to his own loss.

    Als ik lees, en het is heel mooi geschreven, kan ik ook wel eens emontieel worden.
    Je kan die verhalen in tussenpauzes lezen. Dan ben je niet altijd meer helemaal into the story.


    I'm just a musical prostitute, my dear. - Freddie Mercury

    Uhu, daar hebben veel mensen last van hoor. Ook niks om je voor te schamen ;) Jij hebt je mede mens gewoon lief! Okal ken je ze niet. En het is alleen maar mooi dat er zulke mensen bestaan! En waarschijnlijk ben je ook emotioneel aangelegd. :)


    If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

    Nee, dit heb ik niet.

    [ bericht aangepast op 18 sep 2010 - 22:30 ]


    If you don't understand my silence, you will never understand my words.

    Ik heb het ook wel eens hoor, maar niet echt heel vaak. ik heb het vooral bij bepaalde liedjes of bepaalde stukjes in een boek die ik echt heel aangrijpend vind.


    Everything is worse without music.

    Zo iemand ben ik ook, vrees ik. Als ik een verhaal lees dat goed indruk op me maakt achtervolgt me dat voor dagen of soms zelfs weken. Het is gewoon emotie voor iemand en daarom dus heel menselijk.


    No growth of the heart is ever a waste

    had ik vroeger bij me moeder (:
    als zij zich op één of andere reden niet goed voelde voelde ik dat ook.
    en ik kon vroeger aura's zien 8D


    love is hard to find, easy to lose, difficult to forget

    Als ik films kijk en er gaat iemand in dood dan moet ik bijna altijd huilen
    dat is heel irritant want als je in de klas een film kijkt.. nouja dan concentreer ik me dus op de bakstenen van het lokaal of ga ik gauw naar de wc.
    Soms heb ik he took met boeken ja dat het zo zielig is dat ik moet huilen


    It's hard to hold a candle in the cold November Rain

    meschien dat je je heel erg goed kan inleven in anderen ookal ken je ze niet,
    heb ik ook hoor;)
    en er is helemaal niks mis mee.


    sommige liefdes zijn perfect, andere zijn vervloekt

    Chamassa schreef:
    meschien dat je je heel erg goed kan inleven in anderen ookal ken je ze niet,
    heb ik ook hoor;)
    en er is helemaal niks mis mee.


    #WWED - What Would Emma Do?

    Scandal schreef:
    Als ik lees, en het is heel mooi geschreven, kan ik ook wel eens emontieel worden.
    Je kan die verhalen in tussenpauzes lezen. Dan ben je niet altijd meer helemaal into the story.


    make cake, not war

    Ik heb het heel vaak. Bij liedjes -Milim van Harel Skaat is er zo een-, bij boeken, bij films, bij verhalen. En wanneer ik nadenk over een personage in mijn story die later gaat doodgaan :X


    So here's a heart to heart on the back of postcards sent from California

    Scandal schreef:
    Als ik lees, en het is heel mooi geschreven, kan ik ook wel eens emontieel worden.
    Je kan die verhalen in tussenpauzes lezen. Dan ben je niet altijd meer helemaal into the story.

    Dat met tussen pauzes gaat niet altijd wand bv dat verhaal van die soldaat was net 1 alinea in een stuk uit een tijdschrift.En meestal zit ik meteen in een verhaal. Maar bedank voor de tip.

    @nerveus ik ben inderdaad erg gevoelig. Alleen het vreemde is ik hou niet zo van mensen,als je het over de mensheid in het algemeen heb haat ik die(lang.

    Iedereen bedankt voor de lieve reacties. Soms helpt het echt, horen dat je niet de enigste bent of dat je vreemd bent.


    Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

    ik heb daar ook last van.
    en soms als ik storie's lees en ze zijn zielig moet ik ook spontaan huilen . (:
    maar dat vind ik juist leuk. want dan is het met gevoel geschreven.


    Life is a beautiful struggle