Soms denk ik gewoon dat ik nooit gelukkig wordt, dat ik nooit iemand vind die van mij houdt en ik van hem. Dat ik heel mijn leven vrijgezel blijf, omdat ik niet leuk genoeg ben. Dat jongens er genoegen mee houden om mij als een vriendin te zien en niet als hun vriendinnetje.
Ja, vriendschap is ook mooi en ik zou nooit zonder kunnen. Maar af en toe verlang ik gewoon naar de woorden ‘ik hou van jou.’ En dan moeten ze wel gemeend zijn, anders zijn ze niets waard.
Het is gewoon, ja. Ik weet niet, het loopt gewoon altijd fout.
Je bent zowel de weg als degene die hem bewandelt.
