Ja, ik snap het. Klinkt zeker wel raar om van mij te 'horen'. Maar ik snap het echt. Ik heb zoiets ook gehad, maar dan bij mij in de klas. Opeens gingen een paar 'vriendinnen' de hele klas tegen mij opzetten, omdat mijn zus en ik teveel met onze bestfriend omgaan en veranderd zijn ofzo. Nou, daar konden ze niet tegen. Dus deden ze het maar zo. En het ergste was ook, dat ik niet bij mijn zus in de klas zat... Dus ik zat het halve schooljaar gewoon helemaal alleen. Daarom vertrouw ik mensen dus niet zo snel meer. (Ook om andere redenen maaroke...) En boeit het me ook niet zoveel meer wat mensen van me denken.
Maar nu jou probleempje. Kan je niet gewoon is eerlijk met hem daarover praten? Ik bedoel, je doet het zo alleen nog maar meer jezelf aan. En waarschijnlijk zou hij er ook graag over willen praten, maar is hij ook net zo koppig. Ik snap je wel dat je het niet wilt, als eerste sorry of whatever zeggen. Zo koppig ben ik dus ook. Maar je hoeft ook niet perse sorry te zeggen, als je gewoon even met hem gaat praten, komt er misschien wat meer opheldering? Dat lucht namelijk ook wel een beetje op, anders zit je telkens met dat gevoel. (Je weet welk gevoel ik bedoel! ;p) Ik hoop je hierbij een beetje geholpen te hebben. 
Quiet the mind, and the soul will speak.
