deze proloog staat al in een ander topic, maar omdat ik geen berichtjes meer kreeg doe ik het maar zo.
‘Ik hou van jou, Jared. Dat zal altijd zo blijven.’ Dacht ik hardop. Ik pakte nog een handje vol met zand en gooide het over de begrafeniskist. Ik zag de rest van de mensen die ook op de begrafenis waren langzaam voorbij gaan, het leek wel slow motion. Ik voelde een hand op mijn schouder, het was Tom. ‘Kom, de begrafenis is voorbij.’ Ik pakte zijn hand en liep met hem mee door de herfstbladeren naar de auto. Nog een keer keek ik om, nog een keer keek ik om hoe de kist naar onderen werd gebracht daarna keek ik weer naar Tom. ‘Dankje, voor je steun.’ Zeg ik. ‘Jennifer, ik zal er altijd voor je zijn. In goede en slechte tijden, onthoud dat’ zei hij.
Ik had mijn verloofde verloren, Jared. We ontmoetten elkaar in Ierland. Ik was verdwaald en hij kwam me tegemoet. Het was lachen eigenlijk, maar toch moest hij de zelfde richting als mij. En van het een kwam het ander.
Jared is gestorven, maar waarom? Het was groot, en het had zich verspreid. Hersentumor, was het eerste wat de neuroloog zei. We waren er kapot van.
Ik stond bij de auto waar Tom de deur open hield en ik in stapte. Hij ging achter het stuur zitten, startte de motor en nog een keer keek ik terug naar Jared’s rust plaats. ‘Vaarwel, Jared.’
IEMAND DIE EEN TITEL WEET?
“She was another broken doll dreaming of a boy with glue.” - Atticus
