Advies nodig. - Liefde, Vriendschap & Familie

Ja hoi. Ik zit met een dilemma. Mijn ouders zijn al gescheiden sinds ik ehm, twee jaar was ofzo? En ik heb een hele lange tijd samen met mijn twee broers iedere week verhuisd en hadden we als regeling week-week. Sinds al een tijdje ben ik al meer bij mijn moeder, maar nu is mijn oudste broer op zichzelf gaan wonen en mijn andere broer kiest ervoor om enkel nog bij mijn papa te gaan wonen.
Ikzelf wil enkel bij mijn moeder gaan, maar dat laat mijn vader nooit toe. Ik wil dus enkel om de twee weken een weekendje (van vrijdagavond tot zondagavond) gaan en in de vakanties hetzelfde. Aber, mijn vader kan daar niet zo goed mee om terwijl hij zélf bijna nooit thuis is als ik daar ben en het eigenlijk toch geen nut heeft.
Nu gaat mijn moeder woensdag met mijn vader praten, maar ik vraag me af, zou ik meegaan of niet? Like er zijn aan beide voor -en nadelen. Als ik meega weet ik exact wat er gezegd word en hoef ik het achteraf dus niet meer te vragen. Als ik niet meega kan mijn moeder hem een beetje meer 'onder druk' zetten en als ik niet mee ga hoef ik ook niet voor genante situaties te staan voor mezelf dan. Als emotionele ik, begin ik toch sowieso te huilen als mijn vader lastig word.
I don't know what to do.

Tanya is de beste.

Phineas schreef:
Als ik jou was zou ik wel meegaan. Ik denk dat jíj je vader het beste kan overtuigen over je beslissing.

Ik zou wel gaan.
Stel ze regelen iets dat jij totaal niet goed vind.
Dan doen ze dat gewoon achter je rug. Ik zou meegaan zodat alles in een keer uitgepraat is en je daarna er ook klaar mee bent en niet dat je er nog heel lang meezit.

Het leven is te kort om je bezig te houden met dingen die je ongelukkig maken.

Ik heb hier ook soortvan last van, mijn ouders zijn niet zo vroeg gescheiden zoals die van jou. Maar ze zijn wel gescheiden toen ik 11 was. Ze hebben echt overal ruzie over, en mijn moeder wil geen normaal contact met mijn vader. Ze is helemaal ergens anders gaan wonen.
Mijn vader zegt telkens tegen mij dat ik het gewoon tegen hem moet zeggen als ik bij mn moeder wil wonen. Laatst zei ik het tegen mijn vader, maar hij zei dat ik bij hem moest blijven. En dat ik niet bij mn moeder mag wonen. Ik weet hoe irritant dat is, want mijn vader laat me ook niet los. Dus ik weet in wat voor situatie je zit.

Alsnog, als ik jou was zou ik met mn moeder mee gaan. Ik bedoel, je kan horen wat je vader te zeggen hebt en wat je moeder zegt. Je kan zelf ook het makkelijkst zeggen wat jij wil. Want je kan wel zeggen dat je moeder alleen gaat, en dat je moeder al die dingen zegt die jij wel en niet wilt. Maar wat als ze sommige dingen verkeerd heeft begrepen of heeft verteld? Dat vind jij natuurlijk niks. Enja, jij kan je vader het beste overtuigen.

Maar zie het ook aan je vaders kant. Je vader wilt je niet kwijt, en hij is waarschijnlijk bang dat hij je niet zovaak ziet. Je bent toch zijn kind, en hij houdt van je. Ik bedoel, zo komt het over alsof je hem buitensluit etc. En je kan het beste hem gewoon overtuigen dat je bij je moeder wil wonen.
En je bent al sixteen, dus je mag zelf kiezen. Je kan dat ook tegen je vader zeggen zo van, "Pap ik ben nu zestien jaar & ik mag zelf kiezen waar ik wil gaan wonen. En dat is bij mn moeder." Of nouja, op je eigen manier dan. (:

Hehe, ik wou eigenlijk nog wat typen maar anders word het te lang. Dus ik stop ermee. Ik hoop genoeg tips ofzo, -of nouja eigenlijk was het meer mijn mening- But doesn't matter.

