Advies nodig. - Liefde, Vriendschap & Familie

Ja hoi. Ik zit met een dilemma. Mijn ouders zijn al gescheiden sinds ik ehm, twee jaar was ofzo? En ik heb een hele lange tijd samen met mijn twee broers iedere week verhuisd en hadden we als regeling week-week. Sinds al een tijdje ben ik al meer bij mijn moeder, maar nu is mijn oudste broer op zichzelf gaan wonen en mijn andere broer kiest ervoor om enkel nog bij mijn papa te gaan wonen.
Ikzelf wil enkel bij mijn moeder gaan, maar dat laat mijn vader nooit toe. Ik wil dus enkel om de twee weken een weekendje (van vrijdagavond tot zondagavond) gaan en in de vakanties hetzelfde. Aber, mijn vader kan daar niet zo goed mee om terwijl hij zélf bijna nooit thuis is als ik daar ben en het eigenlijk toch geen nut heeft.
Nu gaat mijn moeder woensdag met mijn vader praten, maar ik vraag me af, zou ik meegaan of niet? Like er zijn aan beide voor -en nadelen. Als ik meega weet ik exact wat er gezegd word en hoef ik het achteraf dus niet meer te vragen. Als ik niet meega kan mijn moeder hem een beetje meer 'onder druk' zetten en als ik niet mee ga hoef ik ook niet voor genante situaties te staan voor mezelf dan. Als emotionele ik, begin ik toch sowieso te huilen als mijn vader lastig word.
I don't know what to do.

Tanya is de beste.

Als ik jou was zou ik wel meegaan. Ik denk dat jíj je vader het beste kan overtuigen over je beslissing.

Be careful what you wish for, 'cause you just might get it all.

Ik zou gewoon thuis blijven, niet meegaan dus. Omdat je zelf al zegt dat je er niet tegen kan als je vader lastig is én omdat je moeder dan meer druk kan zetten op wat jíj zelf wilt. (:

[ bericht aangepast op 4 april 2010 - 17:20 ]

.

Phineas schreef:
Als ik jou was zou ik wel meegaan. Ik denk dat jíj je vader het beste kan overtuigen over je beslissing.

Be here, be alive, and be the means to a worthwhile end. Head down, chin up, eyes on the horizon. Don’t blow it.

Ik zou alleen mijn moeder laten gaan. Maak haar wel eerst heel goed duidelijk wat je niet en wel wilt, zodat ze niet thuiskomt met beslissingen waar jij het niet mee eens bent.

it's so empty living behind these castle walls

Washington schreef:
Ik zou alleen mijn moeder laten gaan. Maak haar wel eerst heel goed duidelijk wat je niet en wel wilt, zodat ze niet thuiskomt met beslissingen waar jij het niet mee eens bent.

All this dampness is damp.

Washington schreef:
Ik zou alleen mijn moeder laten gaan. Maak haar wel eerst heel goed duidelijk wat je niet en wel wilt, zodat ze niet thuiskomt met beslissingen waar jij het niet mee eens bent.

Tanya is de beste.

Ik zou niet meegaan, en eerst kijken of ze er samen uit komen. Deze situatie heb ik ook een keer meegemaakt. Maar vanaf een bep. leeftijd mag je zelf kiezen bij wie je wilt wonen. Succes

I don't bite, most of the time <3

Amay95 schreef:
Ik zou niet meegaan, en eerst kijken of ze er samen uit komen. Deze situatie heb ik ook een keer meegemaakt. Maar vanaf een bep. leeftijd mag je zelf kiezen bij wie je wilt wonen. Succes

Tanya is de beste.

Washington schreef:
Ik zou alleen mijn moeder laten gaan. Maak haar wel eerst heel goed duidelijk wat je niet en wel wilt, zodat ze niet thuiskomt met beslissingen waar jij het niet mee eens bent.

None but ourselves can free our minds.

Wie du mir, so ich dir.

KirstenSnaps schreef:

Stiekem vind ik dat je zelf verantwoordelijkheid moet nemen voor je beslissing dus dat je het niet alleen door je moeder moet laten opknappen hoe moeilijk je het ook vind.

Als ik jou was zou ik mee gaan. Dat is wel zo eerlijk, ook voor je vader.

Everything is quiet, except for all the voices in my head that say your name.

Nu lees ik zo de rest van de reacties van dit topic. Eigenlijk verbaasd me dat best wel. Vinden jullie niet dat wanneer je iets wilt je het niet door anderen moet laten opknappen, hoe moeilijk dat ook is? Ik snap dat het moeilijk is, maar ik zou het niet eerlijk vinden als het op een manier zou gaan waar de dochter zeg maar niet bij is, en het dan door de moeder gezegd moet worden.

Natuurlijk snap ik dat je het heel moeilijk vind en alles en dat je anders bang bent dat je moeder je vader niet zo ver krijgt, maar je vader heeft toch ook wel het recht om zijn mening te zeggen? Zo word hij er helemaal buitengesloten als jij er niet bij bent, ik ken je vader niet maar stiekem vind ik dat in deze situatie voor hem best wel sneu en zielig dan . Sorry als ik zo zaag maar ik moest het even gezegd hebben. Verder nog veel succes met dat gesprek enzo want het is echt niet makkelijk, dat snap ik ook wel.

[ bericht aangepast op 4 april 2010 - 18:21 ]

Wie du mir, so ich dir.

KirstenSnaps schreef:

Nu lees ik zo de rest van de reacties van dit topic. Eigenlijk verbaasd me dat best wel. Vinden jullie niet dat wanneer je iets wilt je het niet door anderen moet laten opknappen, hoe moeilijk dat ook is? Ik snap dat het moeilijk is, maar ik zou het niet eerlijk vinden als het op een manier zou gaan waar de dochter zeg maar niet bij is, en het dan door de moeder gezegd moet worden.

Tanya is de beste.

Pliena schreef:
(...)
Ik had het met hem er al over gehad, hij wéét het dus eigenlijk al, maar hij 'negeerde' me een soort van. Hij vermeed het kinda, snap je?

Wie du mir, so ich dir.

KirstenSnaps schreef:
(...)

Snap ik wel, maar ik vind het inderdaad goed dat je moeder er dan bij is. Maar dan zou ik alsnog mee gaan. Al is het maar om hem zelf te laten zien dat je het echt meent. Ik denk dat hij je mening in het vervolg dan ook wel wat meer zal respecteren en waarderen.

Tanya is de beste.