Ik heb alweer ruzie met mijn ouders. De laatste twee maanden flipten ze serieus overal van. Ze zeikten me altijd af, behalve als we bezoek hadden of op bezoek waren. Zodra we weer alleen zijn veranderd hun humeur volkomen en kan ik maar weinigs goed doen in hun ogen.
Vandaag moest ik eigenlijk mee naar de verjaardag, nou dat ging ik ook. Zitten we in de auto, zeg ik heel rustig dat ik niet tot heel laat wil blijven, aangezien ik morgen om zeven uur op moet.
Mijn vader flipte gewoon. Hij begon te vloeken en heel hard te schreeuwen. Hij zei dat ik alles verpest en dat hij me weer naar huis ging brengen. Heeft hij dus ook gedaan. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, echt.
Ik weet dat mijn puberteit hier een rol in speelt, maar dan hoeven ze toch niet gelijk zo te flippen als ik iets rustigs zeg? Wanneer mijn ouders en ik weer ruzie hebben en ik zeg rustig dat ik het wil oplossen, begint mijn moeder gelijk weer te snauwen over dat zij ook geen ruzie wilt, maar dat dat onmogelijk is door mij? Ja hallo, als ik niets goed kan doen in hun ogen weet ik ook niet wat ik moet doen om ruzie te voorkomen.
Je bent zowel de weg als degene die hem bewandelt.