Good luck, anyways!

Don't walk. Run, you sheep, run.

PheebsxPink schreef:
Ik heb hier ook soortvan last van, mijn ouders zijn niet zo vroeg gescheiden zoals die van jou. Maar ze zijn wel gescheiden toen ik 11 was. Ze hebben echt overal ruzie over, en mijn moeder wil geen normaal contact met mijn vader. Ze is helemaal ergens anders gaan wonen.
Mijn vader zegt telkens tegen mij dat ik het gewoon tegen hem moet zeggen als ik bij mn moeder wil wonen. Laatst zei ik het tegen mijn vader, maar hij zei dat ik bij hem moest blijven. En dat ik niet bij mn moeder mag wonen. Ik weet hoe irritant dat is, want mijn vader laat me ook niet los. Dus ik weet in wat voor situatie je zit.

Alsnog, als ik jou was zou ik met mn moeder mee gaan. Ik bedoel, je kan horen wat je vader te zeggen hebt en wat je moeder zegt. Je kan zelf ook het makkelijkst zeggen wat jij wil. Want je kan wel zeggen dat je moeder alleen gaat, en dat je moeder al die dingen zegt die jij wel en niet wilt. Maar wat als ze sommige dingen verkeerd heeft begrepen of heeft verteld? Dat vind jij natuurlijk niks. Enja, jij kan je vader het beste overtuigen.

Maar zie het ook aan je vaders kant. Je vader wilt je niet kwijt, en hij is waarschijnlijk bang dat hij je niet zovaak ziet. Je bent toch zijn kind, en hij houdt van je. Ik bedoel, zo komt het over alsof je hem buitensluit etc. En je kan het beste hem gewoon overtuigen dat je bij je moeder wil wonen.
En je bent al sixteen, dus je mag zelf kiezen. Je kan dat ook tegen je vader zeggen zo van, "Pap ik ben nu zestien jaar & ik mag zelf kiezen waar ik wil gaan wonen. En dat is bij mn moeder." Of nouja, op je eigen manier dan. (:

Hehe, ik wou eigenlijk nog wat typen maar anders word het te lang. Dus ik stop ermee. Ik hoop genoeg tips ofzo, -of nouja eigenlijk was het meer mijn mening- But doesn't matter.

Good luck, anyways!

Tanya is de beste.

Het is jou beslissing. Wat je ook kan doen is de eerste 2 weken bij je moeder wonen. Dan weer twee weken bij je vader. Steeds om en om?

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

moest ik in jou situatie zitten zou ik niet meegaan , of niet mee durven (: maar die beslissing ligt bij jezelf

Read this upside down: 370HSSV 0773H

Ik zou meegaan, voor de zekerheid.

your eyes are like stars in the night.

nerveus schreef:
Het is jou beslissing. Wat je ook kan doen is de eerste 2 weken bij je moeder wonen. Dan weer twee weken bij je vader. Steeds om en om?

Tanya is de beste.

Ik weet hoe je je voeelt. ik heb eignelijk presies hetzelfde.
Mijn vader was het er ook niet mee eens dat ik eigenlijk langer bij me moeder wou gaan wonen.
Tegen mijn moeder zij hij dat het goed was en al, terwijl hij mij telkens opbelden waneer ik weer naar hem kwam.
Dus ik zou mee gaan, om dat te voorkomen.
ookal zal jou vader daar wel heel anders in zijn.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Wat zegt je hart dat je moet doen?

volg je hart. als het niet goed voelt mee te gaan, dan ga je niet.

TOMADDICT. <3

Als ik jouw was, zou ik meegaan. Het gaat eenmaal wel over jouw leven en daarbij kun je ook zelf zeggen wat je ervan vindt en je kunt ook zeggen dat het ook moeilijk voor jou is, maar dat je gewoon liever bij je moeder woont etc. Misschien dat je vader dat niet direct begrijpt, maar dat komt wel. En zoals je al zegt, je weet dan ook precies wat er gezegd wordt. Bovendien alleen jij kan duidelijk maken wat je echt wilt, dus ik zou gewoon meegaan.