Voor dat ik naar de verjaardag van m'n broer ging kreeg ik ruzie met mijn vader, wat bijna nooit gebeurd. Hij begon ineens zomaar over iets, en ik keek hem kwaad aan. Hij begon te dreigen mij te slaan en weetikveel dus ik stormde keihard naar boven naar mn kamer en sloeg de deur dicht. Mijn moeder die in de badkamer stond hoorde ik toen roepen 'Wat is er aan de hand?'. Mijn vader kwam weer binnen en begon weer tegen me tekeer te gaan. Hij vertelde iets. Ik zweeg. Hij greep me bij m'n nek en gooide me de gang in! Ik rende naar buiten en daar ging hij weer zo kut tegen me doen. Ik voelde me toen echt kut een weetikveel en wilde niet meer naar de verjaardag, maar ik MOEST mee. Ik heb m'n fiets gepakt en ging er snel vandoor naar de verjaardag (ik moest met de fiets, pap en mam gingen lopend). Ik stopte ergens naast de weg en had in m'' hoofd niet naar de verjaardag toe te gaan en gewoon weg te fietsen. Ik deed het toch niet en fietste een rondje, zodat ik misschien niet meer zo down zou zijn. Ik kwam me ouders tegen en ging met hun mee. Mijn vader zat toen de hele tijd te lachen en te grappen om me op te vrolijken. En dat HAAT ik, eerst zo kut doen en dan proberen op te vrolijken. Pap: 'Als blikken konden doden.. haha'. ik: 'Dan was je er al lang aan geweest'. Bij het feestje hield ik de heletijd het huilen in. Er kwamen de hele tijd tranen die ik wegveegde. Ik heb nu knalrode ogen en het brand omdat ik het steeds weg had geveegd.
Normaal huil ik bijna nooit, alleen als mijn ouders zo tegen me doen. En ohja, ik schrok ervan omdat pa me dreigde te slaan. Ik wou nog zeggen 'SLA DAN', maar hij was me voor en praatte verder..
En nu ben ik echt bang, ik ben nu gelukkig thuis. Sorry, ik moest het kwijt.
[ bericht aangepast op 27 aug 2010 - 21:59 ]
I live for the applause, you will die for it.