Hmpf. Altíjd als ik een gesprek met iemand begin, is het heel gezellig enzo.
Maar als de persoon geen gespreksonderwerp weet, beginnen ze maar over mn moeder -ze ligt al sinds begin oktober in het ziekenhuis met een hersenbloeding-. Élke keer als ik afgeleid ervan ben, en me een beetje goed voel, gaan ze daarover beginnen.
Ze vragen het wel minstens 5 keer per week. Serieus wat moet ik ze vertellen?!
Ik stel me misschien een beetje aan, maar ik vind het zo vervelend dat als mensen niks meer weten, ze maar daarover beginnen.Ik snap wel dat ze [/misschien] bezorg zijn, maar het ligt heel gevoelig, en ik haat het om erover te praten, en dat zeg ik dan ook, maar dan vragen ze nog steeds door.
Ik stel me misschien aan, maar het komt me strot uit.
I hope heaven needs you more than I do now.