Misschien intereseerd jullie het niet, maar ik moet even mijn verhaal kwijt.
Met mijn zus gaat het de laatste maanden niet echt goed. Ze heeft de laatste maanden dat alle spieren in haal lijf samen trekken enzo en de dokters weten niet wat het is en sturen haar dus naar een psygiather (ofhoejehetmagschrijven). sinds dinsdag heeft ze dus ook dat ze de hele tijd in elkaar stort dat ze niet op haar benen meer kan staan enzo. en de volgende dag kon ze niet meer lopen niet meer zitten niks. ze hebben toen de dokter gebeld enzo toen moest ze komen. ze werden daarna gelijk naar het ziekenhuis doorgestuurd. Het blijkt dus dat ze ook nog tromboze heeft. (voor de mensen die niet weten wat dat is. dat is een bloedprop die vast zit in een ader. als die in een slagader komt ben je dood). dus ze moet elke dag 1 spuit en allemaal medicijnen slikken en ook heel veel paracetemollen. maar nu is het zo dat ik eigelijk de laatste maanden het gevoel heb of ik er niet meer bij hoor. het allemaal stephanie dit stephanie dat stephanie zus stephanie zo. en ik moet alles doen, thuis en als ik dan iets doe dan is het niet goed. net zat ik te huilen op me kamer en komt zo mijn moeder binnen. ze zag het niet eens ze zat alleen maar te zeuren over dat ik me kamer weer eens moet opruimen. ik voel me echt kut en ik wil gewoon van de aardbodem verdwijnen. het lijkt alsof niemand het zou merken. op school hebben mijn vriendinnen het alleen maar over haar, hoe het gaat of iets anders enzo en dan lijkt het of het niet boeit hoe het met mij gaat.
Bedankt dat ik hier even me verhaal mag wegzeten, en dat iemand het misschien leest.
[ bericht aangepast op 27 maart 2010 - 22:48 ]
Will you follow me One last time? ~Thorin Oakenshield
